۰ نفر

«کاخون» چیه؟ / آشنایی با ساز موسیقی کاخون

۱۵ آبان ۱۴۰۱، ۱:۱۰
کد خبر: 679104
«کاخون» چیه؟ / آشنایی با ساز موسیقی کاخون

کاخون یک ساز کوبه ای است که ابتدا در اسپانیا ساخته شد و سپس به مناطق دیگر از جمله کشورهای آمریکای لاتین راه یافت.

به گزارش اقتصادآنلاین، کاخون ((به اسپانیایی: Cajón)، تلفظ: kaˈxon) نوعی ساز کوبه‌ای است.

کاخون لغتی اسپانیایی به معنی جعبه، صندوق یا صندوقچه است که به نوعی ساز کوبه‌ای گفته می‌شود.

کاخون چگونه نواخته می شود؟

نوازنده کاخون بر روی آن می‌نشیند و با ضربات کف دست و انگشتان که بر روی صفحه جلویی (تاپا) و صفحات کنار و بالای ساز می‌کوبد، صدا تولید می‌کند.

همچنین از ابزارهای نوازندگی دِرام و دیگر سازهای کوبه‌ای نظیر مَلِت‌ها (mallets)، استیک‌ها (sticks) و بِراش‌ها (brushes) در نواختن کاخون هم استفاده می‌شود.

کاخون عمدتاً در موسیقی آفریقایی-پِرویی و همین‌طور سبک‌های معاصر فلامنکو و جَز(جاز) مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اصطلاح کاخون به سایر آلات کوبه‌ای جعبه‌ای شکل مورد استفاده در موسیقی آمریکای لاتین مانند cajón de rumba (مورد استفاده در موسیقی رومبای کوبایی) و cajón de tapeo (مورد استفاده در موسیقی محلی مکزیک) گفته می‌شود.

تاریخچه شکل گیری کاخون

کاخون چجوری ساخته شد؟

کاخون که به زبان اسپانیایی به معنای جعبه است، قدمت زیادی ندارد و تاریخچه پیدایش آن کم است.

در ابتدا کولی‌های اسپانیایی به همراه رقص و آواز و عضو جدا نشدنی موسیقی فلامنکو یعنی گیتار، بر روی جعبه‌های میوه ریتم اجرا می‌کردند که به مرور زمان حالت ساز گونه به خود گرفت و به کاخون امروزی تبدیل شد.

کاخون از اواخر قرن هجدهم میلادی، توسط آفرو-پرویی‌ها (آفریقایی تبارهای پرو) مورد استفاده قرار می‌گرفت. بردگان غرب و مرکز آفریقا که به آمریکا آورده شدند، اصیل‌ترین وارثان کاخون هستند.

در حال حاضر این ساز در سراسر قاره آمریکا، فیلیپین و اسپانیا رایج است. کاخون در دوران برده‌داری در کشور پرو توسعه یافت و تا سال ۱۸۵۰ به اوج محبوبیت رسید. در سال‌های پایانی قرن ۱۹میلادی نوازندگان کاخون، تغییراتی در ساختار و صدادهی این ساز به وجود آوردند. پس از دوران برده داری کاخون در بین دیگر ساکنین آمریکای لاتین از جمله سفیدپوستان (نسل‌های بعدی استعمارگران اروپایی) نیز رواج پیدا کرد...

ساختار و شکل ظاهری کاخون

کاخون چه شکلیه؟

کاخون جعبه‌ای چوبی به شکل مکعب مستطیل ایستاده‌است که 4 طرف آن با تخته‌های چوبی به ضخامت ۰٫۵ تا ۰٫۷۵ اینچ (۱٫۳ تا ۱٫۹ سانتی‌متر) و سطح اصلی آن که تاپا (tapa) نام دارد با تخته سه‌لا ساخته شده‌است.

در قسمت پشت کاخون (و گاهی اوقات در سمت چپ یا راست آن) حفره صدا(sound hole) قرار دارد.

کاخون در اصل فقط جعبه‌ای چوبی بود اما در حال حاضر امکانات بیشتری بر روی آن قرار گرفته‌است. پایه‌های لاستیکی یا پلاستیکی و انواع فنرها و اِسنرها(snares) که برای ایجاد صدایی زنگدار در داخل و پشت تاپا نصب می‌شود.

کاخون‌ها در طیف گسترده‌ای از مدل‌ها و قیمت‌ها در دسترس هستند.