به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری؛ «نیلوفر» بعد عید فطر از مربی باشگاه خود دائم پیام‌هایی دریافت می‌کرد که اگر کلاس‌هایش را تا پایان خرداد جبران نکند، همه آنها سوخت می‌شود. مربی‌شان اصرار داشت که همه پروتکل‌های بهداشتی در باشگاه رعایت می‌شود و جای هیچ نگرانی نیست.
چالش‌های زیادی برای ازسرگیری تمرینات ورزشی وجود دارد که یکی از مهم‌ترین آنها در رابطه با تنفس است. ماسک‌های مختلف بسته به ضخامت‌شان می‌توانند در ورود جریان هوا محدودیت‌هایی ایجاد کنند. با ورود هوای کمتر، بدن هم اکسیژن کمتری دریافت می‌کند.
ستاد ملی کرونا با درنظر گرفتن جوانب متعدد درباره بازگشایی‌ها تصمیم می‌گیرد. یکی از آنها حمایت از کسب و کارها و تلاش برای بازگرداندن جامعه به روال نیمه عادی زندگی است. همه افراد حتی اعضای این ستاد هم الزاما با تمام تصمیماتی که گرفته می‌شود، موافق نیستند.
حمید عمادی، عضو ستاد ملی مقابله با کرونا، مخالف حضور مردم در باشگاه‌های ورزشی است و به مردم توصیه نمی‌کند در این شرایط در فضاهای بسته ورزش‌های هوازی انجام دهند.
او می‌گوید: «تخت بیمارستان‌ها مثل دور اول شیوع کرونا پر از بیمار شده اما مردم هیچ پروتکل خاصی را رعایت نمی‌کنند. دولت به‌دلیل نگرانی‌های اقتصادی تصمیم گرفته باشگاه‌ها و بسیاری از اماکن دیگر را بازگشایی کند اما مردم خودشان باید به فکر سلامت‌شان باشند و اصول بهداشتی را سختگیرانه رعایت کنند».
ورزش با ماسک یا بی‌ماسک
اما افرادی مثل نیلوفر که می‌خواهند دوباره ورزش را شروع کنند یا مدت طولانی ورزش نکرده‌اند، چه باید بکنند؟ آیا استفاده از ماسک در زمان ورزش مشکل را حل می‌کند؟
عمادی در این‌باره توضیح می‌دهد: «ورزشکاران در زمان ورزش، دوست دارند نفس‌های عمیق بکشند و بدن به‌دلیل فعالیت بیشتر به اکسیژن بیشتری هم نیاز دارد اما وقتی ماسک جلوی دهان و بینی شما قرار دارد، عملا نمیتوانید تنفس کاملی داشته باشید. افراد نفسشان تنگ می‌شود و ناخواسته ماسک را برمی‌دارند. همین اتفاق خطرناکی است که احتمال ابتلای آنها به ویروس کرونا را بالا می‌برد.»
مسئله دیگری که درباره ورزش در باشگاه‌ها وجود دارد، فضای سربسته آنها و احتمال انتقال بیماری از ناقلان خاموش است. به گفته عمادی، متخصصان و اپیدمولوژیست‌ها ورزش در فضاهای بسته را توصیه نمی‌کنند؛ چراکه کووید-19دوره کمون دارد: «ناقلان بدون علامت می‌توانند بسیاری از مردم را ناخواسته بیمار کنند. یکی از تغییراتی که با شرایط کنونی ناگزیریم در زندگی روزمره به آن توجه کنیم، تغییر عادات ورزشی است. طبعا این موضوع موقت خواهد بود تا زمانی که درمانی برای این بیماری پیدا شود. توصیه من به ورزشکاران این است که ورزش‌های انفرادی را جایگزین کرده و در فضای آزاد ورزش کنند. در استخرها که دیگر امکان ماسک‌زدن هم وجود ندارد و توصیه اکید دارم مردم از رفتن به استخرها خودداری کنند.»
