1-انتخابات مجلس در ایران بصورت محلی برگزار میشود در حالیکه تنها یک مجلس داریم: مجلسی که بدون محدودیت در همه امور مملکت هم قانون‌گذاری میکند، هم به دولت رای اعتماد میدهد و هم دولت را استیضاح میکند.
2- مشکل انتخابات محلی چیست؟ مشکلش این است که انتخابات کوچک میشود. انتخابات کوچک سه عارضه کلیدی دارد: اولا امکان شکل گیری احزاب را از بین می‌برد، ثانیا امکان رصد تامین مالی انتخابات را کاهش میدهد و ثالثا امکان انتخاب شدن افراد بزرگتر و قد بلندتر را کم میکند.
3- پس مشکل شکل نگرفتن احزاب در ایران کوچک بودن انتخابات است و نه فرهنگ و اخلاق ایرانی! در انتخاباتهای کوچک شرکت کردن در ختم اثرش از عضو فلان و بهمان حزب بودن بیشتر است. لذا حزب شکل نمی‌گیرد و وقتی حزب شکل نگرفت هیچکدام از مزایای انتخاباتهای حزبی هم وجود ندارد.
4- مهمترین مزیت احزاب امکان شفافیت در تامینمالیانتخابات است. در انتخابات محلی و با کاندیدای بسیار عملا امکان رصد تامین مالی انتخابات از بین می‌رود. درنتیجه اصحاب ثروت در فضای مه‌آلود تامین مالی کرده و نمایندگانی به مجلس می‌روند که بدهکار افراد بی‌نام و نشانند.
5- رقابت بین ثروتهای ناشناخته پشت پرده عملا انتخابات را گران کرده و امکان حضور افراد مستقل که غالبا افراد قدبلندتری هستند و زیربار اینگونه جریان‌ها نمی‌روند را بشدت کاهش میدهد. هر روز افراد کوچکتر و ضعیفتری راهی مجلس کشور شده و این جریان همه سیکلهای بد بالا را تشدید میکند.
6- در کل، این فرایند باعث میشود تا فرد منتخب از روز اول بفکر جبران طلب طلبکارانش باشد که سبب شکلگیری چرخه فساد میشود.البته این فساد طبیعتا در مجلس نمانده و به کل دستگاه اجرایی کشور سرایت میکند فسادی که امروز غالب مدیران میانی دستگاهها که منصوب نمایندگانند نه وزرا درگیرش شده‌اند.
7- در پادکست سکه توضیح داده‌ام که نتیجه این شرایط رد صلاحیت یک سوم مجلس و رای نیاوردن ۷۰ الی ۸۰٪ نمایندگان سابق است. راه رهایی از این وضعیت رد یا تایید صلاحیت گسترده نیست. این شرایط نظام سیاسی کشور را مستهلک میکند. راهش دومجلسی شدن یا برگزاری انتخابات استانی در نظام تک مجلسی است.
