به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، بالاخره روزی این وضعیت تمام می‌شود؟ می‌توانیم بار دیگر دور هم جمع شویم؟ اینها سؤالاتی است که خیلی از مردم جهان این روزها از خودشان می‌پرسند. خیلی‌ها هر روز به این فکر می‌کنند که جهان ما چطور می‌تواند از این بیماری همه‌گیر خلاص شود و زندگی بار دیگر به‌صورت عادی و بدون ترس و نگرانی ادامه داشته باشد؟ دنیایی که ویروس کرونا برای ما ساخته به‌نوعی هشداری بود برای آنکه کشورهای مختلف بسته‌تر و ملی‌گرایانه‌تر از گذشته عمل کنند، اما باید بدانیم که بدون همکاری سریع و مؤثر بین‌المللی، ممکن است جهان به هیچ‌وجه از این بحران خارج نشود. درحال حاضر، پاسخ‌هایی که ناسیونالیست‌ها به این بحران داده‌اند، غالب‌تر بوده است. روند کنونی به‌گونه‌ای بوده که در کنار قرنطینه و محدود کردن، دولت‌های مختلف مرزهای کشورهای خود را بسته‌اند و از لفظ‌های دوران جنگ برای گردآوری مردم استفاده می‌کنند. زنجیره‌های تأمین و تجارت جهانی نه‌تنها به‌دلیل تعطیلی‌های به‌وجود آمده مختل شده بلکه به‌دلیل رقابت بین کشورهای ثروتمند هم برای عرضه، دچار یک بحران جهانی شده‌اند. با این حال به‌زودی، دولت‌های مختلف نیاز به بازیابی مجدد اقتصاد جهانی دارند و این امر به همکاری‌های بین‌المللی در چندین زمینه مهم نیاز مبرم خواهد داشت.
آزمایش‌های گسترده
نخستین عنصر مهم در استراتژی از بین بردن COVID-19، انجام آزمایش‌های گسترده است تا افراد سالم بتوانند سر کار برگردند و افراد آلوده بتوانند درمان مناسب را انجام دهند.برای این کار، کشورها به تجهیزات کافی مانند کیت‌های تست و تجهیزات محافظ و همچنین دستگاه‌های تنفس مصنوعی و نیز دسترسی به درمان‌های جدید احتیاج دارند.
همکاری بین‌المللی برای انجام آزمایش‌های گسترده و درمان بسیار ضروری به‌نظر می‌رسد. در این میان تهیه‌کننده اصلی کیت‌های مورد استفاده برای جمع‌آوری نمونه‌های نازوفارنکس، شرکت «کوبان» در شمال ایتالیا است. معرف‌هایی که برای استخراج RNA ویروس از سلول‌های جمع‌آوری شده استفاده می‌شود، عمدتاً توسط شرکت آلمانی کیگن با مجموعه زنجیره‌ای تأمین جهانی تولید می‌شود و شرکت‌های خارجی تقریبا نیمی از دستگاه‌های تنفس مصنوعی مورد نیاز در ایالات متحده را تامین می‌کنند که در مجموع یک سوم این دستگاه‌ها از اروپا می‌آید.
در عین حال، وقتی که فرمانداران ایالت‌های مختلف آمریکا در امور یکدیگر سرک می‌کشند تا از وضعیت ونتیلاتورهای (دستگاه‌های تنفس مصنوعی) آنها با خبر شوند، برخی دولت‌های اروپایی مانع از صادرات این دستگاه‌ها به ایالات متحده شده‌اند. یکی از وزرای دولت انگلستان هم گفته است که عدم‌توانایی این کشور در تهیه مواد ضروری لازم، باعث کاهش آزمایش ویروس کرونا از افراد شده است. راه‌حل، افزایش همکاری در تولید و توزیع، استفاده از زنجیره‌های تأمین جهانی تا حد امکان و استفاده از منابع و تجهیزات است تا بتوان نیازها را برطرف کرد. به‌عنوان مثال، چین اکنون در حال اهدای دستگاه‌های تنفس مصنوعی به ایالات متحده و ارسال ماسک به این کشور است.
