به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شرق، خبر به اندازه کافی باورنکردنی نشان می‌داد؛ مردی که معلولیت را محدودیت نمی‌دانست و آهن سخت را به نرمی موم در دستانش بالای سر می‌برد، اسیر ایست قلبی شد. او در شرایطی در بیمارستان اشنویه استان آذربایجان غربی روی تخت بیمارستان افتاد که تازه سی‌و‌دومین سال از زندگی‌اش را سپری می‌کرد. آن‌قدر سرحال و خندان بود که وزنه و آهن که هیچ به نظر می‌رسید، کوه مشکلات هم نمی‌توانست قوی‌ترین وزنه‌بردار پارالمپیکی دنیا را تکان دهد.
با‌این‌حال سیامند به قلبش باخت؛ همان قلب رئوفی که هربار و هرثانیه برای شادکردن مردم ایران می‌تپید. «تنها دلخوشی‌ام همین خوشحالی مردم است»؛ این جمله را آن‌قدر در مصاحبه‌هایش تکرار کرده بود که دیگر کلیشه‌ای به نظر می‌رسید ولی هرکسی حتی برای یک بار هم که با سیامند صحبت کرده باشد، می‌داند که او شعار نمی‌داد؛ سیامند لحظه‌ای نبود که لبخند از لبانش محو شود و شوخ‌طبعی‌اش را کنار بگذارد.
در کنار طبع شوخش او قدرتی مثال‌زدنی و باورنکردنی داشت؛ جوری به جنگ آهن سخت می‌رفت که انگار قرار است ساده‌ترین کار ممکن را انجام دهد. آن‌قدر راحت وزنه می‌زد که پیش از حضور در هر تورنمنتی، طلا را برایش کنار می‌گذاشتند. دو مدال طلای المپیک و پنج مدال طلای رقابت‌های جهانی خودش به‌تنهایی گواه قدرت عجیب این وزنه‌بردار بود. سیامند در کارنامه پرافتخارش، طلای پارالمپیک ۲۰۱۲ لندن و ۲۰۱۶ ریو و همچنین پنج مدال طلا و یک نقره جهان را دارد. او علاوه بر این سه نشان طلای بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۰ گواگژو، ۲۰۱۴ اینچئون و ۲۰۱۸ جاکارتا را در کارنامه‌اش دارد. مدال طلای مسابقات بین‌المللی اردن در سال 2011 و مدال‌های طلا و نقره رقابت‌های بین‌المللی لیبی در سال 2010، بخش دیگری از کارنامه پرافتخار او بود.
اوج کار رحمان اما به سال 2016 برمی‌گردد؛ جایی که او دنیا را خیره کرد؛ رحمان با بلند‌کردن وزنه ۳۱۰ کیلوگرم در این سال رکورددار وزن ۱۰۷+ کیلوگرم جهان شد؛ رکوردی که شاید نیاز به یک قرن دیگر باشد تا کسی بیاید و توانایی شکستش را داشته باشد.اما برای سیامند 310 کیلوگرم راضی‌کننده نبود؛ او داشت به‌سختی تلاش و تمرین می‌کرد تا دنیا را یک بار دیگر غافلگیر کند؛ می‌خواست هرطور شده در پارالمپیک 2020 وزنه‌ای به‌مراتب بیشتر از 310 کیلوگرم بزند. «اینکه بخواهم در مسابقات جهانی رکورد بیشتر از ۳۱۰ کیلوگرم را به ثبت برسانم، بستگی به صلاحدید کادر فنی دارد اما دوست دارم این اتفاق در پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو رقم بخورد و رکورد یادگاری در پارالمپیک به ثبت برسانم».
قلب سیامند اما زودتر از ثبت یادگاری، این وزنه‌بردار را از ادامه مسیر بازداشت؛ مسیری که البته عاشقانه‌تر از حد تصور بود. رحمان آن‌قدر ذوب در مهار وزنه‌ها شده بود که به نظر می‌رسید پیوندی ناگسستنی بین او و وزنه‌ها شکل گرفته بود. سرانجام اما به نظر می‌رسد داستان سیامند رحمان و وزنه‌برداری شبیه همان افسانه کردی شد که سیامند عاشق خَج شد و در آن مسیر عاشقی هر دو جانشان را از دست دادند.
وزیر ورزش: ضایعه درگذشت سیامند‌رحمان ناگوار و ناباورانه است
وزیر ورزش و جوانان در پیامی درگذشت قهرمان جهان و پارالمپیک را تسلیت گفت. در پیام مسعود سلطانی‌فر وزیر ورزش و جوانان آمده است: خبر درگذشت قهرمان ارزنده و محبوب و مردمی سیامند رحمان موجب تأثر و تألم فراوان شد. مرحوم سیامند رحمان بارها عنوان قوی‌ترین مرد معلول جهان را به دست آورد و سال‌ها با کسب مدال طلا و رکوردشکنی دل مردم را شاد و نام ایران عزیز را سربلند کرد. ضایعه درگذشت ناگهانی سیامند رحمان برای بنده بسیار ناگوار و ناباورانه است. ضمن طلب مغفرت برای این قهرمان مردمی و دوست‌داشتنی امیدوارم روح بلندش قرین شادی و رحمت واسعه الهی باشد.
