نکات ریز و درشت و گاهی عجیب که کمتر کسی بهشان توجه می‌کنند. بعضی سنت‌های قدیمی‌اند که دهه‌هاست در ایالت‌های مختلف امریکا رعایت می‌شوند، بعضی دیگر قواعدی تازه‌اند که به سرعت در ماراتن انتخابات ریاست‌جمهوری امریکا جا افتاده‌اند. با ما همراه باشید تا بیشتر بدانید.
۱. کاندیداتوری خداناباور ممنوع
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از بازده، ایالات متحده امریکا قائل به جدایی دین و دولت است. اما بعضی ایالت‌ها قانون را دور می‌زنند و می‌گویند کسی که می‌خواهد کاندید انتخابات بشود باید دستکم به خدا اعتقاد داشته باشد.
مثلا در ایالت تگزاس – آن‌طور که در ماده یک قانون اساسی‌اش آمده – نمی‌شود از کسی که می‌خواهد برای یک سمت انتخابی کاندید شود امتحان مذهبی گرفت، اما آن شخص باید “وجود موجودی برتر را قبول داشته باشد.”
ایالت‌های تنسی، کارولینای جنوبی، کارولینای شمالی، میسیسیپی، مریلند و آرکانزاس هم قوانینی مشابه دارند.
بسیاری ایالت‌های امریکا برچسب‌هایی مخصوص همان ایالت طراحی می‌کنند و به کسی که رأیش را به صندوق انداخته می‌دهند
۲. برچسب رأی‌دادن
کسی درست نمی‌داند برچسب “رأی دادم” کی در امریکا مد شد، اما این روزها بسیاری از کسانی که از حوزه رأی‌گیری بیرون می‌آیند یکی از این برچسب‌ها بر سینه دارند.
البته شرکتی مستقر در ایالت فلوریدا مدعی است نخستین طراح این برچسب‌ها بوده، و از سال ۱۹۸۶ برچسب “رأی دادم” تولید می‌کرده است.
بعضی ایالت‌های امریکا برچسب مخصوص همان ایالت تولید می‌کنند. مثلا در ایالت جورجیا برچسبی که به رأی‌دهنده‌ها می‌دهند به شکل هلو است، که میوه رسمی این ایالت است. البته شهرهایی مثل شیکاگو هم هستند که برچسب را با توجیه اقتصادی کلا جمع کرده‌اند.
بعضی محققان می‌گویند “سنت برچسب” می‌تواند اثر روانی داشته باشد و مشارکت را بالا ببرد. نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد بسیاری رأی‌دهندگان رأی می‌دهند که بتوانند به دیگران بگویند رأی داده‌اند.
۳. محدودیت زمانی سر صندوق رأی
رأی‌دهنده‌ها در ایالت ایندیانا حداکثر دو یا سه دقیقه می‌توانند در اتاقک رأی بمانند – برای انتخابات مقدماتی سه دقیقه، انتخابات ریاست‌جمهوری دو دقیقه. هرچند که این قانون در عمل اجرا نمی‌شود. یعنی اگر کسی بیشتر بماند، مسئولان حوزه او را به زور بیرون نمی‌آورند.
در ایالت آلاباما، حداکثر زمان رأی دادن چهار دقیقه است. بعد از آن یک مسئول از رأی‌دهنده می‌پرسد کمک می‌خواهد یا نه. اگر کمک بخواهد می‌تواند حداکثر پنج دقیقه دیگر در اتاقک رأی بماند. وگرنه حداکثر یک دقیقه وقت اضافی به او می‌دهند. البته همه اینها در صورتی است که صف باشد. اگر کسی پشت سر شخصی که دارد رأی می‌دهد نباشد، رأی‌دهنده محدودیت زمانی نخواهد داشت.
در ایالت‌های ایندیانا و آلاباما رأی‌دهنده چند دقیقه بیشتر نمی‌تواند در اتاقک رأی بماند.
۴. ‘ابلهان’ حق ندارند رأی بدهند
در قانون اساسی ایالت کنتاکی “افراد ابله و مجنون” حق رأی دادن ندارند. اما تشخیص این امر فقط به حکم قاضی ممکن است.
جالب‌تر اینکه به نظر می‌رسد دو کلمه “ابله” و “افراد مجنون” زمانی مرسوم بوده، چون در قانون اساسی ایالت‌های اوهایو، نیومکزیکو و میسیسیپی هم به آن اشاره شده است.
مثلا در ماده پنج قانون اساسی اوهایو آمده: “هیچ ابله یا شخص مجنون نباید از امتیاز رأی دادن برخوردار باشد.” در این ایالت هم فقط به حکم دادگاه می‌توان این حق را از کسی گرفت.
اما طبق قانون فدرال امریکا، فقط در شرایط بسیار خاص می‌توان افراد را به خاطر وضع ذهنی‌شان از رأی‌دادن منع کرد. ائتلاف ملی بیماری‌های ذهنی می‌گوید طبق قانون کسانی که معلولیت ذهنی دارند اگر کسی همراه‌شان باشد و کمک‌شان کند، می‌توانند رأی بدهند.
۵. رأی چندباره
دستکم در هفت ایالت امریکا، رأی‌دهنده‌هایی که پیش از روز انتخابات رأی داده‌اند می‌توانند رأی‌شان را عوض کنند.
گفته می‌شود امسال حدود ۴۰ درصد واجدین شرایط رأی‌شان را پیش از روز ۸ نوامبر داده‌اند. به همین دلیل است که دونالد ترامپ در کمپین تبلیغاتی‌اش در ایالت ویسکانسین به مردم گفت اگر به هیلاری کلینتون رأی‌داده‌اند و پشیمان‌اند، رأی‌شان را عوض کنند.
