به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، وسواس و بسیاری از بیماری‌های روانی، حاصل تعامل ژن و عوامل محیطی هستند. از قضا، تأثیر ژن در به‌وجود آمدن بیماری وسواس بسیار تعیین‌کننده است، به‌طوری که اگر بر فرض، به‌خاطر تأکید بیش از حد بر مسائل بهداشتی، در رفتار کودک یا بزرگسال، شرطی‌سازی صورت بگیرد و به نوعی وسواس را بیاموزد، اگر ژن مستعد‌کننده وسواس را نداشته باشد، حداکثر به یک بیماری وسواس مقطعی و خوش‌خیم مبتلا می‌شود که کوتاه‌مدت است و به خوبی به درمان‌های رفتاری پاسخ می‌دهد و عود نمی‌کند و مزمن نمی‌شود. همچنین اثرات تخریبی شدیدی نیز روی عملکرد فرد نخواهد داشت. اما اگر ژن مستعد‌کننده بیماری وسواس، در فردی وجود داشته باشد، حتی بدون حضور عوامل محیطی مستعد‌کننده هم احتمال ابتلا به وسواس بسیار بالاست و اگر شرایط محیطی هم اضافه شود، قطعا شدت بیماری و طول دوره آن طولانی‌تر خواهد شد. خلاصه اینکه تا ژن مستعد‌کننده بیماری وسواس در کسی وجود نداشته باشد، نباید از اینکه مبادا تأکید بر رعایت مسائل بهداشتی «باعث» وسواس جدی و شدید شود ترسید. از طرفی افرادی که ژن مستعد بیماری وسواس را داشته‌اند و خواهی نخواهی باید تحت درمان دارویی و غیر‌دارویی قرار می‌گرفتند، اگر در شرایط محیطی مستعد‌کننده وسواس، مثل کرونا، در صورت تشدید یا عود علائم باشند، باید با روانپزشک برای تنظیم احتمالی دوز داروها، یا اضافه کردن درمان‌های غیر‌دارویی مشورت کنند.
