به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شهروند، گزارش‌ها حاکی است که تنها در دهه نخست خردادماه ۲۳حادثه غرق‌شدگی به نجاتگران جمعیت هلال‌احمر اطلاع داده شده است. مرگ دلخراش سه‌جوان در هفته گذشته در تالاب‌هامون، هشداری تلخ بود که آژیر خطر را پیش از ورود به فصل تابستان در سال جاری به صدا در آورد. با توجه به این مهم در گفت‌و‌گو با غواصان نجاتگر جمعیت هلال احمر به بررسی این موضوع پرداخته است.
شنا در مناطق ممنوعه؛ ممنوع
شنا در مناطق ممنوعه، موضوع به ظاهر سادهای است که در سال‌های اخیر در کشور به بحران ملی بدل شده، بحرانی که کارشناسان راه‌حل خروج از آن را آگاه‌سازی و حساس‌سازی جامعه به این موضوع می‌دانند. مسأله‌ای که محسن آبادیان، نجاتگر جمعیت هلال‌احمر گیلان بر آن تأکید دارد. این نجاتگر با اشاره بر ضرورت آگاه‌سازی مردم در مواجهه با این موضوع بر اهمیت پرداخت به آموزش همگانی در این باره نیز تأکید دارد: «مهم‌ترین مولفه‌ای که در کاهش میزان آمار غرق‌شدگان درکشور می‌تواند تأثیر داشته باشد، حساس‌سازی جامعه است. بنا به گفته این نجاتگر، معمولا حوادث ساحلی در محدوده شنا ممنوع رخ می‌دهد. او درباره این موضوع گفت: «با توجه به اینکه نجات غریق در این مناطق نیست، اگر حادثه‌ای برای شناگر رخ دهد، ناجی نیست که بتواند او را نجات دهد.»
شنا بلدها بیشتر دقت کنند
اعتماد کاذب به مهارت شنا دلیل دیگری است که آبادیان به آن اشاره و از آن به‌عنوان یکی از دلایل بالای آمار غرق‌شدگی در کشور یاد کرد. این نجاتگر استان گیلان معتقد است برخی افراد تصور می‌کنند چون در استخر خوب شنا می‌کنند و مهارت دارند، می‌توانند در عمق بالای دریا نیز شنا کنند، اما باید دانست این تصور غلط است. او در توضیح این مسأله نیز گفت: «شنا کردن در استخر با دریا از زمین تا آسمان فرق دارد، در دریا نباید در آبی که از قد شناگر عمیق‌تر است، شنا کرد.»
او با تأکید بر این موضوع که شنابلدها بیشتر در معرض خطر هستند، ادامه داد: «آگاه‌سازی مهم‌ترین راهکار کاهش آمار بالای غرق‌شدگان در کشور است، بیشتر غرق‌شدگان شنا بلدند و همین موضوع باعث می‌شود ریسک کنند؛ ریسکی پرخطر که باعث از دست‌دادن جان‌شان می‌شود.» آبادیان در بخش دیگر صحبت‌های خود با اشاره به اینکه با برنامه‌ریزی مناسب در زمینه‌های مختلف می‌توان تا حدودی جلوی این حوادث را گرفت، از احداث پایگاه‌های امدادونجات ساحلی، افزایش تجهیزات، آموزش آحاد جامعه، نصب تابلوی شنا ممنوع در مناطق پرخطر و حصارکشی کانال‌ها به‌عنوان عوامل موثر در کاهش این خطرات نام برد. یکی دیگر از عواملی که آبادیان به آن اشاره کرد، اقدام افراد برای نجات دیگران است. او با بیان‌اینکه امدادرسانی نیازمند دانش و تجهیزات لازم است، گفت: «بسیاری از افراد غرق شده کسانی هستند که برای نجات دیگران وارد آب شده‌اند. این افراد با توجه به اینکه دانش و تجهیزات لازم را ندارند جان خود را در معرض خطر قرار می‌دهند.» او در تکمیل صحبت‌های خود در این بخش گفت: «توجه داشته باشید که عملیات نجات از عهده هرکسی برنمی‌آید. این کار بسیار حرفه‌ای است و ممکن است به‌جای نجات جان فرد بیشتر به خودشان آسیب وارد شود.»
اهمیت آموزش شنا در کودکان و نوجوانان
آشنا نبودن کافی به فن و اصول شنا، مولفه دیگری است که کارشناسان با عنوان یکی از عوامل بالا بودن غرق‌شدگی در کشور یاد می‌کنند، مسأله‌ای که احمد نورا، نجاتگر استان سیستانوبلوچستان به آن اشاره دارد. این نجاتگر معتقد است باید آموزش شنا به شکل اصولی در مدارس کشور نهادینه و ارایه شود. نورا در ادامه افزود: «در مناطق جنوبی بیشتر افرادی که دچار حادثه غرق‌شدگی می‌شوند، جوانان و نوجوانان بومی هستند، آگاه‌سازی این گروه می‌تواند باعث کاهش حوادث تلخ غرق‌شدگی در کشور شود.» به نگاه این نجاتگر اگر افراد نسبت به تکنیک‌ها و قواعد شنا آشنا شوند، به‌طور طبیعی بیشتر به نکات ایمنی توجه می‌کنند. او گفت: «در کنار بسیاری از رودها و سدها و نواحی ساحلی، تابلوهایی با عنوان «شناکردن ممنوع» نصب شده؛ اما نبود آگاهی افراد باعث می‌شود بسیاری از آنها بدون توجه به این تابلو‌ها و هشدارها وارد آب شده و در شرایطی گرفتار شوند که کسی نتواند به آنها کمک کند.»
اهمیت توجه به نکات ایمنی
احمد نورا ادامه داد: «تاکنون هیچ غرق شده‌ای را از مناطق تعریف شده که نجات غریق دارد، بیرون نیاورده‌ام. این یعنی باید به این مناطق اعتماد کرد. مناطق ممنوعه مناطق ایمنی نیست. هرچند حضور نیروهای غریق نجات در مناطق پرخطر و نصب تابلوهای هشداری در پیشگیری از غرق‌شدگی موثر است اما قبل از آن به فرهنگسازی، آموزش و افزایش آگاهی عمومی در این خصوص نیاز داریم و اینکه هر شهروندی به این نکته توجه داشته باشد که شنا کردن در دریا و رودخانه با شنا در استخر بسیار متفاوت است و رعایت نکات ایمنی و توجه به پیام‌های هشداری جدی گرفته شود.»
