خنده های عصبی از چیه و چطور درمان میشه؟

به گزارش اقتصاد آنلاین، به دلائل مختلفی اتفاق می افتد از جمله برخی بیماری های زمینه ای و نوعی از مکانیسم های دفاعی روانی. در صورت شدید بودن در زمان نامناسب برای موضوعی نامناسب می تواند برای فرد خجالت آور باشد. ممکن است در روند عادی زندگی اختلال ایجاد کند و موقعیت های اجتماعی مملو از نگرانی شود که با چند شیوه خوددرمانی و در موارد حاد با روش های روان درمانی قابل کنترل است.

خنده عصبی چیست؟

خنده های نامناسب نشانه ای از تحت فشار قرار گرفتن عاطفی یا یک مشکل عصبی اساسی می باشد. بنابراین مهم است بین این دو تمایز قائل شوید تا درمان مناسب را نیز به کار بگیرید. به خنده عصبی یک احساس نامتجانس گفته می شود. به این معنی که فرد زمانی احساسی را تجربه می کند که شرایط لزوماً آن را نمی طلبد و متناسب موقعیت نیست. خنده عصبی به دلایل مختلفی اتفاق می افتد.

برخی تحقیقات نشان می دهد که بدن از این نوع مکانیسم برای تنظیم احساسات استفاده می کند. تحقیقات دیگر نشان داده است که خنده عصبی یک مکانیسم دفاعی در برابر احساساتی است که ممکن است فرد را ضعیف یا آسیب پذیر کند. در هر صورت، تجربه کردن آن بسیار عجیب است. خنده عصبی غیرقابل کنترل همچنین نشانه یک بیماری زمینه ای می تواند باشد.

واکنش انسانی خنده

محققان دریافته اند افراد وقتی با احساسات شدید مواجه می‌شوند، از نظر فیزیولوژیکی احساس غرق شدن در مشکل دارند و گاهی عبارات بد شکلی تولید می کنند. خندیدن در زمانی که واقعاً بسیار غمگین هستند در ادامه چنین واکنش هایی رخ می دهد. به عبارت دیگر، خنده راهی برای کمک به بازگرداندن تعادل عاطفی است. علاوه بر این، آنچه به عنوان خنده نامناسب به عنوان نشانه ای از اتفاق عمیق تر، مانند یک موضوع عصبی، شناسایی می شود، دارای تفاوت های ظریفی با بقیه موقعیت ها است. تحقیقات در مورد خنده های نامناسب همچنان در حال انجام است.

خندیدن مختص انسان است. متضاد حالت روانی و فیزیولوژیکی گریه می باشد. سیگنال‌های تحریک حرکات مشخص خنده (مثلاً گوشه‌های دهان به سمت بالا کشیده می‌شوند) از ناحیه پیازی ساقه تحتانی مغز می‌آیند که توسط مغز کنترل می‌شود. اختلال خنده خارج از کنترل فرد است و بسته به تشخیص می تواند نشانه ای از یک مشکل مغزی یا عصبی باشد. اما فقط به این دلیل که کسی در زمان نامناسبی می‌خندد، به این معنی نیست که او مشکل عصبی دارد.

افراد گاهی اوقات در موقعیت های ناراحت کننده عصبی می خندند، به خصوص زمانی که آن موقعیت استرس و اضطراب زیادی ایجاد می کند.

چرا وقتی عصبی هستیم می خندیم؟

استنلی میلگرام، روانشناس دانشگاه ییل، یکی از اولین و بدنام ترین مطالعات را با داده های مربوط به خنده عصبی در دهه ۱۹۶۰ انجام داد. مطالعه او نشان داد که مردم اغلب در موقعیت های ناراحت کننده، به شکلی عصبی می خندند. از افراد حاضر در مطالعه او خواسته شد تا به یک غریبه شوک الکتریکی بدهند، با افزایش قدرت شوک ها (تا ۴۵۰ ولت). اما "غریبه ها" در این مورد محققانی بودند که در این مطالعه شرکت داشتند. آن ها در واقع شوکه نشدند. اما هر چه ولتاژ بالاتر می رفت، شرکت کنندگان بیشتر به خشونت این موقعیت می خندیدند.

