به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شرق، روال آموزشی کشور دچار چالشی جدی شد و مسئولان به فکر آن افتادند که برای جلوگیری از تعلیق بیشتر آموزش در کشور، علاوه بر برگزاری کلاس‌ها از طریق تلویزیون، کلاس‌های آموزشی را از طریق وبلاگ، سایت یا اپلیکیشن در اختیار دانش‌آموزان و دانشجویان قرار دهند؛ اما آنچه وجود نداشت، زیرساخت‌هایی برای ایجاد بستری برای آموزش بود. با وجودی که حتی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز بسته‌های صدگیگابایتی رایگان برای آموزش دانشجویان در نظر گرفته بود، آن‌قدر سرعت پایین بود که مردم مجبور بودند برای دریافت محتوای کلاس‌های آنلاین یا آفلاین، به اپراتورها مراجعه کرده و از بسته‌های اینترنتی استفاده کنند. حجم بالای کلاس‌های آنلاین، با بالا‌رفتن حجم اینترنتی و طبیعتا افزایش هزینه‌های خانوارها همراه بود. این در حالی است که طبق اصل 30 قانون اساسی، «دولت موظف است وسایل آموزش‌‌و‌پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر‌حد خودکفایی کشور به‌طور رایگان گسترش دهد»؛ اما در نهایت نه‌تنها چنین نشد، بلکه در زمانی که فشار مضاعف اقتصادی بر دوش خانواده‌ها سنگینی می‌کند، هزینه آموزش نیز که کیفیت درخوری هم ندارد، بر آنها تحمیل شد.
اپلیکیشن‌های ایرانی، اینترنت بیشتری مصرف می‌کنند
روایت والدین در‌این‌باره تقریبا یکسان است. آنها از هزینه‌های اینترنتی می‌گویند که به هزینه‌های آنها اضافه شده است. مادر یکی از همین دانش‌آموزان از تجربه خود این‌گونه می‌گوید: «از اسفند سال قبل که مدارس تعطیل شدند و کلاس‌ها به صورت آنلاین برگزار شد، حتی بعد از هدیه صدگیگابایتی وزیر، حجم اینترنت مصرفی ما بالا رفته است».او ادامه می‌دهد: «این اینترنت به خاطر appهایی است که استفاده می‌شود. همه این نرم‌افزارها به ظاهر ایرانی هستند و احتیاجی به فیلترشکن ندارد؛ اما آن‌قدر سنگین هستند که نمی‌توانیم با اینترنت خانگی از آنها استفاده کنیم و مجبوریم از بسته‌های اینترنتی اپراتورها استفاده کنیم که خیلی گران است».این مادر از سرعت پایین اینترنت اپراتورها نیز شاکی است و می‌گوید: «با وجودی که اینترنت صدگیگابایت هدیه را داشتیم، به خاطر سرعت پایین مجبور شدم بسته اینترنتی جدید بخرم؛ چون این هدیه کارایی نداشت».از آن سو، پدر یکی از دانش‌آموزان خبر می‌دهد که نه‌تنها گوشی هوشمند ندارند بلکه بار مالی ناشی از هزینه‌های اینترنتی هم برای آنها آزاردهنده است.دانشجویانی که در دل‌نوشته‌هایشان از کلاس‌های درسی شاکی هستند هم در این بین می‌گنجند. کلاس‌ها هر بار با قطع اینترنت استاد، کاملا قطع شده و دوباره همه باید وارد کلاس شوند! زمان‌هایی سوخت می‌شود و آموزش‌هایی که نصفه‌و‌نیمه می‌ماند، حاصل نبود همین زیرساخت‌هایی است که به نظر می‌رسد آمادگی برای آن هنوز هم به وجود نیامده است.برخی کارشناسان اعلام می‌کنند تعرفه‌های اینترنتی افزایش نیافته ولی استفاده از محتواهای سنگین‌تر، موجب استفاده بیشتر از حجم اینترنت و در نتیجه هزینه‌های بالاتر شده است. به نظر می‌رسد اپراتورها هم به نوعی تقصیر را از دوش خود برداشته و بر دوش مسئولان می‌اندازند. فلاح جوشقانی، معاون وقت رگولاتوری و سرپرست معاونت نظارت و اعمال مقررات سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی در سال 1395 که دو سال از ورود تکنولوژی 3G و 4G به ایران گذشته بود و شکایات فراوانی از سوی کاربران برای استفاده بیشتر از اینترنت و کم‌فروشی طرح شد، گفته بود: «بر اساس مستندات و پیگیری‌های انجام‌شده از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، تا به حال با موضوع حجم‌خوری یا کم‌فروشی اینترنت در اپراتورها روبه‌رو نشده‌ایم. سامانه‌های نظارتی ما نشان می‌دهند که اپراتورهای اینترنت ثابت و همراه به میزان حجم اینترنتی که به مشترکان می‌فروشند، سرویس ارائه می‌دهند و در این میان حجمی خورده نشده یا کم‌فروشی انجام نمی‌شود».
