به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فرهیختگان، با این بانوی جوان اما بسیار خوشسابقه و خوشمدال، گفتوگویی ترتیب دادیم که در ادامه میخوانید.
جوانم اما سالهاست در تیمهای ملی حضور دارم
باعث خوشحالی من است که این روزنامه به مدالآوران مسابقات یونیورسیاد اهمیت میدهد چراکه سطح کیفی این مسابقات در بالاترین درجات قرار دارد. من مرجان سلحشوری هستم. 22 سال دارم و از 12 سالگی در تکواندو مشغول به فعالیت شدهام. هشت سال است که در ردههای مختلف تیم ملی فعالیت داشته و قصد دارم تا زمانی که میتوانم این افتخار را حفظ کنم. نیازی به ذکر مدالهایم ندارم اما بهعنوان یک مدالآور جهانی، آسیایی و یونیورسیادی در خدمت شما هستم.
تکواندو رشته فوقالعادهای است
رشته بسیار خوبی را برای ورزش انتخاب کردم و بسیار راضی هستم. تکواندو رشته فوقالعادهای است. من در پومسه فعالیت دارم. پومسه جزء حرکات نمایشی است که سرعت و قدرت بالا در آن شرط است. ما در فرمهای جهانی و استاندارد کار میکنیم و در مراحل نهایی است که باید از فرمهای ابداعی خودمان استفاده کنیم. بسیار کار جذابی است که یک فرم جدید ابداع کنی و این خودش نوعی هنر است.
لیگ تکواندو کیفیت ندارد
قبلا در لیگ به نمایندگی از اصفهان شرکت میکردم اما دیگر علاقهای ندارم. لیگ بسیار ضعیفی داریم که اسپانسرها در آن حضور ندارند و رقابتهای آن کیفیت لازم را ندارد. بخش خصوصی به آن صورت فعالیت نمیکند و رقابتی بین باشگاهها یا هیاتها برای جذب ملیپوشها نیست. مثلا من سال قبل در لیگ شرکت نکردم. بعد فهمیدم چند ملیپوش دیگر هم عملا در لیگ شرکت نکردهاند چراکه فقط باید از جیبت هزینه کنی. لیگ تکواندو از فردا آغاز میشود و من طبق معمول تیمی ندارم.
از طریق انتخابی به تیم ملی میروم
ترجیح میدهم انفرادی یا گاهی با دوستان و مربیان خوب تمرین کنم چراکه راحتتر است و میتوانی وقتت را مدیریت کنی. چون مدالآور برون مرزی هستم میتوانم در مسابقات انتخابی تیم ملی شرکت کنم و از این طریق در تیم ملی باقی بمانم. لیگ برای بازیکنان غیرملیپوش خوب است چون آنها را در کورس نگه میدارد و تجربهشان را افزایش میدهد. من هم بدم نمیآید در لیگ شرکت کنم اما باید ارزش وقت و هزینههای آدم را داشته باشد.
یونیورسیاد فوقالعاده بود
سطح کیفی مسابقات یونیورسیاد واقعا ممتاز بود. شاید عدهای فکر کنند که تعدادی دانشجوی جوان از تمام دنیا دور هم جمع میشوند و با هم مسابقه میدهند در حالی که این دانشجوها نخبهترین ورزشکاران جهان در این رده سنی هستند. در اکثر رشتههای ورزشی، این مسابقات واقعا حکم یک زورآزمایی المپیکی را داشت. در خود رشته ما واقعا با سختترین رقیبان ممکن بازی کردیم و توانستیم مدال بیاوریم. خیلیها باور نمیکردند که ما بتوانیم روی سکو برویم اما واقعا با تمام توان جنگیدیم. وقتی از جنگ صحبت میکنم باید باور کنید. بچههای کاروان ایران واقعا برای مردمشان بازی میکردند.
از دنیا عقبیم
در ایران امکانات بدی نداریم اما این امکانات جهانی نیست. مثلا در رشته ما از مربیان ژیمناستیک هنری یا آکروبات استفاده میشود تا ورزشکاران در حرکات فرم و ابداعی بتوانند خلاقیت و انعطافپذیری بیشتری داشته باشند. در تیم ملی فقط یکبار برای ما توانستند به مدت دوماه مربی ژیمناستیک هنری بیاورند که چیزهای زیادی هم به ما یاد داد اما کافی نبود. واقعا کافی نبود و کاش چندماه بیشتر هم یاد میگرفتیم. شما حساب کنید در تیم ملی ما نمیتوانیم همیشه چنین مربی اثرگذاری داشته باشیم. وای به حال لیگ. مشخص است که در فدراسیون بسیار تلاش میشود تا امکانات بیشتری فراهم شود اما دست آنها هم بسته است.