نظارت آنلاین
مؤلفه دوم راهبرد خروج، نظارت و کنترل مؤثر بیماری است. بله! بسیاری از کشورها در حال نظارت آنلاین مانند آن روشی هستند که در چین و کره‌جنوبی مورد استفاده قرار گرفت. اما ردیابی دستی کار بسیار دشواری است. بدون درنظر گرفتن اپلیکیشن‌ها راهبرد خروج تقریبا نشدنی به‌نظر می‌رسد.در واقع، نتایج یک مطالعه جدید که توسط محققان دانشگاه آکسفورد انجام شده، نشان می‌دهد که اپلیکیشن‌های ردیاب می‌تواند در کاهش میزان شیوع مؤثر باشد؛ حتی اگر فقط 60درصد از مردم از آن استفاده کنند. بنابراین، جوامع غربی باید از موفقیت‌های چین و کره‌جنوبی یاد بگیرند و ترس از افزایش ظرفیت نظارت دولت‌های خود علیه آسیب‌هایی که مردم از در قرنطینه بودن می‌برند را کنار بگذارند.کشورهایی که همچنان مردد هستند باید به‌سرعت همکاری در این زمینه را آغاز کنند تا ابزارهای نظارتی را با موارد مربوط به حقوق مدنی تطبیق دهند. کنترل ویروس کرونا، به نظارت شفاف، اصول واضح و منصفانه (از جمله دسترسی و درمان برابر)، محافظت از دادههای قوی و ممیزی از الگوریتم‌های مورد استفاده نیاز دارد.
ساخت واکسن
نکته سوم استراتژی از بین بردن COVID-19، به ساخت یک واکسن مؤثر بستگی دارد. خوشبختانه، همکاری‌های علمی بین‌المللی به پیشرفت در این زمینه کمک کرده است. محققان چینی، آمریکایی و اروپایی توالی ژنوم ویروسی را به اشتراک می‌گذارند و این درحالی است که پزشکان دانشگاه هاروارد، بیمارستان شجینگ در ژی‌هان چین و متخصصان شمال ایتالیا در حال کار روی معالجه هستند. ویروس‌شناسان برتر نیز به‌دنبال یافتن اطلاعاتی با کمک سازمان بهداشت جهانی هستند و نتایج نشست‌ها و سمینارها را در بایگانی‌های آنلاین مانند medRxiv و bioRxiv قرار می‌دهند. همکاری بین‌المللی همچنین برای اطمینان از توزیع واکسن در سطح جهان مورد نیاز خواهد بود. در روزهای اخیر، مقامات چینی موارد جدید COVID-19 را گزارش کرده‌اند که از کشورهای دیگر وارد چین شده‌اند. این درحالی است که برخی از کارشناسان در اروپا و آمریکای شمالی پیش‌بینی موج دوم ویروس را کرده‌اند. در این بین باید گفت که تاریخ نیز آموزنده است و مرجع مهمی می‌تواند به‌حساب آید. اگرچه واکسیناسیون به اکثر کشورهای ثروتمند این امکان را داد که تا اواخر دهه 1940آبله مرغان را از بین ببرند، اما این بیماری همچنان از خارج وارد مرز این کشورها می‌شد. سرانجام یک تلاش جهانی توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO) صورت گرفت تا سرانجام آبله در جهان و در سال1978ریشه‌کن شد.
