اقتصاد آنلاین – سجاد رفیع؛ جذب سرمایه را می‌توان مهمترین مولفه در فرایند راه‌اندازی، تکامل و رشد یک شرکت استارتاپی دانست. در همین رابطه، از جمله مهمترین روش‌های تامین مالی استارتاپ‌ها عبارتند از: تامین مالی سریالی، سرمایه‌گذاری جمعی، وام‌ها، سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر (VC) و سرمایه‌گذاران فرشته. در همین زمینه، در ادامه به معرفی ماهیت و انواع مراحل تامین مالی سریالی خواهیم پرداخت.
به طور کلی، جذب سرمایه توسط استارتاپ‌ها در چند مرحله و در بازه‌های زمانی مختلف را تامین مالی سریالی می‌نامند. فرایندی که شامل پنج سری A، B، C، D ،E است.
1) سری A
پس از عبور استارتاپ‌ها از مرحله سرمایه‌گذاری بذری (seed investment)، نوبت به تامین سرمایه سری A می‌رسد. عمده سرمایه‌گذاری‌ها در این مرحله توسط سرمایه‌گذاران مخاطره‌پذیر و فرشته صورت می‌گیرد. به طور کلی، جذب سرمایه سری A با توجه به قرار داشتن شرکت‌های استارتاپی در مراحل ابتدایی رشد و بالا بودن احتمال شکست آن‌ها، همواره یکی از دشوارترین مراحل تامین مالی است.
2) سری B
تامین مالی سری B اساسا در مورد استارتاپ‌هایی که پیشتر موفق به شناسایی و تولید محصول مناسب شده‌اند و اکنون به دنبال گسترش سهم بازار خود هستند، موضوعیت پیدا می‌کند. در این مرحله، عمده تزریق منابع مالی توسط همان افراد و موسسات شرکت‌کننده در تامین سرمایه سری A صورت می‌گیرد.
3) سری C
ورود یک شرکت به مرحله تامین مالی سری C به معنای آمادگی آن برای ورود به بازارهای دیگر و یا توسعه محصولات جدید است. سری C در اغلب موارد، آخرین مرحله جذب سرمایه توسط استارتاپ‌ها پیش از عرضه اولیه سهام (IPO) آن‌ها است. سرمایه‌گذاران این مرحله را عمدتا شرکت‌های سهامی خاص، بانک‌ها و صندوق‌های تامین مالی تشکیل می‌دهند.
4) سری D
همانطور که پیشتر نیز اشاره شد، فرایند تامین مالی عمده استارتاپ‌ها در سری C به اتمام می‌رسد. با این حال، تمایل برخی شرکت‌ها به افزایش ارزش خود پیش از عرضه اولیه سهام و یا فعالیت در قالب یک شرکت خصوصی برای مدت طولانی‌تر می‌تواند منجر به ورود آن‌ها به مرحله تامین مالی سری D شود.
5) سری E
ورود یک استارتاپ به مرحله تامین سرمایه سری E را می‌توان در زمره اتفاقات نادر در این حوزه قلمداد کرد. در همین رابطه، دلایل شرکت‌ها برای این اقدام، دقیقا مشابه دلایل ذکر شده در پاراگراف قبل است.
