اقتصادآنلاین- فائزه مومنی؛ در تهران هرجایی که اراده کنید، نمی‌توانید بنشینید، و این یکی از بزرگترین معضلات شهر تهران با جمعیت روزانه 12تا 13میلیون نفر است که اگر لحظه‌ای به تامل چند دقیقه‌ای نیاز داشته باشند، به جز کنار جوی آب و پله‌های خانه و مغازه‌ها و یا طی مسافتی برای رسیدن به صندلی پارک‌ها، فضای دیگری برای نشستن ندارند و اساسا برایشان به جز در موارد محدود ایجاد نشده است.
فقر مبلمان شهری یا همان جایی برای نشستن خودمان یکی از موضوعات مورد علاقه کارشناسان شهری برای بررسی است که تاکنون از حد یک پروژه یا مقاله فراتر نیامده و هنوز یک خلا بزرگ برای کلان شهر تهران محسوب می‌شود.
میثم بصیرت، سرپرست سابق مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران واستاد دانشگاه درباره دلایل موفق نبودن اجرای طرح‌هایی برای توسعه مبلمان شهری در تهران به خبرنگار اقتصادآنلاین گفت: تهران گرفتار فقدان مدیریت یکپارچه فضای شهری برای ایجاد، نگهداری،بهسازی و اصلاح مبلمان شهری است.
او ادامه داد: در تهران گاهی اوقات سازمان زیباسازی و برخی مواقع نیز شهرداری‌های مناطق طرح‌های مقطعی را برای ایجاد مبلمان شهری اجرایی می‌کنند. پیمانکاران نیز بعد از ایجاد صندلی‌های شهری کار را رها کرده و دیگر خبری از بهسازی و یا جانمایی دوباره معابر برای شناسایی مسیرهایی که فقر مبلمان دارند، نخواهد شد. این در حالی است که یک نهاد باید به طور مرتب به وضعیت مبلمان شهری نظارت داشته باشد و با مطالعات علمی، نقاط فقیر را شناسایی و تجهیز کند. اقدامات کوتاه مدت و جزیره‌ای جوابگو نیست.
