به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان، طبق آمار کودکان که بیشتر در سن 6 تا 11ساله هستند، به‌دلیل مشکلات مالی و اعتیاد پدر و مادر، تفکر سنتی خانوادگی، ازدواج زودهنگام دختران و ... یا هرگز به مدرسه نمی‌روند و یا پس از مدت کوتاهی ترک تحصیل می‌کنند. اما همان طور که فرشید یزدانی، مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودک می‌گوید: طبق آمار سازمان‌های مردم نهاد و انجمن‌های حمایتی حدود 90درصد پسران بازمانده از تحصیل جذب بازار کار و 40درصد دختران مجبور به ازدواج‌های زودهنگام می‌شوند که در این راه آسیب‌هایی همچون کودکان کار و خیابانی، طلاق زودهنگام، بزه‌کاری و... در کمین آنها است. در حالی که آنها سواد و شناختی از شرایط موجود در اجتماع را ندارند با ورودشان به شرایط زندگی و کار که برای اولین بار تجربه می‌کند، در مواجهه با آسیب‌های اجتماعی خود را بی‌دفاع می‌بییند. حالا دولت قصد دارد با اقدامات پیشگیرانه، کودکانی که آینده‌سازان کشور هستند را به مدرسه‌ها بازگرداند و از سوی دیگر به کاهش آسیب‌های اجتماعی کمک کند.
آمار دقیقی در اختیار نداریم
یک عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس می‌گوید: آموزش و پرورش در این رابطه با همکاری مجلس و نهادهای حمایتی باید کودکان بازمانده از تحصیل را به چرخه علم و سوادآموزی برگرداند.محمد بیرانوند افزود: پیگیری جدی بازگشت دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل به محیط‌های آموزشی و مدارس از اولویت‌های آموزش و پرورش است، قطعا سرمایه‌گذاری در خصوص بازگشت دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل موجب جلوگیری از بسیاری از هزینه‌ها و معضلات اجتماعی می‌شود. وی یکی دیگر از دلایل افزایش پدیده دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل را مهاجرت خانوادههای روستایی به حاشیه شهرها و نبود امکانات آموزشی در حاشیه شهرها می‌داند و خاطرنشان می‌کند: به همین منظور اجرای طرح انسداد بی‌سوادی که از سال 92 در دستور کار قرار گرفته تا حد زیادی توانسته این مشکل را برطرف کند، اما هنوز کودکان بسیاری در سطح شهرها از سودآموزی محروم هستند.
کاهش آسیب‌های اجتماعی
یک جامعه‌‌شناس و فعال حقوق کودک در رابطه با مشکلاتی که کودکان بازمانده از تحصیل را در آینده تهدید می‌کند، می‌گوید: سال‌هاست که به شکل‌های مختلف فرهنگسازی در این رابطه صورت گرفته تا خانواده‌ها به اهمیت سواد و تحصیل در زندگی فرزندان‌شان پی ببرند، اما هنوز در قرن 21 باز هم شاهد این اتفاقات آن هم به‌دلیل تفکرات سنتی در یک صد سال گذشته هستیم. امروزه بسیاری از کودکان باز مانده از تحصیل را می‌توان در سرچهارراه‌ها و در کارگاه‌ها دید که با شرایط سختی زندگی می‌کنند. بنابراین باید برای شناسایی این کودکان و بازگرداندن آنها به چرخه علم‌آموزی و کسب مهارت از سوی متولیان امر برنامه‌ریزی وجود داشته باشد. میترا نصراللهی می‌افزاید: والدین معتاد و رهاکردن کودکان، مهمترین علت بازماندن کودکان از تحصیل در استان‌ها محسوب می‌شود، از سوی دیگر در استان‌هایی مانند سیستان و بلوچستان تفکر سنتی درباره زندگی، نقش مهمی در عدم تحصیل فرزندان مخصوصا قشر دختران دارد. به همین دلیل نهادهای حمایتی و آموزشی باید بتوانند در این زمینه ورود و با رفع مشکلات خانواده‌ها زمینه حضور این افراد را در مدارس برای تحصیل فراهم کنند. او با اشاره به اینکه حضور کودکان در جامعه برای کارهای سخت باعث می‌شود، این افراد مورد سوء استفاده قرار گیرند، می‌افزاید: بسیاری از این افراد به‌دلیل ضعف مهارت و تجربه قادر به شناسایی مشکلاتی که بر سر راه آنهاست، نیستند. آموزش و پرورش علاوه‌بر خواندن و نوشتن، افراد را با باورها و مهارت‌های فراوانی آشنا می‌کند که نبود هر یک از این موارد فرد را با مشکلات و آسیب‌های بسیار جدی مواجه می‌کند. او با اشاره به اینکه باید مشکلات بازماندگان از تحصیل در شهرها و روستاها مورد کارشناسی قرار گیرد، ادامه می‌دهد: در مورد بازماندگی کودکان از تحصیل در مناطق مختلف مشکلات و مسائل مختلفی دخیل است. علاوه‌بر آن باورهای نادرست خانواده‌ها نیز که بیشتر در روستاها حاکم است نقش مهمی را در این رابطه ایفا می‌کند، خانواده‌هایی که مانع از تحصیل کودکان خود می‌شوند با دستان خود این افراد را بدون داشتن هیچ‌مهارتی وارد اجتماع و زندگی مشترک می‌کنند که بعدها مشکلات آنها در آسیب‌های اجتماعی خود را نشان می‌دهد.
