به گزارش اقتصادآنلاین، محمد سالاری در نشست تخصصی کمیسیون شهرسازی و معماری مجمع شهرداران کلانشهرهای ایران که با حضور معاونین شهرسازی و معماری 18 کلانشهر کشور و معاون عمرانی وزیر کشور برگزار شد، با انتقاد از اپوزیسیون شدن تمامی مسئولین کشور در همه سطوح گفت: متاسفانه در نظامات تصمیم گیری و تصمیم سازی کشور ما، همه صرفا به بیان مشکلات می پردازند و مشخص نیست چه کسانی مسئول و متولی حل این مشکلات هستند و همه مسئولین بجای پاسخگویی رویکرد مطالبه گری و اپوزیسیون را انتخاب می کنند.
وی با اشاره به سخنان جمالی نژاد معاون وزیر کشور مبنی بر تعاملات خوبی که با مسئولین وزارت راه و شهرسازی دارند ادامه داد: آیا هدف تعامل است یا حل مسائل و مشکلات موجود، اینکه تعاملات خوبی دارید جای امیدواری است اما در خصوص مثلا موضوع نظام مهندسی هیچ راهکار و اقدام راهگشایی انجام نشده است و نظام مهندسی در تمامی ابعاد تبدیل به یک مشکل و چالش شده است.
وی ادامه داد: اکنون دیگر وقت تصمیم گیری و اقدام است و نباید تسلیم فشارها شد و در قضیه نظام مهندسی هم نباید در نظام تقسیم کار از نظام کمونیستی تبعیت کرد، کدام قانون چنین چیزی را گفته است؟
سالاری با اشاره به مساله بافت فرسوده در کشور اظهار داشت: باز آفرینی شهری یک فرصت بی نظر برای حوزه شهرسازی و معماری کشور است که علی رغم وجود تنگناهای مالی توسط شخص رییس جمهور در اولویت کاری دولت قرار گرفته اما متاسفانه دستگاه های دولتی و بانک ها به وعده ها و وظایف خود در این خصوص عمل نکرده اند و عدم تحقق این رویکرد بسیار نگران کننده است، چراکه شکست این رویکرد، شکست رویکرد کیفی سازی و هویت بخشی است.
وی اضافه کرد: با توجه به تنگناهای مالی دولت و مشکلات اقتصادی کشور، حتی بصورت محدود باید دستگاه های دولتی، بانک ها و نهاد مدیریت شهری در کنار سرمایه گذاران بخش خصوصی بسته های تشویقی موثر را ایجاد کنند تا جنبش بازآفرینی شهری به الگوهای عینی در بخشی از محلات کشور و تهران تبدیل شود.
عضو شورای شهر تهران ادامه داد: اکنون گفته می شود 40 درصد بافت فرسوده شهر تهران احیا و بهسازی شده ، در حالیکه اینگونه نیست و تنها درجا سازی انجام شده و وضعیت ساختمان ها در برابر زلزله بهتر شده اما بازآفرینی انجام نشده است و حتی کیفیت زندگی در این محلات نه تنها بهتر نشده که بدلیل جمعیت پذیری، بدتر هم شده است.
وی با بیان اینکه باید گفت تاکنون بجز یکسری اقدامات پراکنده در حوزه بازآفرینی شهری، اقدامات اساسی و قابل قبولی انجام نشده اظهار داشت: فرصت در حال اتمام است و اگر می خواهیم کار انجام شود باید تعدادی از محلات را برای بازآفرینی واقعی انتخاب کرد تا تبدیل به الگو شوند، تا الگو سازی نکنیم، اقدامات تسری پیدا نمی کنند.
رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران با تاکید بر لزوم تعیین تکلیف طرح های توسعه شهری گفت: صاحبنظران حوزه شهرسازی و برنامه ریزی شهری اذعان دارند که بیش از نیم قرن است که دنیا از طرح های توسعه ای بلند مدت که در کشور ما در حال تدوین و اجرا است، عبور کرده و به سراغ طرح های منعطف و غلتان و اکشن پلان رفته است اما چه کسی قرار است این موضوع را در کشور و شهرهای ما اجرایی کند؟
وی افزود: ما در شورای شهر تهران، شهرداری را ملزم کردیم تا گزارشی در خصوص میزان تحقق پذیری طرح تفصیلی ارائه دهد، گزارش های ارائه شده اولیه نشان می دهد که طرح تفصیلی شهر تهران نه تنها به اهدافش نرسیده و بلکه عملکرد منفی در دور زدن قوانین شهرسازی ومعماری هم داشته است. اکنون سوال اینجاست چه کسی مسئول رسیدگی و مسئول تصمیم گیری جهت تغییر رویکرد در نحوه تدوین و تهیه طرح های توسعه شهری اعم از جامع و تفصیلی و موضعی و موضوعی است؟
سالاری با اشاره به الگوی تامین پارکینگ در تهران نیز بیان کرد: ما در شهر تهران یک نسخه برای تامین پارکینگ داریم که در همه مناطق و محلات همان مدل اجرا می شود، در حالی که هر محله و منطقه باید مبتنی بر اقتضائات آنجا نسخه مختص به خود را داشته باشد. جالب اینجاست اکنون که ایجاد مجتمع های ایستگاهی و TOD را پیگیری می کنیم نیز مساله ضرورت تامین پارکینگ این مجتمع های ایستگاهی مطرح است، در حالیکه فلسفه وجودی مجتمع های ایستگاهی استفاده از حمل و نقل عمومی و دریافت خدمات از این طریق است و احداث پارکینگ برای این مجتمع ها به معنی فراهم کردن زمینه برای استفاده از خودروی شخصی است.
وی ادامه داد: حق انتقال توسعه یا TDR نیز یکی از موضوعاتی است که تاکنون اجرایی نشده در حالی که اجرای آن می توانست کل باغات را حفظ کند و بناهای تاریخی و میراثی را احیاء نموده و به بهره برداری برساند.
سالاری افزود: صرفا رویکردهای سلبی و تنبیهی در صیانت از باغات و درختان و احیاء آثار تاریخی و میراثی کارساز نیست بلکه با انجام مطالعه TDR توسط نهادهای دولتی مسئول و عملیاتی کردن آن می توان حقوق مکتسبه صاحبان باغات و املاک و بناهای دارای ارزش تاریخی و جامعه شهری در حریم آن را به آنان بازگرداند تا مبتنی بر مشارکت و همراهی آنان این مهم انجام شود و قطعا رویکردهای صرفا سلبی موجب ایجاد بی انگیزگی برای کاشت درخت توسط مالکان باغات و یا ایجاد انگیزه برای مالکان بناهای تاریخی جهت صیانت از آن ها شد.