عصب شناس، راماچاندران، این ایده را در کتاب خود "سیری مختصر از آگاهی انسانی" بررسی کرده است. او می نویسد خنده برای اولین بار در تاریخ بشر ظاهر شد تا از این طریق به اطرافیان نشان دهد هر چیزی که ما را به خنده می‌اندازد تهدید نیست یا ارزش نگرانی ندارد. بنابراین افراد اساساً به خود اطمینان می دهند که وقتی به یک موقعیت ناخوشایند می خندد، هر چیزی که به ظاهر ناراحت کننده باشد، مشکل بزرگی نیست.

چنین برداشتی می تواند نتیجه یک مکانیسم دفاعی شناختی برای کاهش اضطراب مرتبط با ناراحتی یا نشان دادن خود تهدید باشد که فرد از آن نمی ترسد. خنده با پرت کردن حواس فرد از درد و مرتبط ساختن آن با یک احساس مثبت، به فرد کمک می‌کند تا از آسیب‌های روحی در امان مانده و یا از آنچه که هست بهبودی پیدا کند. به همین دلیل است که خنده عصبی حتی در مراسم تدفین یا سایر رویدادهای غم انگیز و آسیب زا ممکن است رخ دهد.

پیشینه تحقیقاتی

یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ توسط تیمی از محققان ییل نشان داد که افراد تمایل دارند با انواع احساسات غیرمنتظره به محرک های قوی خارجی پاسخ دهند. محققان ارتباطی بین احساسات شدیدی که با دیدن یک نوزاد دوست داشتنی به افراد دست می دهد، مانند تمایل به نیشگون گرفتن گونه‌ او و صحبت کردن با صداهای عجیب و غریب و میل به خندیدن در مواقعی که عصبی یا مضطرب هستند، کشف کردند.

بنابراین خنده عصبی فقط بخشی از یک الگوی بزرگتر در مغز است تا با انواع احساسات قوی به محرک های تحریک آمیز عاطفی واکنش نشان دهد، مهم نیست که مناسب به نظر برسد یا نه. 

علل پزشکی خنده های عصبی

خنده نامناسب ممکن است نشانه اختلالی به نام عاطفه کاذب باشد که با شرایط مغز و سیستم عصبی مرتبط است. عاطفه کاذب به عنوان یک "سندرم بازدارندگی" توصیف شده است که در آن مسیرهایی که سروتونین و گلوتامات را درگیر می کنند، قطع می شوند. به بیان ساده، شرایطی که بر مغز و عملکرد عصبی تأثیر می گذارد ممکن است بر قسمت هایی که مسئول خنده هستند تأثیر بگذارد.

شایع ترین اختلالات خندیدن به دلیل فلج کاذب است که در آن خنده بیمارگونه می تواند توسط چیزی پیش پاافتاده ایجاد شود و با خلق و خوی زمینه ای ایجاد شود. همچنین ممکن است همراه با گریه باشد. خنده غیرقابل کنترل که به نظر می رسد خنده عصبی باشد، گاهی در واقع نتیجه یک بیماری زمینه ای است. اختلالات عصبی که معمولاً با خنده های نامناسب همراه است عبارتند از:

اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) که به عنوان بیماری لو گریگ نیز شناخته می شود.

اختلالات خارج هرمی و مخچه، تشنج ژلاستیک، مانند بیماری صرع

اسکلروز چندگانه، آسیب تروماتیک مغز

بیماری آلزایمر، سکته، تومور مغزی

1-تأثیر شبه بلبار (affect pseudobulbar)

یکی از دلایلی که خنده نامناسب اغلب با مسائل عصبی همراه است این است که تأثیر شبه بلبار نتیجه قطع شدن سیگنال‌های مغزی است که به نوبه خود بر قسمت پایین صورت و مراکز ساقه مغز که در خنده نقش دارند تأثیر می‌گذارد. عاطفه شبه بلبار (PBA) زمانی اتفاق می افتد که شما دوره هایی از احساسات قوی را تجربه می کنید که لزوماً برای موقعیتی که در ان حضور دارید مناسب نیستند. 