طبق قانون انتخابات ایالت ویسکانسین هر رأی‌دهند پیش از روز رأی‌گیری می‌تواند سه بار رأیش را عوض کند. ایالت‌های مینه‌سوتا، نیویورک، کنیتکت و میسیسیپی هم قوانینی مشابه دارند.
۶. روز رأی‌گیری، الکل ممنوع
سال‌هاست فروش الکل در روز رأی‌گیری منع سراسری یا ایالتی ندارد. اما هستند شهرهای کوچک و بزرگی که همچنان به این قاعده پایبندند. مثلا در ۱۸ شهر و ۷ بخش ایالت ایندیانا روز ۸ نوامبر فروش الکل ممنوع است.
اگر جورج واشنگتن زنده بود احتمالا این منع را با روح امریکا مغایر می‌دانست. سال ۱۷۵۸ که خودش نامزد انتخابات مجلس قانون‌گذاری وقت امریکا بود، تمام بودجه تبلیغاتش را (معادل ۵۰ پوند) برای مردم مشروب خرید که بیشتر رأی بدهند و احیانا به او رأی بدهند.
جورج واشنگتن سال ۱۷۹۷ یک تولیدی بزرگ ویسکی در ملک خودش در ماونت ورنن ایالت ویرجینیا راه انداخت. دو سال بعد که مرد، تولیدی‌اش یکی از بزرگترین‌های امریکا بود. تولیدی مشروب جورج واشنگتن را سال ۲۰۰۷ در ماونت ورنن در ایالت ویرجینیا بازسازی کردند
۷. توله سگ‌های سیاسی
گروهی از فعالان سیاسی می‌خواهند روز رأی‌گیری در ایالت‌های آیووا، کارولینای شمالی، پنسیلوانیا، نوادا و نیوهمشایر توله سگ به حوزه‌های رأی‌گیری بیاورند که جوانان را به رأی دادن ترغیب کنند.
آن‌طور که سایت بیزنس اینسایدر گزارش کرده، این ایده پس از آن طرح شد که اعضای این گروه متوجه شدند در جاهایی که مسئولان صندوق‌ها یا داوطلبانی که در حوزه رأی کار می‌کنند سگ‌شان را با خودشان آورده بودند، نرخ مشارکت بالاتر بوده است.
این گروه از فناوری هم برای جذب رأی جوانان استفاده کرده‌اند. این نخستین بار است که کسانی که از سال ۲۰۰۰ به بعد به دنیا آمده‌اند می‌توانند رأی بدهند. فعالان سیاسی برای دسترسی به این رأی‌اولی‌ها از بازی‌هایی مثل پوکمون گو و اپلیکیشین‌هایی مثل تیندر کمک گرفته‌اند.
گروهی از فعالان سیاسی در پنج ایالت توله سگ به حوزه‌های رأی‌گیری می‌آورند که مشارکت را بالا ببرند
۸. دوئل ممنوع
این روزها دیگر رسم نیست کسی برای حل یک اختلاف کسی دیگر را به دوئل دعوت کند. اما اگر احیانا کسی پیدا شد و به این شیوه کهن متوسل شد، باید قید مقام رسمی در ایالت تنسی را بزند.
طبق یک قانون قدیمی، مقامی که دعوا یا دوئل کند، از سمتش خلع می‌شود.
۹. رأی فضایی
سال ۱۹۹۷ بود که جورج دبلیو بوش، که آن دوران فرماندار ایالت تگزاس بود، مصوبه قانون‌گذاران ایالتی را امضاء کرد و راه را برای رأی دادن فضانوردان از فضا باز کرد.
آن‌طور که از توضیح ناسا برمی‌آید، فضانورد ایمیلی مخصوص دریافت می‌کند و رأیش را در پاسخ به همان ایمیل به مسئولان انتخابات برمی‌گرداند.
کیت رابینز، فضانورد امریکایی که ۳۰ اکتبر به زمین برگشت، پیش از بازگشت در ایستگاه فضایی بین‌المللی رأی داده بود. شین کیمبرو هم روز انتخابات از همان ایستگاه رأی می‌دهد.
کیت رابنیز، فضانورد امریکایی، از ایستگاه فضایی بین‌المللی رأی داده است.
۱۰. این انجیل یا آن انجیل؟
طبق قانون اساسی امریکا، رییس‌جمهور لازم نیست برای سوگند ریاست‌جمهوری بر انجیل دست بگذارد. اما جورج واشنگتن این سنت را در مراسم تحلیفش بنیان گذاشت.
سال ۱۸۲۵، جان کویینسی آدامز به یک کتاب قانون امریکا سوگند خورد، و تئودور روزولت در نخستین تحلیفش به سال ۱۹۰۲ روی هیچ کتابی دست نگذاشت.
اما اغلب رییس‌جمهورهای امریکا روی انجیلی که به نظرشان جنبه نمادین داشته دست گذاشته‌اند. مثلا باراک اوباما برای دومین سوگند ریاست‌جمهوری‌اش که مصادف با صدوپنجاهمین سالگرد بیانیه آزادی بردگان در امریکا بود، روی انجیلی که آبراهام لینکلن استفاده کرده بود دست گذاشت. همین‌طور روی انجیل “سفری” مارتین لوترکینگ – به مناسبت پنجاهمین سالگرد راهپیمایی ضدنژادپرستی در واشنگتن.