در باشگاه به روی همه باز است
در باشگاه به‌طور خودکار باز می‌شود. در زمان ورود نیاز به هیچ تماسی با دست نیست اما در محوطه ورودی باشگاه، جایی که محل رفت‌وآمد مداوم مشتریان است، تمهیداتی برای پیشگیری از ابتلا به بیماری یا شکستن زنجیره انتقال پیش‌بینی نشده است.
دور میز ثبت‌نام باشگاه پوشش خاصی وجود ندارد. گویا خبری از کرونا نیست و همه مثل قبل به کارشان ادامه می‌دهند، ماسک یا شیلد به پوشش کارکنان باشگاه اضافه نشده اما دستگاه حضور و غیاب کلا از کار افتاده است. در ورودی باشگاه پاپوشی به کسی داده نمی‌شود و همه همچنان از وسایل مشترک استفاده می‌کنند؛ حتی ورزشکاران.
نیلوفر پس از 3ماه به باشگاه بازگشته و همانطور که مربی‌شان گفته به‌دلیل کوچک بودن فضای باشگاه فقط 5نفر در یک سانس ورزشی حاضر هستند. این خبر خوبی است، می‌توان به رعایت فاصله اجتماعی امیدوار بود.
2 نفرشان شیلد به‌صورت زده‌اند و 2 نفر باقیمانده به‌صورت نمادین ماسک‌ها را تا زیر چانه‌هایشان پایین آورده‌اند. ورزش با وجود ماسک و دستکش و نگرانی‌های مربوط به کرونا پیچیدگی‌های خودش را دارد. گرفتن کش با دستکش عملا ممکن نیست و زنان بی‌خیالش می‌شوند.
«واقعا نمی‌شود با ماسک ورزش کرد. چطور با ماسک آب بخورم؟ اگر قرار است بگیریم با همان یک لحظه‌ای هم که می‌خواهیم آب بخوریم، مبتلا می‌شویم.» اینها را سعیده می‌گوید که علاقه زیادی به ورزش دارد و حالا دل به دریا زده و با وجود مخاطرات احتمالی به باشگاه برگشته است. مینو محرز، متخصص بیماری‌های عفونی و عضو ستاد ملی مقابله با کرونا هم می‌گوید: «باشگاه‌ها به‌دلیل فضاهای بسته هوای باکیفیتی ندارند و می‌توانند فضایی برای انتقال کووید-19باشند. علاوه بر اینها استفاده از وسایل مشترک هم می‌تواند کانونی برای انتقال بیماری باشد.» در باشگاه‌هایی از آنها بازدید کرده به‌رغم ابلاغ پروتکل‌ها، ضدعفونی لوازم ورزشی به‌طور منظم انجام نمی‌شود. تشک‌‌های دستگاه‌ها پوشش محافظ یکبار مصرف ندارند و تنها بعضی از ورزشکاران با ضدعفونی‌کننده‌هایشان مواد ویروس‌کش را روی دستگیره‌ها و بخش‌های پر‌استفاده دستگاه‌ها اسپری می‌کنند.
به گفته متخصصان، ورزش کردن با ماسک می‌تواند عوارضی برای سلامت افراد داشته باشد؛ چراکه ماسک دریافت مقدار هوای مورد نیاز برای انجام ورزش‌های سنگین را دشوار می‌کند. می‌دانیم که پوشیدن ماسک جراحی مقاومت در برابر جریان هوا را افزایش می‌دهد و در مقابل ورزش کردن باعث می‌شود تنفس سریع‌تر و شدیدتر شود؛ بنابراین استفاده از ماسک در طول ورزش ممانعت زیادی در برابر جریان هوا ایجاد می‌کند. تهویه باشگاه یکی از موارد مهم بهداشتی است؛ حتی مدتی شایع شده بود که از طریق باد کولر کرونا منتقل می‌شود، اما در این باشگاه تهویه فقط از طریق یک هواکش انجام می‌شود.