هشدار اولیه
در عین حال برای شناسایی پیدایش ویروس‌های جدید یا جهش‌یافته نیاز به یک سیستم هشدار اولیه وجود دارد. همانگونه که کره‌جنوبی نشان داد، هشدار اولیه COVID-19 به یک دولت امکان می‌دهد با سرعت زیاد، آزمایش‌های مربوطه را گرفته و در اقدام به ردیابی و مهار، واکنش سریع نشان دهد و از این طریق هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی ناشی از شیوع را کاهش دهد. اما هشدارهای اولیه، دولت‌ها را ملزم می‌کند که به محض کشف ویروس، به جهانیان درباره شرایط و وضعیت آن اطلاع‌رسانی کنند و این می‌تواند یک موضوع حساس به‌حساب آید. بنابراین کشورها نیاز دارند که گزارش شیوع بیماری را دریافت کرده تا بتوانند تدابیر لازم را در این خصوص با همکاری یکدیگر داشته باشند. دنیا باید این درس را طی اپیدمی‌های سارس و ابولا در 2دهه گذشته آموخته باشد. محدودیت‌های مسافرتی و تجاری که توسط 40کشور اعمال شد، مانعی بر سر ارسال گزارش شیوع ابولا بود که اجازه پاسخ جهانی به این ویروس را نداد. به همین ترتیب، تجربه چین در دوره سارس باعث شده که سران این کشور کمتر به اطلاع‌رسانی جهانی درباره شیوع COVID-19 تمایل نشان داده باشند. سپس آنها زمانی که اقدام به انتشار اطلاعات درباره ویروس کرونای جدید کردند، کشورهای مختلف مرزهای خود را با روش‌هایی مغایر با روش‌های سازمان جهانی بهداشت بستند. به‌نظر می‌رسد که پس از پایان این بحران، دولت‌ها باید برای تقویت سیستم هشدار اولیه به همکاری مشترک با یکدیگر بپردازند.
لزوم همکاری
در نهایت، هر چه سریع‌تر و مؤثرتر ویروس را در فقیرترین و پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان از بین ببریم، بهتر می‌توانیم از همه دنیا محافظت کنیم. این امر مستلزم سرمایه‌گذاری‌های فوری در زمینه پیشگیری است که به همکاری بین کشورها و سازمان‌های بین‌المللی نیاز دارد. بیماری همه‌گیر COVID-19 یک تهدید بی‌سابقه برای بهداشت عمومی و اقتصاد جهانی بوده است. فقط دولت‌ها با پایان دادن لفاظی‌ها و سیاست‌های ناسیونالیستی و تقویت همکاری‌های بین‌المللی، می‌توانند به مصاف آن بروند.
بدون شک بیماری همه‌گیر COVID-19 یک تهدید بی‌سابقه برای بهداشت عمومی وهمچنین اقتصاد جهانی است. ویروس کرونای جدید نشان داد که ساختارهای بهداشت جهانی تا چه اندازه از آن چیزی که باید باشند، فاصله دارند. عملکرد کشورها در واکنش به این ویروس نیز نشان‌دهنده آمادگی آنها برای رویارویی با چنین بحران‌هایی است. راهکارهای اساسی‌ای که در این مطلب پیشنهاد شده، همگی به علم و فناوری وابسته است و نیازمند ساختار‌هایی برای عرضه. در این میان، اینترنت پرسرعت و با حداقل محدودیت‌ها، به یک نیاز تبدیل شده است. برگزاری نشست‌ها و سمینارهای آنلاین برای توسعه راهکارهای مبارزه با ویروس کرونا و به اشتراک‌گذاشتن اسناد علمی و انتقال تجربیات و دانش از یک طرف، اطلاع‌رسانی مؤثر برای جلوگیری از شیوع بیشتر نیز از سوی دیگر، مستلزم داشتن اینترنتی پرسرعت و کارآمد است. در موضوع مربوط به نظارت و ردیابی افراد به‌منظور کنترل بیشتر بیماری COVID-19 نیز نیاز به اینترنت پرسرعت به‌خوبی احساس می‌شود. اگر قرار باشد با علم و فناوری به مصاف بحران به‌وجود آمده برویم، صد درصد باید به فکر توسعه زیرساخت‌های ارتباطی هم باشیم.
