به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان، شمال ایران، از مهمترین و کهنترین منابع جنگلی ایران هستند که سالهاست گاه به بهانه ساخت جادهها و یا شهرکها و گاه برای فروش چوبهایشان چه قانونی و چه غیرقانونی در معرض نابودی هستند. آتشسوزیهایی که در فصل گرما رخ میدهد و زمانی طولانی که تا رسیدن کمک، جنگلها در آتش میسوزند، هم از عوامل تمام شدن منابع جنگلی شمال ایران هستند.
بودجه جنگل خرج سدسازی میشود
نگهداری از چنین سرمایهای، بیشتر از هر چیز به برنامهریزی دقیق نیاز دارد. چیزی که به اعتقاد برخی کارشناسان دقیقا ضعف سیستم مدیریتی در حفاظت از جنگلهاست. ضعف مدیریت و نداشتن برنامهای درست و دقیق برای نگهداری از جنگلها، نقطه ضعف ما در این زمینه است. کارشناسان منابع طبیعی معتقدند از یک طرف اعتبار مناسبی برای نگهداری از جنگلها اختصاص داده نمیشود و از طرف دیگر، آن مقدار اعتباری هم که نصیب جنگلها میشود، در مسیر درست خرج نمیشود. بیش از هر چیز، سیاستهای متناقض در سطح خرد و کلان، منابع جنگلی را در معرض خطر قرار داده است. ظاهرا سازمان جنگلها سالانه حدود 500میلیارد تومان اعتبارات ملی و استانی دارد که تنها 20میلیارد تومان به جنگلهای شمال اختصاص دارد و مابقی اعتبارات در بحثهای سدسازی استفاده میشود. گفته میشود مجوزهای بهرهبرداری بهطور رسمی از سوی سازمان جنگلها صادر میشود و کسی به هشدارهای کارشناسان اهمیت چندانی نمیدهد. بر اساس آمارهایی که مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران ارائه میدهد و بنا بر اطلاعات ماهوارهای روزانه حدود 40 هکتار از جنگلهای شمال کشور نابود میشود که حدود20 هکتار آن از جنگلهای مازندران است. راهسازیها، یکی از عوامل تخریب جنگلها در مسیر قانونی هستند که نفس درختان را گرفتهاند. آنچه باید در نظر گرفته شود این است که فعالیت سازنده راهسازی نباید به قیمت نابودی عرصه های جنگلی تمام شود .تخریب جنگلها به وسیله فعالیت دامداران، پروژههای عمرانی، قاچاقچیان و زمینخواران نمیتواند برای همیشه ادامه پیدا کند و انتظار داشته باشیم، جنگلها خود را ترمیم کنند و از بین نروند. بنا بر اطلاعاتی که مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران اعلام کرده است، پیگیری جدی طرح آمایش سرزمین تنها راهکار این معضل است. آمایش سرزمین، تمام استعداد سرزمین را مطالعه میکند و هر فعالیت باید منطبق با طبیعت منطقه باشد. همچنین یکی از نگرانیها وجود آفات در جنگل است.
فساد در اراضی ملی
چه بخواهیم چه نه، روند تخریب و قطع درختان در مرحله بحران قرار دارد. آتشسوزیهای عظیم و گسترده در جنگلهای شمال ایران طی سالهای گذشته به عمد یا بر اثر سهلانگاری و عوامل جوی در چندین نوبت اتفاق افتاد و منجر به نابودی بیش از صدها هکتار از درختان جنگلی شد و حجم بزرگی از درختها و گونههای مختلف گیاهی از بین رفتند. غیر از آتشسوزی در جنگلها یکی از علل نابودی درختان قطع آنها توسط افراد و یا برخی سازمانها و ارگانهای دولتی و غیردولتی است. آنچه مایه تعجب است، پیگیری ضعیف مسئولان در امر حفاظت از جنگلهاست. تا جاییکه گرههای فعال محیط زیست، هر روز باید دلمشغولی تازهای در حوزه جنگلها داشته باشند، اما تغییری در روند تخریب جنگلها اتفاق نیفتد. به فرموده رهبری، کاشتن درخت کار حسنهای است، اما اگر جلوی قطع درختان هم گرفته شود، هیچ مشکلی در مدیریت جنگل نخواهیم داشت. چیزی که بعید است به این زودیها اتفاق بیفتد و ظاهرا با تخریب هر روزه جنگلها باید منتظر وقوع سیلابهای ویرانگر بیشتری باشیم.