به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از اعتماد، توییت سال گذشته ناهید خداکرمی، عضو شورای شهر تهران در باره بازدید از فرودگاه امام خمینی که در آن بر لزوم اصلاح برخی از قوانین و چارچوب‌های فرهنگی کشور تاکید شده بود، برایش دردسرساز و باعث شد تا او نیز مانند اعضای شوراهای شهر اصفهان، شیراز و... به خاطر اظهاراتش به دادگاه احضار شود. ماجرا از جایی آغاز شد که ستاد امر به معروف و نهی از منکر استان اصفهان از آن سوی کشور به دلیل تشویش اذهان عمومی، طرح جرم کرد؛ شکایتی که درنهایت منجر به محکومیت خداکرمی به پرداخت 4 میلیون تومان جریمه شد. گرچه برخی از رسانه‌ها گفته بودند که او 2 سال هم از فعالیت در شورای شهر محروم است. اما خود خداکرمی این ادعا را رد می‌کند. او دارد ضمن اشاره به روند دادگاه و چگونگی محکوم شدنش به تشریح دیدگاه و نظری که باعث شد تا آن توییت جنجالی را منتشر کند، پرداخته است؛ گفت‌وگویی در مورد یک محکومیت پر از ابهام.
چند روز پیش شاهد انتشار خبری مبنی بر محکومیت شما در مورد توییتی که سال گذشته در بازدید از فرودگاه امام خمینی(ره) منتشر شد، بودیم. این حکم قطعی است؟
نه. در مورد این حکم 20 روز فرصت تجدید نظر‌خواهی وجود دارد که وکیل بنده نیز در همین راستا، درخواست تجدید نظر را به دادگاه تقدیم کرده است.
ولی چطور ستاد امر به معروف و نهی از منکر اصفهان از شما که نماینده مردم تهران هستید، شکایت کرده بود؟
این هم از همان دست نکات جالب توجه این پرونده بود. البته براساس قانون هر فردی در هر جای کشور می‌تواند از شهروندی دیگر در اقصی نقاط ایران شکایت کند. ولی اینکه ستاد امر به معروف یک استان بخواهد از نماینده شورای شهر یک استان دیگر شکایت کند خودش بحثی جداگانه و قابل تامل و جالب توجه است. عجیب‌تر اینکه دادستان‌های استان‌های مختلف هم این شکایت‌ها را رسیدگی می‌کنند. گرچه مطابق بررسی‌هایی که انجام داده‌ایم، گویا ستاد امر به معروف اصفهان قبلا هم چنین اقداماتی را انجام داده بوده و این اولین بار نبوده است. ولی سوال من اینجاست، گیریم که من تخلفی از دید آنها انجام داده بودم چرا به جای ستاد امر به معروف اصفهان، ستاد امر به معروف تهران یا ستاد امر به معروف کشور شکایتی نکرده است!؟ از سویی در اتهامات من «قصد» تشویش اذهان عمومی ذکر شده بود. درحالی که من خودم بارها اعلام کرده‌ام که قصدم زیر سوال بردن اعتقادات و قوانین کشورم نیست بلکه درخواستم تجدیدنظر در قوانین فرهنگی کشورم است. یعنی اتفاقا قصدم «تلطیف» اذهان عمومی بوده نه «تشویش» آن!
گویا شما به دو دلیل نشر اکاذیب و توهین به مقدسات دادگاهی شده بودید. درست است؟
بله. اما بعد از حضور من در دادگاه و ارایه توضیحات درنهایت درخصوص اتهام توهین به مقدسات، قرار منع تعقیب صادر شد و در مورد تشویش اذهان عمومی هم بنده گناهکار شناخته شدم!
در دادگاه با چه استدلالی از خود دفاع کردید؟
صحبت‌های زیادی مطرح شد. مثلا گفتم قانون وحی منزل نیست بلکه برعکس قابل بازنگری است. به عنوان نمونه تا سال‌ها قبل کسی چندان جرات نمی‌کرد در مورد موضوع تنظیم خانواده ورود پیدا کند ولی بعدا قانون تنظیم خانواده لغو شد و کسی هم چیزی نگفت. در مورد مسائل فرهنگی هم می‌شود، قوانین را بازنگری و یک سری از اشتباهات را اصلاح کرد. کمیسیون فرهنگی مجلس می‌تواند به این مساله ورود و قوانین مربوطه را بازنگری کند. من خودم سال‌هاست که به عنوان معلم با دختران این مملکت سروکار دارم و دقیقا می‌دانم که نسل جدید تا چه حد تغییر ذایقه داشته و دارد. در واقع ما اگر این مسائل را مطرح می‌کنیم به این دلیل است که مسوولان و دلسوزان نظام بیایند و چاره‌ای برای آن بیندیشند. ولی متاسفانه گویا این رسم است که بسیاری از مسوولان ما ترجیح می‌دهند که مسائل داخل کشورشان را از طریق رسانه‌های آن سوی مرزها بشنوند تا از نمایندگان مردم یا رسانه‌های داخلی! در همان دادگاه هم اعلام کردم که منظور من زیر سوال بردن و مخالفت با قانون عفاف و حجاب یا مسائل فرهنگی مرتبط با آن یا ترویج این افکار نبوده است بلکه تنها حرفم این بوده که باید در قوانین فرهنگی کشورمان تجدید نظر کنیم. باید جوانان این کشور مانند جوانان ابتدای انقلاب که خودشان چادر و روسری را بدون اجبار انتخاب کردند، قدرت انتخاب داشته باشند. ما همان نسلی هستیم که انقلاب کردیم... .