در آشپزخانه باشگاه مسئول بوفه زنی میانسال و خوشروست. هدفون از گوش درمی‌آورد، ماسک را پایین‌تر از بینی روی چانه ثابت می‌کند: «قبلا خودم کنار بچه‌ها ورزش می‌کردم، اما الان برنامه‌ام شده هفته‌ای 2بار شستن تشک‌ها، روزی 3 بار ضدعفونی دمبل و طناب و چوب، یکبار هم ضدعفونی کل باشگاه. همیشه با انرژی خوب برای بچه‌ها غذا درست می‌کردم، خیالم راحت بود که آنها بعد از ورزش غذای سالم می‌خورند، حالا دیگه پخت‌وپزی ندارم، اما کارم دوبرابر شده است.»
با جاشمعی وزنه بزن
بنفشه از سرکار رسید، لباس عوض کرد، با یک پارچه وسط اتاق پذیرایی خانه ایستاد. ارتباط برقرار شد و شروع کرد روبه‌روی صفحه گوشی‌اش بالا و پایین پریدن. صدای بلندش را همه اعضای خانواده می‌شنیدند وقتی شروع به شمارش کرد. به هر حال امکانات داخل خانه کافی نیست. او جاشمعی‌ها را مثل دمبل در دست گرفت و شمردن را ادامه داد. او یکی از ورزشکارانی است که هنوز تمایلی به ورزش در فضای بسته باشگاه‌ها ندارد و ورزش در خانه با اپلیکیشن‌ها یا دوره‌های آنلاین را ترجیح می‌دهد. آدم‌های شبیه او کم نیستند و البته افرادی که با بیماری‌های زمینه‌ای مانند آسم، برونشیت، فیبروز کیستیک، فیبروز ریوی مواجهند و زندگی با مراقبت‌های ویژه در دوره و زمانه کرونا برای آنها انتخاب نیست، اضطرار است.
دوتا بزن یکی نزن
وقتی قرنطینه اعلام شد همه فقط برای کارهای ضروری از خانه خارج می‌شدند اما بودند در این بین کسانی با این باور که «ما خیلی قوی هستیم و کرونا نمی‌گیریم.» آنها همان‌هایی هستند که در دوره تعطیلی باشگاه‌ها طوری که خانواده هم نفهمند وسیله‌های ورزشی و کتانی‌هایشان را داخل پاکت می‌گذاشتند و راه می‌‌افتادند سمت باشگاه؛ با رمز دوتا بزن یکی نزن. «دو تا ضربه می‌زدیم به در بعد یکی؛ نگهبان می‌دونست و در را باز می‌کرد. رفتیم و ورزش هم کردیم. فقط دست‌هایمان را می‌شستیم و از ماسک و دستکش هم استفاده نمی‌کردیم.» اینها حرف‌های «نیما» است که در روزهای اسفند و فروردین هم که همه در قرنطینه خودخواسته به سر می‌بردند دست از باشگاه رفتن برنداشته: «من از این بدن خرج زندگی‌مو درمیارم و اگر بهم بخوره دوباره ساختنش خیلی زمان می‌بره. من مربی باشگاه هستم و عکس من را بر سردر خیلی از باشگاه‌های ورزشی مردانه در سطح شهر تهران می‌بینید. نمی‌توانم که ورزش را تعطیل کنم!»
افراد زیادی مثل «نیما» نیستند؛ بسیاری از کسانی که این روزها با کیف و کفش ورزشی پله‌های باشگاه‌ها را بالا و پایین می‌روند در ماه‌های گذشته ایده‌های متفاوتی برای ورزش را امتحان کرده‌اند؛ از ورزش روی پشت‌بام‌ها گرفته تا پیاده‌روی و دویدن شبانه در خیابان‌ها. حالا اما کرونا و ماجراهایش ادامه‌دار شده و تعداد بیشتری از همان آدم‌ها به این فکر می‌کنند که باید زندگی کردن را از سر بگیرند؛ ولو با وجود مخاطره ابتلا به بیماری؛ هر چند که متخصصان می‌گویند بهتر است ورزش در فضاهای بسته همچنان تا اطلاع ثانوی به تعویق بیفتد و در آخر این شما هستید که تصمیم می‌گیرید کجا و چطور ورزش کنید. اما یادتان باشد که کرونا همچنان از رگ گردن به شما نزدیک‌تر است!
