به گزارش اقتصادآنلاین، کتاب "از نقش تا ردیف" سعی دارد که ضمن گفتگو با یکی از پیشگامان موسیقی در دوره معاصر، به نقد جریان موسیقی و هنر بپردازد، و سرگذشت موسیقی ایران در عصر حاضر را به صورت بخشی از تاریخ شفاهی روایت کند.
استاد علیاصغر بیانی(1398-1330)، ردیفدان و از صاحبنظران برجسته حکمت و هنر بود که موسیقی ایران را بر مبنای روش متقدمین و رساله های قدیم، از جمله رساله محمد بنایی و کتابهای عبدالقادر مراغه ای و صفی الدین ارموی آموزش داد، و همچنین او سرپرست گروه پژوهش موسیقی خراسان در مرکز تحقیقات فرهنگی، و دبیر هنری جشنواره اَوینیون فرانسه بود.
او تئوری موسیقی را از متون قدیم مطالعه می کرد، و شارح متون قدیم بود؛ از این رو، تعاریف و مفاهیم موسیقی ایران در این کتاب ضمن گفتگو شرح داده شده است. علی اصغر بیانی توضیح می دهد که در دوران فعالیت او در مکتب خانه میرزاعبدالله استاد محمدرضا لطفی، خطر فراموشی ردیف موسیقی دستگاهی ایران احساس می شد، و به همین دلیل است که استاد محمدرضا لطفی این نام را بر موسسه موسیقی خود نهاد، و شرح وقایعی که از وضعیت آن روزهای جامعه هنری روایت میشود و مستند می گردد، شاید تاکنون کمتر شنیده شده باشد. پس از آن نیز، به دلیل نیازی که در جامعه نسبت به شناخت موسیقی ردیف احساس میکرد، نسبت به آموزش و گسترش آن اهتمام نمود.
فعالیت هنری علی اصغر بیانی در نوجوانی با هنر نگارگری و نقاشی در محضر اساتیدی چون محمود فرشچیان و ابراهیم جعفری شروع شد، و او حدود ده سال در روزنامه اطلاعات تصویرگری میکرد. او شخصیتی جامع و چندوجهی داشت، که به برخی از شاخه های علوم نیز علاقه مند بود و به طور جدی دنبال می کرد. از آن جمله روش پزشکی هومیوپاتی است، که در بسیاری از کشورها در دنیا، دارای کلینیک و دانشکده مجزا است، و می توان اذعان نمود که او در شکل گیری انجمن هومیوپاتی در ایران نقش بسزایی ایفا نمود؛ این موضوع نیز در کتاب مستند شده است، و ایشان در رابطه با مبانی این علم توضیح داده اند. علی اصغر بیانی اشاره می کند که ما در میان شخصیت های موسیقی ایران، هیچ کجا صرفا نوازنده نداشته ایم، بلکه موسیقیدان های ما در طول تاریخ در حوزه های مختلف علوم دانشمند بوده اند، و این موضوع پدیده ای متاخر و معاصر است.
بنابراین نقدی که در این کتاب نسبت به هنر معاصر در گفتگوها مطرح می شود، نقدی مبتنی بر هنر و فرهنگ ایرانی، و مبانی آن است. علیاصغر بیانی در جستجوی آن معنا بود که در هنر و فرهنگ ایرانی نهفته است، چنانکه استاد داریوش طلایی از مرگ او، به عنوان "مرگ مرد معنوی" یاد می کند. در فصل پایانی کتاب، توضیح پنج موضوع آمده است که در ضمن شرح متون، در درسهای او مطرح شدهاند. واژه های مرتبط با موسیقی ایران، و نام شخصیت ها و مکان های برجسته مرتبط با موسیقی معاصر، در کتاب نمایه شده است.
