اقتصادآنلاین - فائزه مومنی؛ چندی پیش اوحدی رییس سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران استعفا داد. در استعفایش گفته بود؛ «یا بودجه سازمانم را می‌دهید یا دیگر برنمی‌گردم». شهردار تهران هم در واکنش به این اظهار نظر گفت که؛ « بیایید صحبت کنیم».
تشکیل سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران مصوبه مجلس دارد و شهرداری فقط تامین کننده بودجه آن است. این سازمان به صورت هیئت امنایی اداره می‌شود و رییس هیئت امنای آن شهردار است اما انتخاب رییس سازمان و قدرت اعمال نظر به ویژه در این دوره آنچنان که در ظاهر نشان می‌دهد در ید شهردار نیست.
شوراهای شهر طی دوره‌های مختلف به عدم پاسخگویی این سازمان ایراد گرفته‌اند. ایرادی که هیچ‌گاه جنبه اجرایی نگرفته چون رییس سازمان منتصب شهردار نیست و سیستم اداره آن با سایر سازمان‌های مرتبط با شهرداری متفاوت است. این اختلاف نظر اما در این دوره به دلیل ترکیب جناحی شهرداری و سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران قوت گرفته است.
شورا از حربه کاهش بودجه برای پاسخگو کردن آن‌ها استفاده می‌کند و سازمان فرهنگی و هنری پای میز پاسخگویی نمی‌آید. حسن خلیل‌آبادی در واکنش به این موضوع در گفت‌وگو با اقتصادآنلاین می‌گوید: مشکل از جایی ناشی می‌شود که مدیریت جامعه و یکپارچه شهری نداریم. در درون شهرداری سازمان فرهنگی و هنری هماهنگی با مدیریت شهری ندارد و درخارج وزارت آموزش و پرورش، وزارت نیرو و سایر نهادها و سازمان‌ها هماهنگ نیستند.
او ادامه داد:سازمان فرهنگی هنری طبق قانون مجلس هیئت امنا دارد و رییسش منتصب شهردار نیست مثل مجموعه عباس آباد که قوانین خاص خودش را دارد. این بخش‌ها را باید دولت طی لایحه‌ای یکپارچه کرده و زیر نظر شهرداری بیاورد و همه قوانینی که باعث گسستگی و چندپارگی شده را حذف کند.
این عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران اضافه می‌کند: منطقی نیست که ما بودجه یک سازمان را بدهیم اما از ما حرف شنوی نداشته باشند و سیاست‌هاش را از جای دیگر بگیرد. سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران خودش را به ما پاسخگو نمی‌داند که البته ضعف قانون‌گذاری است. هرچند که برخی دیگر از سازمان‌ها و شرکت‌های شهرداری نیز آنچنان خودشان را پاسخگو به شورا نمی‌دانند.
او در واکنش به این سوال که شورا با حربه بودجه می‌خواهد سازمان فرهنگی و هنری را پاسخگو کند، می‌گوید: توقع آن‌ها یک مبلغی است و استطاعت ما یک مبلغ. سازمان فرهنگی و هنری باید پاسخگو باشند و بعد توقع اختصاص بودجه داشته باشد. اول برادری‌‌اش را ثابت کند و بعد ارثش را بخواهد.