خلق و خوی و احساسات شما کاملاً متناسب و نرمال است، تازمانی که به این قسمت های کوتاه احساسات قوی عاطفی دست پیدا کنید. تصور کنید کسی جوکی می گوید که چندان خنده دار نیست. اما به هر حال شما شروع به خندیدن انفجاری، بلند و شدید می کنید. این یکی از نتایج پدیده ای است که PBA می تواند نشان دهد. این علامت با شرایطی مرتبط است که بر مغز شما تأثیر می گذارد مانند یک آسیب مغزی تروماتیک (TBI) یا یک اختلال عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS).

2-درمان خنده عصبی | پرکاری تیروئید

پرکاری تیروئید زمانی اتفاق می افتد که غده تیروئید شما بیش از حد از یک یا هر دو هورمون تیروئید به نام های T4 و T3 تولید کند. این هورمون ها مصرف انرژی سلول های شما را تنظیم می کنند و متابولیسم شما را حفظ می کنند. خنده عصبی یکی از علائم رایج پرکاری تیروئید است. بیماری های خود ایمنی مانند بیماری گریوز شایع ترین علل پرکاری تیروئید هستند. برخی از دلایل احتمالی دیگر عبارتند از:

مصرف بیش از حد ید

التهاب غده تیروئید

داشتن تومورهای خوش خیم در تیروئید یا غده هیپوفیز

داشتن تومور در بیضه ها یا تخمدان ها

مصرف بیش از حد تترایدوتیرونین از مکمل های غذایی

3-بیماری گریوز Grave's

بیماری گریوز زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن آنتی‌بادی‌های زیادی بسازد که به سلول‌های تیروئید متصل می‌شوند. این سلول های تیروئید به غده تیروئید می رسند و غده را بیش از حد تحریک می کنند. تحریک زیاد باعث می شود تیروئید بیش از حد هورمون تیروئید تولید کند. وجود هورمون تیروئید بیش از حد در بدن به نوبه خود می تواند بر سیستم عصبی شما تأثیر بگذارد. یکی از علائم این حالت، خنده عصبی است. حتی زمانی که هیچ اتفاقی که خنده دار باشد نمی افتد. برخی دیگر از علائم رایج بیماری گریوز عبارتند از:

لرزش دست، کاهش وزن بدون دلیل واضح

اختلالات خواب

ضربان قلب غیر طبیعی سریع

فرسودگی جسمی و روحی

احساس عصبی یا تحریک پذیری

قدرت عضلانی ضعیف

تورم غده تیروئید که به عنوان گواتر شناخته می شود

مدفوع بیش از حد معمول یا داشتن اسهال

4-درمان خنده عصبی | کورو (TSEs)

کورو یک بیماری نادر است و به عنوان بیماری پریون شناخته می شود. بیماری کروتسفلد جاکوب نوع شایع‌ تری از این بیماری است که به آن انسفالوپاتی‌های اسفنجی شکل قابل انتقال (TSEs) نیز می‌گویند. زمانی اتفاق می افتد که یک پروتئین غیر طبیعی به نام پریون مغز فرد را آلوده کند. پریون ها می توانند در مغز تجمع کنند. تجمع پریون ها مغز را از عملکرد صحیح باز می دارد.

