به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایرنا، واحدعلوم تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی از 30 آبان تا 2 آذرماه هشتمین کنفرانس بین‌المللی کشاورزی پایدار در محیط زیست، غذا، انرژی و صنعت را میزبانی می کند. هدف از این کنفرانس که تاکنون هفت دوره آن در کشورهای آلمان، دانمارک، چین، کانادا، ژاپن و مالزی با حضور بیش از 20 کشور اروپایی برگزار شده است، بحث و تبادل نظر در باره راه های تامین امنیت غذایی، تولید غذای سالم و کاهش گرسنگی در جهان است.
پروفسور'آرتور ریداکر' یکی ازمیهمانان خارجی این کنفرانس که درباره استفاده از کودهای شیمیایی در زمین های زراعی سخنرانی داشت، درحاشیه برگزاری این کنفراس در خصوص تفاوت نوع کشاورزی درکشور فرانسه و ایران اظهار داشت: البته خیلی نمی توان این دو کشور را با یکدیگر مقایسه کرد چرا که فرانسه یک کشور پرآب و دارای مراکز تحقیقات کشاورزی پیشرفته است و ایران ضمن کم آبی هنوز دربخش تحقیقات و آموزش کشاورزی با جایگاه مطلوب فاصله دارد.
وی ضمن تاکید بر گسترش واحدهای تحقیقات و مطالعاتی ویژه در حوزه کشاورزی در کشورهای درحال توسعه از جمله ایران گفت: به طور حتم بخش تحقیقات و آموزش در کشاورزی ایران با توجه به شرایط کم آبی این کشور و برای یافتن راه های علمی و دقیق مکمل به منظور جبران این معضل اساسی و همچنین شناسایی نوع خاک برای افزایش بازدهی، نیازمند توجه و سرمایه گذاری ویژه از سوی دولت است.
پرفسور ریداکر با تاکید براینکه، امروزه کشاورزی در دنیا متحول شده است و روش های سنتی دهه های گذشته در این بخش منسوخ شده است گفت: کشورهای در حال توسعه نیز بایستی به این سمت حرکت کنند، چراکه امروزه کشاورزی در کشورهای پیشرفته به دلیل نقش مهمی که در تامین نهاده ها و همچنین تامین مواد اولیه و خام سایر صنایع و ایجاد اشتغال و صادرات دارد بعنون یک بخش زیربنایی محسوب می شود.
وی با اشاره به واقع شدن ایران در منطقه نیمه خشک دنیا و دست و پنجه نرم کردن با مشکل کم آبی اظهار کرد: به طور حتم بخش تحقیقات و آموزش در کشاورزی ایران با توجه به شرایط موجود این کشور نیازمند توجه و سرمایه گذاری ویژه است.
رئیس افتخاری مرکز تحقیقات کشاورزی فرانسه ادامه داد: مطالعات و بررسی های انجام شده بیانگر آن است که کشاورزی درایران در دوره های مختلف کاشت و برداشت محصول و همچنین نوع آبیاری نیازمند حمایت های بیشتر دولت در ارائه راهکاری های نوین روز دنیا است.
به گفته وی، بروز انواع واقسام بحران های زیست محیطی در نقاط مختلف دنیا از جمله خشکسالی، آلودگی ها و همچنین افزایش جمعیت، توجه به توسعه پایدار و چگونگی دستیابی به آن را برای تمامی کشورها را به یک مسئله مهم تبدیل شده است.
پرفسور ریداکر همچنین با اشاره به سخنرانی خود در خصوص استفاده از کودهای شیمیایی در زمین های زراعی گفت: در این سخنرانی من به مقایسه استفاده از کودهای شیمیایی در زمین های زراعی یکسری کشورها توسعه نیافته مانند بیشتر کشورهای آفریقایی و کشورهای توسعه یافته پرداختم.
وی ادامه داد: طبق تحقیقات انجام شده در دنیا در کشورهای بزرگ و پیشرفته به طور معمول یارانه هایی به مصرف کود در زمین های زراعی به منظور توسعه و غنی سازی زمین های زراعی تعلق می گیرد.
پرفسور ریداکر گفت: بعنون مثال میزان استفاده کود در کشور فرانسه از 200 کیلوگرم در هکتار آغاز و به تدریج به 150 کیلوگرم درهکتار کاهش یافته است و بطور کلی در کشورهای توسعه یافته معمولا 100 تا 150 کیلوگرم کود شیمیایی در هکتار استفاده می شود.
وی افزود: این درحالی است که درکشوری مانند ایران متوسط استفاده کودهای شیمیایی در زمین های زراعی حدود 50 کیلوگرم در هکتار است و در کشورهای آفریقایی نیز این میانگین به 10 کیلوگرم در هکتار نمی رسد. لذا این میزان مصرف کود اضافی بیشتر به طور حتم در توسعه کشاورزی نقش داشته و این نیز به دلیل انجام اقدامات تحقیقاتی و پژوهشی در زمین های زراعی است.
پرفسور ریدادکر ادامه داد: توصیه من این است که مصرف این کودها شیمیایی در زمین های کشاورزی درحد استاندارد افزایش یابد تا شاهد افزایش محصولات کشاورزی باشیم.
وی درباره این که، طبق تحقیقات انجام شده مصرف بالای کودهای شیمیایی البته یکسری آلودگی های زیست محیطی و بیماری ها را بدنبال دارد، اظهارکرد: اگر به میزان صحیح از کودهای شیمیایی استفاده شود آلودگی و بیماری ها اتفاق نخواهد افتاد چراکه افزودن کودهای شیمیایی برای غنی کردن خاک خیلی موثر و مفید است.
وی همچنین نقش دولت در سیاست گذاری های حوزه کشاورزی را بسیار مهم و اثرگذار دانست و گفت: البته مسائل بسیاری دست به دست هم می دهند تا کشاورزی مطلوبی را شاهد باشیم، در فرانسه هم بخش خصوصی و هم دولتی بسیار فعال هستند، اما مراکز تحقیقاتی بزرگ دولتی هستند.
پرفسور ریداکر با تاکید براینکه، کشاورزی پویا و بالنده نیازمند صرف هزینه مناسب در بخش تحقیق، توسعه امور آزمایشگاهی و پژوهش است، گفت:دانشمندان و محققان برای تاثیرگذاری در حوزه زراعت و کشاورزی بایستی از امکانات و حمایت ها و از آزادی عمل بیشتری نسبت به سایر بخش ها برخوردار باشند.
