علل ، علائم و اهمیت درمان تنبلی گوش در کودکان
به گزارش اقتصاد آنلاین، یکی از مشکلات بچه های امروزی کم شنوایی و مشکلات شنوایی است که موجب کمتر شدن هوش و حواس کودک شده و همین امر موجب کاهش در قدرت یادگیری آن ها شده است. در این زمان شاید میزان شنوایی در حد معمول باشد ولی سختی در پردازش کلمات و درک آن ها دشوار می شود. ایجاد بروز این کاهلی در گوش می توان علت بیماری واگیری مثل: مننژیت یا زردی بالا باشد که بر روی عصب اثیر بگذارد. چون این بیماری می تواند سبب اختلال و تاخیر در نحوه عملکرد ناهمزمانی عصب شود. یکی از درمان هایی که باید برای جلوگیری از پیشرفت کم شنوایی توصیه کرد سمعک است که نباید استفاده از آن را منع کرد.
تنبلی گوش در کودکان
هنگامی که کم شنوایی رخ می دهد یعنی در بخش خاصی از سیستم گوش بیرونی و گوش میانی و گوش داخلی و عصب شنوایی به شکل عادی عمل نمی کند. عوامل ایجاد تنبلی گوش می تواند به خاطر بیماری های مختلفی از جمله بیماری واگیری، زردی بالا، بیماری های اعصاب و مننژیت باشد که در نحوه عملکرد عصب او ایجاد ناهماهنگی کند. برای پیشگیری از بروز این مشکل باید والدین هر ساله چکاپ گوش را برای بچه هایشان انجام دهند. که اگر با افت شنوایی مواجه شدند از سمعک استفاده نمایند که به تنبلی عصب شنوایی مبتلا نشوند. این سری از اشخاصی که با اختلال شنوایی مواجه هستند باید شنوایی خود را به بهترین سطح برسانند تا مشکل پردازش یا پیوند اطلاعات برطرف شود. اولین راه برای بالا بردن شنوایی باید صدا را تقویت کرد و با اصوات موسیقی مغز را تحریک و تقویت کرد تا موجب یادگیری بیشتر شود. تنبلی گوش در کودکان از توانایی های آن ها در راستای گفتار و مهارت و زبان می کاهد که اگر هر چه زودتر مورد درمان قرار گرفت و تشخیص داده شد این مشکل رفع خواهد شد.
نشانه های بروز تنبلی گوش
علایم کم شنوایی در هر فرد متفاوت است که ایت اتفاق امکان دارد بعد از غربالگری شنوایی در نوزاد یا کودک پیدا شود. از قبیل؛
توانایی گفتن و صدا زدن کلماتی همچون مثل: ماما، دادا را تا یک سالگی ندارد.
توانایی شنیدن برخی صداها در نوزادان وجود دارد.
نسبت به صدا کردن نام هیچ عکس العملی ندارند و به خاطر بی توجهی این موضوع موجب می شود کم یا ناشنوا شود.
نسبت به شنیدن صداهای بلند هیچ واکنشی از خود بروز نمی دهد.
مهارت حرف زدن با تاخیر اتفاق می افتد.
کودک در هنگام صحبت کردن با دیگران می گوید هان؟
گفتار این بچه ها تا حدودی غیر عادی است.
تمایل زیادی به بلند کردن صدای تلویزیون دارند.
کودکان باید در نحوه برقراری و بازی و یادگیری به نقطه عطف برسند که در غیر این صورت باشد دچار کم شنوایی شده.
روش تشخیص کم شنوایی
غربالگری تنبلی گوش در کودکان نشان می دهد آیا فرزند دلبندتان دچار مشکل شنوایی شده یا نه که بر اساس یک آزمایش بدون درد در چند دقیقه صورت می گیرد. نوزادان تا یک ماهگی مورد انجام آزمایش قرار می گیرند که باید تا سه ماهگی آموزش شنوایی برای او پذیرفته شود. در کودک هم تا قبل ورود به مدرسه طبق بررسی و آزمایش قرار می گیرند که اگر به بد شنوایی دچار شده بود باید او را برای درمان به مطب دکتر متخصص ببرید.
پیشگیری و درمان برای تنبلی گوش در کودکان
برای جلوگیری از کم شنوایی کودک باید در زمان بارداری مادر سالم باشد و از واکسن های کودک به شکل منظم استفاده کند و از قرار دادن بچه اش در معرض سر و صدا جلوگیری نماید. باید برای میزان افزایش شنوایی گوش او را در مرحله اول با صدا تقویت نماییم و از آن جایی که مغز نیاز به تحریک دارد با استفاده از صوت های موسیقی سیگنال های دریافت شده مختلف را تقویت نماییم. هیچ نوع درمان خاصی برای بچه ها وجود ندارد که فقط برنامه های خدمات درمانی باید اعمال و پیگیری شود. کودکانی که از مشکل تنبلی گوش رنج می برند باید این گزینه ها را طی کنند که شامل؛
بکار بردن از فناوری های کمک به ارتباطات مثل: کاشت حلزون گوش و سمعک
آموزش و یادگیری با راه های برقراری ارتباط مثل زبان اشاره
انجام جراحی های مختلف برای اصلاح یکسری مشکلات شنوایی
دلایل و عوامل کم شنوایی کودکان
تنبلی گوش می تواند در هر زمانی از زندگی شخص اتفاق بیوفتد که این می تواند از زمان قبل تولد تا بزرگسالی رخ دهد. که یکسری از این عوامل به شرح زیر است:
ژنتیکی: تقریبا تا ۲% از بچه هایی که تازه متولد می شوند به علت سابقه خانوادگی و ژنتیکی مبتلا به این اختلال می شوند که ۳% از آن ها با مشکل کم شنوایی (سندروم ژنتیکی) مبتلا هستند.
مادرزادی: چیزی حدود به ۴% از نوزادانی که به شکل مادرزادی دچار کم شنوایی شده اند به خاطر عفونت های زمان حاملگی و ضربه مغزی پس از تولد است.
کی به پزشک مراجعه کنیم؟
زمانی که متوجه می شوید فرزندتان از مشکل کم شنوایی رنج می بره باید بدون هیچ صرف وقتی او را در اسرع وقت به دکتر ببرید. هنگامی که فرزندتان با این اختلال روبروست لازم است برای روش های درمان به پزشک مراجعه نمایید. اگر کودک تان مورد آزمایش و غربالگری قرار نگرفته باید او را به پزشک متخصص برده و این سری از آزمایشات را برایش انجام دهید.
