بیست و سوم تا بیست و نهم ماه سپتامبر به منظور آگاهی از بیماری‌های شبکیه، اشتراک روش‌های درمانی جدید، افزایش آگاهی و چکاپ دوره‌ای و توجه به تشخیص زود هنگام، هفته جهانی شبکیه چشم نام گرفته است.شبکیه داخلی‌ترین لایه چشم و شامل میلیون‌ها سلول گیرنده نور و نورون است.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان، این لایه بسیار نازک ۷۵ درصد مساحت کره چشم را در بر می‌گیرد. شبکیه یک لایه حساس به نور را تشکیل می‌دهد و با تبدیل جریان الکترومغناطیسی نور به پیام عصبی و انتقال آن از طریق عصب بینایی به مغز فرآیند بینایی را امکان‌پذیر می‌کند.بیماری‌های شبکیه بسیار متفاوت و متنوع هستند؛ ولی اکثر آنان با کاهش دید همراهند. بیماری‌های شبکیه می‌توانند در هر بخش از شبکیه چشم تاثیر بگذارند. برخی از بیماری‌های شبکیه درمان‌پذیر هستند، برخی روند درمانی کندی دارند و برخی دیگر منجر به نابینایی جزئی یا کامل می‌شوند. مشاهده نوارهای شناور یا تار عنکبوت، اعوجاج و تاری دید، نقص در دید جانبی و نابینایی از مهم‌ترین علائم بیماری‌های شبکیه هستند.برخی از مهم‌ترین بیماری‌های شبکیه:
پارگی شبکیه
پارگی شبکیه زمانی اتفاق می‌افتد که ماده شفاف و ژله‌مانند موجود در مرکز چشم(زجاجیه) کوچک و جمع و اتصال آن به شبکیه سست می‌شود. گاهی در زمان جداشدن زجاجیه از شبکیه بخشی از شبکیه کشیده شده و پاره یا سوراخ می‌شود. معمولا بروز این حالت با فلش ناگهانی شدید در چشم همراه است.
جداشدگی شبکیه
جداشدگی شبکیه معمولا براثر جداشدن شبکیه از لایه زیرین اتفاق می‌افتد. شبکیه مواد مغذی و اکسیژن مورد نیاز خود را از لایه‌ای به‌نام مشیمیه تامین می‌کند که اطراف شبکیه را دربرگرفته است و قطع ارتباط با این لایه منجر به اختلال در عملکرد شبکیه و مشکلات بینایی می‌شود.
رتینوپاتی دیابتی
رتینوپاتی دیابتی(DR) شایع‌ترین بیماری چشمی مبتلایان به دیابت است. شبکیه(رتین) در قسمت انتهای کره چشم قرار دارد. نور وارد شده به چشم باعث تشکیل تصویر روی شبکیه می‌شود. تصویر ایجاد شده روی شبکیه به علائم عصبی تبدیل می‌شود و علائم به وسیله اعصاب بینایی به مغز ارسال می‌شوند. دیابت باعث آسیب به شبکیه و ایجاد رتینوپاتی می‌شود. رتینوپاتی دیابتی در موارد شدید منجر به نابینایی بیمار می‌شود.در بیماری رتینوپاتی، رگ‌های خونی غیرطبیعی جدیدی روی پرده شبکیه رشد می‌کنند و باعث کاهش بینایی یا نابینایی کامل می‌شوند.در واقع در این عارضه با آسیب رگ‌های خونی، جریان خون کافی در اختیار سلول‌های عصبی شبکیه قرار نمی‌گیرد و کمبود اکسیژن به مرگ این سلول‌ها منجر می‌شود. در این حالت بدن سعی می‌کند تا با رشد رگ‌های خونی جدید، این مشکل را حل کند و از طرفی بیماری دیابت باعث می‌شود رشد عروق خونی به‌درستی انجام نگیرد و خونریزی کند و به شبکیه آسیب بزند. این آسیب به رشد بافت اسکار در شبکیه منجر می‌شود و بیمار به مرور زمان بینایی خود را از دست می‌دهد.
