به گزارش اقتصادآنلاین، فرصت امروز نوشت: سه ظرف در نظر داشته باشید - ظروف فیزیکی که قابل دیدن و لمس کردن باشند - و بگذارید کودکان تان پول توجیبی شان را در آنها ذخیره کنند. روی هرکدام از ظرف ها برچسبی بزنید و به ترتیب آنها را نام گذاری کنید: «پس انداز»، «مخارج» و «تسهیم». می توانید یک بعدازظهرتان را صرف تزیین این ظرف ها کنید تا کودکان بیش از پیش به این پروژه علاقه مند شود. هر روز از هفته که کودک تان پول توجیبی اش را دریافت می کند، به او در تصمیم گیری برای اینکه چه مبلغی را در هر ظرف بگذارد، کمک کنید. به او توضیح دهید که پول داخل ظرف «مخارج» برای چیزهای ضروری است. مثلا خرید شکلات یا آبنبات از سوپرمارکت. (مثلا وقتی با کودک خود به مغازه می روید و از شما می خواهد برایش آبنبات بخرید، از او بپرسید که آیا پول کافی برای خریدن آن را دارد. به او بفهمانید که تنها با استفاده از پول های درون ظرف «مخارج» می تواند آبنبات یا اسباب بازی مورد علاقه اش را بخرد.)
برای خریدن چیزهایی مثل عروسک و اسباب بازی هدف پس انداز مالی بگذارید
به کودک تان توضیح دهید که ظرف پس انداز برای خریدن چیزهایی است که می خواهد در آینده داشته باشد، چیزهایی که قیمت شان از مبلغ پول هفتگی اش بیشتر است. اگر کودک تان هدف خاصی دارد، مثلا می خواهد یک بازی ویدئویی بخرد، می توانید تصویری از آن را روی ظرف بچسبانید. این کار به کودک شما در تصویرسازی هدف پس انداز کمک می کند.
بهترین مثال های هدف گذاری برای کودکی به این سن و سال، بازی های فکری، پازل و عروسک های مختلف است. اکثر این چیزها قیمتی پایین دارند و این بدان معناست که کودک می تواند طی مدت چند هفته یا یک ماه با پس انداز به هدف خود برسد.
به خاطر داشته باشید که در این سن یک هفته برابر با یک عمر است. پس اهداف بلند مدت تعیین نکنید. شش ماه برای یک فرد بزرگسال زمان زیادی نیست، اما برای بچه ها همچون ابد است. مدت زمان یک تا سه ماه برای کودکان منطقی است.
شما می توانید چند ظرف پس انداز داشته باشید که هرکدام زمان بندی خاص خود را داشته باشد. یک چیز کوچک مثلا ست لگو 10 دلاری در ظرف دو هفته ای قرار می گیرد و چیزی که گران تر است، مثلا یک بازی الکترونیکی ممکن است در ظرف دو ماهه باشد.
اگر چند ظرف پس انداز در نظر می گیرید، توجه داشته باشید که تصویری از آیتم مورد انتظار روی آن بچسبانید. از این طریق فرزند شما رویه رسیدن به این اسباب بازی را در ذهن خود تصویر می کند.
علاوه بر این کودک شما مفهوم مبادله میان اهداف را هم متوجه می شود: هر یک دلاری که در ظرف لگو پس انداز می کند، باعث می شود یک دلار کمتر برای بازی الکترونیکی کنار بگذارد.
اگر کودک تان شکایت کرد که «هیچ گاه پول کافی برای خریدن تمام چیزها نیست»، او را به اولویت بندی لیست خریدش تشویق کنید. برای این کار می توانید از او بپرسید که چه چیز را بیشتر دوست دارد؟ چه چیزی را بعد از آن دوست دارد؟
علاوه بر این می توانید فرزندتان را به انجام کارهای ساده خانه و دریافت پول اضافه بر مبلغ هفتگی، تشویق کنید. با این کار کودک تان متوجه رابطه میان کار و درآمد می شود.
سهیم شدن با دیگران را فراموش نکنید
در نهایت، بیایید ظرف «اعانه» را فراموش نکنیم. از کودک تان راجع به مردم، حیوانات و مسائلی که می خواهد از آنها حمایت کند، بپرسید. ایده های سرمایه گذاری پیشنهاد کنید که با علایق طبیعی او سازگار هستند. برای مثال، اگر فرزندتان حیوانات را دوست دارد، او را به پناهگاه حیوانات خیابانی ببرید و از او بپرسید که آیا حاضر است برای غذا دادن به سگ ها و گربه ها مبلغی بپردازد.
بسیاری از متخصصان بر این باورند که هرگز نباید بچه ها را به اشتراک گذاری پول شان مجبور کرد؛ این میل باید از درون تراوش کند. کودکان را به اشتراک گذاری پولش تشویق کنید، اما اجازه دهید خودش تصمیم گیرنده نهایی باشد.