محتواهای سنگین، اینترنت بیشتری مصرف می‌کنند
کارشناسان فضای مجازی معتقدند وقتی سرعت اینترنت افزایش می‌یابد، مصرف‌کننده استفاده بیشتری از اینترنت می‌کند. با توجه به اینکه برقراری تماس‌های آنلاین، فیلم‌ها، صداها و در نهایت نوشتار به ترتیب حجم بالاتری را استفاده می‌کنند، هرگاه سرعت بالاتر باشد، مصرف‌کننده ترغیب به استفاده از امکانات آنلاین و فیلم خواهد بود که طبیعتا حجم بیشتری از اینترنت را از آن خود می‌کند. علاوه بر آن، فیلترشکن‌ها استفاده از حجم اینترنت را دو برابر می‌کنند؛ زیرا یک بار به فیلترشکن متصل می‌شوید و پس از آن می‌توانید بار دیگر به سایت مد‌نظر مراجعه کنید که در این صورت حجم بالاتری از اینترنت شما مصرف می‌شود.سعید کیائی، مدیر روابط‌عمومی ایرانسل می‌گوید: «همان‌طور که پیش از این نیز در مصاحبه وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات اعلام شده و سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی نیز این امر را تأیید کرده، بدون مصرف اینترنت از سوی مشترک، کم‌شدن حجم بسته اینترنت از سوی اپراتور اتفاق نمی‌افتد و ترافیک دقیقا با توجه به نوع بسته خریداری‌شده تخصیص داده می‌شود. برای مثال، در صورت خرید دو گیگابایت ترافیک، دوهزارو 48 مگابایت ترافیک به حساب مشترک تخصیص داده می‌شود و به این مقدار حجم، دسترسی به اینترنت برای وی میسر می‌شود».کیائی خطاب به افرادی که به این موضوع اعتراض دارند، می‌گوید: «در صورت وجود هرگونه ابهام، مشترکان ایرانسل می‌توانند با استفاده از برنامه‌های مدیریت مصرف که در این رابطه ساخته شده‌اند، مصرف در حال انجام را مشاهده و مدیریت کنند. همچنین از طریق اپلیکیشن ایرانسل من نیز این دسترسی ایجاد شده تا مشترکان ایرانسل بتوانند جزئیات مصرف خود را به صورت کامل مشاهده کنند. این جزئیات با توجه به تراکنش‌های انجام‌شده از سوی کاربر، درج و ثبت می‌شود و تماما قابل بررسی است».به گفته او: «در صورت وجود نارضایتی در موضوع مورد اشاره از سوی هر‌یک از مشترکان، بررسی مصداقی آن با ارائه شماره تلفن همراه مشترک، امکان‌پذیر است. کارشناسان مرکز شبانه‌روزی ارتباط با مشتریان ایرانسل با شماره 700 برای تماس از خطوط ایرانسل و 09377000000 برای تماس از دیگر خطوط، آماده پاسخ‌گویی به مشترکان هستند. ارتباط با کارشناسان ایرانسل به صورت چت آنلاین از طریق وب‌سایت ایرانسل و اپلیکیشن ایرانسل من نیز امکان‌پذیر است».
اما چگونه می‌توان صحت این ادعاها را دریافت؟ از دو طریق فرد می‌تواند دریابد که آیا مصرف اینترنت او واقعی است یا خیر؛ نخست با مراجعه به تنظیمات اینترنت گوشی می‌توان دریافت که برای هر اپلیکیشن یا سایت، چه میزان حجم اینترنت به کار رفته است و دوم، اپراتورها در سامانه‌های خود جایی دارند که مصرف دیتا را می‌توان از آنجا مشاهده کرد. اگر باز هم مصرف‌کننده قانع نشد، می‌تواند به سامانه‌های پاسخ‌گویی اپراتورها مراجعه کرده یا از طریق شکایت به رگولاتوری، علیه اپراتور اقدام کند تا مورد بررسی دقیق قرار گیرد.
