۰ نفر

عمر جنگل‌ها از ۵۰۰سال به ۵۰سال رسیده است

۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۱۰:۳۸
کد خبر: 351424
عمر جنگل‌ها از ۵۰۰سال به ۵۰سال رسیده است

نماینده مجلس شورای اسلامی گفت: عمر جنگل‌های کشور که حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ سال بوده، اکنون به ۵۰ یا ۶۰ سال رسیده و این مسئله از تغییر ابعاد درختان نیز کاملا مشهود است.

به گزارش اقتصادآنلاین ، تقی شامخی کارشناس جنگل در برنامه تیتر امشب در مورد عوامل جنگل خواری گفت: با توجه به موقعیت جغرافیایی و وضعیت زیست بوم‌های کشور، ایران باید بیش از سایر کشور‌ها به فکر حفاظت از جنگل‌های خود باشد.

او افزود: از اوایل پیدایش جنگلداری نوین ایران که نخستین قانون آن نیز در سال ۱۳۲۱ نوشته شد، دغدغه تخریب جنگل همیشه مدنظر بوده است. بررسی‌های تازه بر روی جنگل‌ها هم نشان می‌دهدجنگل‌های کشور از نظر کیفی تنزل پیدا کرده است.

شامخی با تاکید بر اینکه طرح جنگل‌ها نباید به چوب متکی باشد، تصریح کرد: جنگل برای تولید مستمر نیاز به طرح‌های مدیریت و حفاظت دارند.

این استاد دانشگاه با انتقاد از تفکیک مدیریت گونه‌های گیاهی و جانوری و مناطق مختلف و بررسی آسیب‌های حاصله از این شیوه مدیریتی، تنها راه حفظ جنگل‌های ایران را مدیریت یکپارچه دانست.

وی با تاکید بر اهمیت حفظ درختان افتاده به عنوان زیستگاه‌های تازه، تصریح کرد: کشوری که سرشار از منابع نفت و گاز است، برای تامین منابع ارزی خود نباید به جنگل فکر کند.

شامخی افزود: جنگل کاری‌های تازه باید با حفظ گونه‌های بومی و تاکید بر ضرورت حفظ تنوع گونه‌ها صورت پذیرد.

علی محمد شاعری نماینده مجلس دیگر میهمان برنامه با انتقاد از تخریب‌های بی رویه جنگل‌های کشور، اعلام کرد: تخریب‌هایی که اتفاق افتاده عمدتا کیفی است و بر اساس تحقیقاتی که ترتیب داده ایم، باید بر میزان درختان افتاده و ایستاده تجدید نظر کنیم.

او با بیان اینکه حفظ محیط زیست نباید فقط در گفتار اولویت نخست ما باشد، تصریح کرد: در عالم واقع نیز باید به این مهم اهمیت دهیم و بر اساس بررسی‌های ما در بسیاری موارد، در تخریب‌ها عامل انسانی نقش اصلی داشته است.

همچنین بر اساس بررسی‌ها در سال‌های ۷۵ - ۷۴، بیشترین تخریب جنگل‌ها و بهره برداری از آن‌ها در مساحتی حدود ۲.۵ میلیون متر مربع اتفاق افتاده  که این هیچ تناسبی با میزان رویش‌ها ندارد و صرفا نشان دهنده این است که دخالت غیرکارشناسی در میان بوده است.

شاعری ادامه داد: بر اساس مشاهدات همچنین عمر جنگل‌هایی که حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ سال بوده، اکنون به ۵۰ یا ۶۰ سال رسیده  و این مسئله از تغییر ابعاد درختان نیز کاملا مشهود است.

به گفته وی بهره‌برداری از جنگل‌ها باید برای تجدید حیات آیندگان در طرح‌های گردشگری، توریستی و طبیعت‌گردی طی یک برنامه‌ریزی مدون در دستور کار قرار گیرد چراکه در این بازه زمانی با وجود جنگل خواری‌ها و برداشت‌های بی‌رویه از این مناطق، جنگل‌ها نیازمند بازنگری دوباره هستند.

عضو کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی اعلام کرد: مساحت جنگل‌های کشور در سه دهه اخیر از ۱۸ میلیون به ۱۴ میلیون هکتار کاهش پیدا کرده و ۱۴ میلیون هکتار باقیمانده هم وضعیت مطلوبی ندارند.

بهره برداری غیراصولی، قاچاق چوب و تغییرات اقلیمی که در قالب آفات و بیماری‌ها خود را بروز می‌دهد، از عوامل تخریب جنگل‌ها هستند.

نماینده مردم بهشهر، نکا و گلوگاه در مجلس شورای اسلامی با اشاره به ۶۰۰ هزار جنگل مخروبه در شمال کشور تصریح کرد: متأسفانه با دخالت عوامل انسانی در حوزه منابع طبیعی و جنگل‌های کشور ۶۰۰ هزار هکتار جنگل مخروبه در سطح شمال کشور وجود دارد و بر این اساس سطح جنگل‌های شمال از سه میلیون و ۲۰۰ هزار هکتار جنگل به دو میلیون هکتار رسید که تخریب جنگل موجب مشکلات فراوانی  و  بروز حوادثی مانند سیل می‌شود.

عباسعلی نوبخت معاون سازمان جنگل‌ها در ادامه این برنامه تلفنی اظهار کرد: اجرای طرح تنفس و ممنوعیت برداشت چوب تا پایداری جنگل‌های شمال کشور ادامه می‌یابد.

وی با اشاره به اینکه با وجود مشکلات اقلیمی فعلی بهره‌برداری از جنگل‌ها مفهومی ندارد، گفت: در سال ۹۵ نزدیک ۵۵۰ هزار مترمکعب از جنگل‌های شمال کشور برداشت چوب داشته‌ایم و در سال ۹۶ به طور کامل این برداشت ممنوع شد؛ اما قاچاق چوب در نقاط بحرانی اتفاق می‌افتد.

نوبخت افزود: در واقع با برداشت چوب از جنگل‌های شمال کشور تنها ۱۰ درصد نیاز چوبی صنایع ما تامین می‌شد که با حذف آن، این میزان نیاز از محل زراعت چوب و حتی واردات قابل تامین است.

وی اضافه کرد: هم‌اکنون حدود ۲۲۰ هزار هکتار زراعت چوب در کشور داریم که بر اساس قانون توسعه برنامه‌ ششم ۷۵ هزار هکتار دیگر باید به آن اضافه شود که از این بخش می‌توان نیاز مصرف داخلی را تامین کرد.

معاون سازمان جنگل‌ها ادامه داد: در طرح تنفس جنگل قرار بود درختان شکسته و افتاده از جنگل خارج شوند که البته این مهم به تشخیص کارشناسان سازمان جنگل‌ها برمی‌گردد به شکلی که اگر درختان شکسته به صورت تجمعی در عرصه جنگل باشند، از این محل خارج شوند و این موضوع ارتباطی به درختان افتاده و شکسته به طور پراکنده در جنگل ندارد.