کورو به بخشی از مغز به نام مخچه آسیب می رساند که مسئول بسیاری از فرآیندهای شناختی و عاطفی در مغز می باشد. پریون ها می توانند پاسخ های احساسی را مختل کنند و منجر به خنده های عصبی شوند. برخی دیگر از علائم رایج عبارتند از:

• مشکل در راه رفتن یا با هماهنگی
• مشکل در بلع، بد خلق بودن
• تجربه تغییرات رفتاری غیرعادی
• علائم زوال عقل یا از دست دادن حافظه
• انقباض یا لرزش در عضلات شما
• مشکل در گرفتن اشیا

رویکردهای درمانی خنده عصبی

خنده عصبی به خصوص اگر نتیجه یک بیماری باشد نیاز به درمان های تخصصی دارد. خندیدن در زمان های نامناسب می تواند خجالت آور باشد اما بهرحال در کنترل فرد مبتلا نیست. کنار آمدن با خنده های نامناسب به دلیل مشکلات مغزی یا عصبی در زندگی روزمره، به ویژه در موقعیت های اجتماعی، دشوار است که می تواند منجر به انزوای اجتماعی شده و بر سلامت روان تأثیر منفی بگذارد. مهم است که به یاد داشته باشید خندیدن نامناسب همیشه نشانه یک بیماری عصبی اساسی نیست.

گاهی اوقات در پاسخ به چیزی که از نظر احساسی طاقت فرسا است می خندید و این راهی است که ذهن و بدن برای حفظ تعادل از آن استفاده می کنند. اما چند استراتژی وجود دارد که می توانید از آن ها برای کنترل خنده عصبی خود در زمانی که برای موقعیت نامناسب است استفاده کنید:

درمان خنده عصبی | تمرینات تنفس عمیق

این تمرینات اضطراب را تسکین می دهند که ارامش ناشی از آن می تواند تحریک سیستم عصبی و مغز شما را بیش از حد کنترل کند.

مدیتیشن آرام: از مدیتیشن برای آرام کردن ذهن خود استفاده کنید و بر روی چیزی به غیر از عوامل استرس زا یا سایر مواردی که انرژی شناختی و عاطفی شما را تخلیه می کند تمرکز کنید. حرکت از طریق یوگا می تواند هم بدن و هم ذهن شما را آرام کند.

هنر و موسیقی درمانی: پرداختن به این شیوه ها به فرد این امکان را می دهد که روی فرآیند هنری و خلاق تمرکز کند و مغز را برای انحراف از خنده، تحریک کند.

درمان شناختی رفتاری (CBT): در این شیوه رواندرمانی که نسبت به باقی روش ها تخصصی تر می باشد، شما می توانید یاد بگیرید که چگونه خنده های عصبی را با پاسخ های آگاهانه، مختل کنید.

درمان برای بیماری های زمینه ای خنده عصبی

برای درمان پرکاری تیروئید که منجر به بروز خنده های عصبی می شود، متیمازول (تاپازول) می تواند به کنترل تولید هورمون کمک کرده و ید سلول های هورمونی اضافی را از بین ببرد. جراحی برداشتن تیروئید نیز امکان پذیر است.

بیماری گریوز: درمان به طور کلی مانند پرکاری تیروئید است، با برخی تفاوت های جزئی بسته به علائم فرد.

کورو یا سایر بیماری های دژنراتیو مغزی: داروهایی وجود دارد که به شما در مدیریت علائم این بیماری کمک می کند، اما هیچ درمانی دائمی برای بسیاری از این شرایط وجود ندارد.

سخن آخر درمورد درمان خنده عصبی

اگر در مواقع نامناسب می خندید و زندگی شما را مختل می کند، بهتر است به یک درمانگر یا مشاور مراجعه کنید. آن ها می توانند از طریق CBT یا استراتژی های مشابه به شما کمک کنند تا نحوه مقابله و کنترل خنده عصبی را یاد بگیرید. در صورت داشتن هر یک از علائم ذکر شده که ممکن است نشان دهنده یک وضعیت پزشکی باشد، در اسرع وقت به پزشک  مراجعه کنید. در صورت درمان زودهنگام این شرایط، به احتمال زیاد از عوارض احتمالی پیشگیری خواهید کرد.