در طول این مدت از ستاد امر به معروف اصفهان با شما تماسی گرفته نشد تا با هم گفت‌وگویی داشته باشید؟
نه متاسفانه. حتی من توییت زدم که من آماده صحبت هستم و ما می‌توانیم با گفت‌و گو مسائل را حل کنیم. گفتم به هر حال وقتی من صحبتی را مطرح می‌کنم به خاطر آنکه نماینده مردم هستم، می‌تواند یک جریان فکری را پیش ببرد. ولی دوستان ترجیح دادند به جای مذاکره کلی هزینه کنند و با حرارت هر چه تمام‌تر نماینده حقوقی خود را به تهران بفرستند و چندین ماه پرونده را پیگیری کنند.
اتفاقا سوال بعدی من هم همین است. اینکه خیلی‌ها بر این باورند که برخوردهایی اینچنینی با نمایندگان مردم، اتفاق مبارک و خوبی نیست.
دقیقا همین طور است. به عبارت ساده‌تر یک دهن‌کجی به انتخاب مردم است. ما نمایندگانی که با بیش از یک میلیون رای شهروندان روی صندلی‌های شورای شهر تهران نشسته‌ایم باید پاسخگوی مطالبات شهروندان تهرانی باشیم.
گویا در حکم صادر شده به 2 سال تعلیق از فعالیت در شورای شهر محکوم شده‌اید... این حکم از همین الان قابل اجراست؟
نه... برخی رسانه‌ها حکم را به درستی منتشر نکرده‌اند. در حکم صادره، من به 4 میلیون تومان جزای نقدی محکوم شده‌ام، منتها به خاطر نداشتن سوءسابقه، دوستان لطف کردند و تا دو سال آن را به تعویق انداختند. یعنی اگر تا 2 سال چیز خاصی نگویم و اظهار نظری نکنم که به زعم برخی‌ها تشویش اذهان عمومی باشد برای پرداخت این پول 2 سال زمان دارم.
و شما هم قول می‌دهید که دور چنین سخنان و اظهار نظرهایی را خط بکشید...
همانطور که گفتم من به عنوان عضوی از اعضای شورا، مسوولیتی بر دوشم گذاشته شده است که مهم‌ترین آنها بررسی و رصد وضعیت سلامت روانی مردم تهران به خصوص جوانان آن در کمیته سلامت شوراست. من معتقدم که بسیاری از استرس‌ها و اضطراب‌های امروز جامعه ما ناشی از برخوردهای نه چندان مناسبی است که با مردم می‌شود. ما باید امید و آرزو را بین جوانان و شهروندان این شهر رونق دهیم وگرنه برخوردهای سلبی فقط امید به آینده را در دل جوانان ما می‌کشد. در عوض ترویج امید اجتماعی باعث رونق کسب وکار و استحکام خانواده‌ها و سروسامان گرفتن جوانان می‌شود. در غیر این صورت نتیجه آن می‌شود که بسیاری از جوانان ما مهاجرت می‌کنند و آنهایی که می‌مانند، توان مستقل شدن و حتی تشکیل خانواده و ازدواج را ندارند. شاید جالب باشد که بدانید در یکی از بندهای جرم‌های مطرح شده علیه من جمله تشویش جوانان «ناآگاه» آمده بود! وقتی ما چنین پیش‌فرض‌هایی از جوانان وطن‌مان داریم و معتقدیم که آنها «ناآگاه» هستند، خود این ادعا توهین به آنها و تشویش اذهان عمومی است. درحالی که به اذعان اکثر مسوولان جوانان ما، جوانان با هوشی هستند و فقط باید به آنها فرصت داد تا خودشان را ثابت کنند. این خواست ما به عنوان نماینده مردم پایتخت است و در این راه و رساندن صدای مردم و جوانان شهرمان به مسوولان هرگز سکوت نخواهم کرد و در چارچوب قانون به وظایفم عمل خواهم کرد.
