به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، کارشناسان و تحلیلگرانی که مشکلات اقتصادی صندوق‌ها را پیش‌بینی می‌کردند، پیش‌تر طرح‌هایی را برای پیشگیری از بروز این مشکلات ارائه کرده بودند؛ طرح‌هایی که یکی از محوریترین آنها افزایش سن بازنشستگی در ایران است و مخالفان زیادی چه در جامعه و چه در حوزه قانونگذاری داشته است. با وجود این مخالفت‌ها درنهایت طرح‌هایی که می‌توانست از شدت بحران امروز صندوق تامین اجتماعی کم کند، به محاق رفت. اما حالا دوباره زمزمه اجرای همان طرح‌های رد شده در سال‌های قبل به گوش می‌رسد؛ این‌بار به‌دلیل چشم‌انداز وضعیت اقتصادی صندوق‌ها و نیز مشخصا سازمان تامین‌اجتماعی و مشکلات ریز و درشتی که دیگر نمی‌توان آنها را پنهان کرد.
مسئولان سازمان تامین‌اجتماعی می‌گویند پیشنهاد افزایش سن بازنشستگی به‌طور جدی مطرح شده است و درصورت اجرایی شدن این قانون، شامل حال بیمه‌شدگان جدید و افراد کم‌سابقه می‌شود. آنطور که علی حیدری، نایب‌رئیس هیأت‌مدیره سازمان تامین‌اجتماعی می‌گوید درخواست افزایش سن بازنشستگی یکی از درخواست‌های این سازمان برای اصلاح قانون بازنشستگی است.
قانون بازنشستگی که اکنون در ایران ملاک عمل است، مصوب 1354است و مسئولان سازمان تامین‌اجتماعی معتقدند در آن زمان سن امید به زندگی ۵۸ سال بود و در نتیجه حداقل سن لازم برای بازنشستگی ۵۵ سال با ۳۰ سال سابقه یا ۶۰ سال با کمتر از ۳۰ سال سابقه بود، اما هم‌اکنون سن امید به زندگی افزایش یافته است.
طبق اعلام وزارت بهداشت، شاخص امید به زندگی در ایران در سال 99به ۷۶ سال رسیده است. شاخص امید به زندگی یکی از کاربردی‌ترین شاخص‌های آماری برای جمعیت‌شناسان است که به آن متوسط طول عمر هم می‌گویند. این شاخص نشان می‌دهد هر فردی که متولد می‌شود، امید دارد تا چه سنی زنده بماند و زندگی کند.
افزایش سن امید به زندگی به لحاظ توسعه اقتصادی و اجتماعی، امری مثبت تلقی می‌شود، اما می‌تواند چالشی برای صندوق‌های بازنشستگی باشد.
میکائیل عظیمی، رئیس هیأت‌مدیره مؤسسه راهبردهای بازنشستگی (صبا) در مورد این چالش‌ها می‌گوید: «اگر سن بازنشستگی در تناسب با امید به زندگی تغییر نکند و ثابت بماند، اتفاقی که می‌افتد این است که نظام بازنشستگی باید تعداد سال‌های بیشتری حقوق بازنشستگی پرداخت کند. پس اگر سن بازنشستگی ثابت باشد، تهدیدی برای صندوق‌های بازنشستگی خواهد بود.»
هم‌اکنون با درنظر گرفتن سن ورود به بازار کار (18سال تمام) می‌توان به استناد تبصره ۳ ماده ۷۶ قانون کار با داشتن حداکثر ۳۵سال سابقه پرداخت بیمه بدون شرایط سنی برای مردان و زنان فرد را بازنشسته کرد. این به آن معناست که فرد در 53سالگی امکان استفاده از خدمات بازنشستگی را دارد. این بازنشستگی زودهنگام نسبت به شاخص امید به زندگی موجب می‌شود تامین‌اجتماعی حدود 27سال ناچار به پرداخت حقوق بازنشستگی باشد.
آنطور که احمد میدری، معاون رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی می‌گوید، اگر فکری برای صندوق‌های بازنشستگی نشود در آینده نزدیک با وضعیتی بحرانی روبه‌رو می‌شویم، مشابه وضعیتی که برای مؤسسه‌های مالی غیرمجاز به‌وجود آمد. به گفته او، پیشنهاد ارائه‌شده در گذشته اضافه شدن سن بازنشستگی به میزان 6ماه در هر سال است که البته حالا مشخص نیست در اصلاحیهای که سازمان تامین‌اجتماعی به مجلس می‌فرستد، تقاضای افزایش سن بازنشستگی دقیقا به همین میزان خواهد بود. میدری تأکید می‌کند مسیری که ما در ایران در زمینه سن بازنشستگی پیش رفته‌ایم معکوس مسیری است که جهان رفته است: «در دیگر کشورها هرچه سن امید به زندگی بالا رفته، سن بازنشستگی هم بیشتر شده است؛ درحالی‌که ما در ایران خلاف این روند حرکت کرده‌ایم؛ به‌گونه‌ای که در سال 1332که متوسط سن امید به زندگی، خیلی پایین‌تر از شرایط کنونی بود، سن بازنشستگی برای مردان 65 و برای زنان 60سال تعریف شد، اما به‌مرور و با افزایش امید به زندگی در سال‌های بعد، این روند رو به کاهش گذاشته و هم‌اینک میانگین سن بازنشستگی برای کارکنان دولتی مرد 50و برای زنان 45سال اعلام شده است. این موضوع علاوه بر کاهش بار مالی از نظر پیامدهای اجتماعی و فعال نگه داشتن جمعیت در زندگی اجتماعی و توجه به نیازهای اجتماعی و سلامت افراد هم مهم است.» به گفته او، دولت باید هرچه سریع‌تر درباره افزایش سن بازنشستگی تصمیم بگیرد؛ در غیراین صورت سرنوشتی مشابه مؤسسات اعتباری در انتظار صندوق‌های بازنشستگی خواهد بود.
این پیشنهاد اگرچه از سوی سازمان‌های بالادستی ضروری و اجتناب‌ناپذیر است، اما دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری کشور تکرار طرح‌های قبلی برای افزایش سن بازنشستگی را اقدامی بدون مشورت با شرکای این سازمان می‌داند و می‌گوید: ذینفعان این سازمان با افزایش سن بازنشستگی موافق نیستند. به گفته او، سازمان تامین‌اجتماعی هنوز در مورد مسئله افزایش سن بازنشستگی با شرکای کارگری و کارفرمایی خود مشورت نکرده است. درصورت افزایش سن بازنشستگی باید زنجیره‌ای از قوانین کار و تامین اجتماعی تغییر کند: «سن ورود به بازار کار 18سالگی است. بیمه‌های کارفرمایی اجباری است و فرد با 30سال یا نهایتا 35سال سابقه بیمه می‌تواند بازنشسته شود. به‌نظر می‌رسد سازمان تامین‌اجتماعی باید سال آغاز بیمه‌پردازی را بازنگری کند تا بتواند از چالش‌هایی که از آن رنج می‌برد با کمترین هزینه عبور کند.»
دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری کشور معتقد است افرادی که به شکل قراردادی کار می‌کنند، از اجرای این قانون متضرر می‌شوند: «هم‌اکنون 90درصد جامعه کارگری کشور درقالب قراردادهای کوتاه‌مدت با کارفرما همکاری می‌کنند. در بسیاری از موارد با اتمام دوره‌های قرارداد 3و 6ماهه، کارگر برای مدتی بیکار شده یا برای او بیمه‌ای رد نمی‌شود. این موضوع موجب می‌شود کارگران با وجود سال‌ها کار به‌دلیل پیوسته نبودن پرداخت حق بیمه یا بیکار ماندن، مجبور شوند سال‌های طولانی‌تری کار کنند تا مشمول شرایط بازنشستگی شوند؛ بنابراین افـزایـش سن بازنشستگی به نفع اکثریت افراد جامعه کارگری‌نیست.»
