به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان، یک جامعه‌شناس در خصوص افزایش خشونت علیه زنان در کشور می‌گوید: خشونت به‌عنوان یکی از واکنش‌های ناخوشایند رفتاری به‌طور تقریبی قربانیان خود را از بین تمام اقشار به‌ویژه زنان و کودکان انتخاب می‌کند. هرچند در این میان مردان نیز قربانی خشونت می‌شوند، این در حالی است که در بیشتر موارد تنها زنان و کودکان با خشونت مواجه می‌شوند. مجید ابهری با اشاره به مطلب فوق اذعان داشت: خشونت علیه زنان تنها به کتک‌زدن، تنبیه و یا محرومیت عاطفی خلاصه نمی‌شود بلکه محرومیت‌های مالی و کم‌توجهی نیز می‌تواند در زمره نوعی از خشونت قرار بگیرد. البته به این نوع خشونت، خشونت پنهان اطلاق داده می‌شود. وی در ادامه افزود: متاسفانه به‌رغم اینکه ایران جزو یکی از امضاکنندگان اصلی کنوانسیون حمایت از حقوق آزاردیدگان و آسیب‌دیدگان از خشونت است، اما هنوز قوانین جامع و بازدارنده‌ای در این زمینه تهیه و تدوین نشده است؛ قوانینی که بتواند از حقوق قربانیان به‌طورکلی و حقوق زنان و کودکان به‌طور اخص دفاع کرده و حق آنها را بازگرداند.
پیامدهای مخفی‌کردن خشونت
این رفتارشناس درخصوص وضعیت خشونت علیه زنان و توجه به آن در کشور می‌گوید: متاسفانه در بسیاری از اوقات مشاهده می‌شود که قربانیان خشونت در قالب آسیب‌دیدگان اسیدپاشی، آتش‌سوزی و یا حتی ضرب‌و‌شتم‌های بسیار آزاردهنده در جامعه مشاهده می‌شوند، این در حالی است که بسیاری از زنان تنها به‌خاطر مسائل فرهنگی یا مخفی‌کردن آزارهای جسمی و روحی خود از مراجعه به مراجع قضائی خودداری می‌کنند، چراکه به‌علت وجود برخی باورهای غلط ترس به خطر افتادن آبرو یا موقعیت اجتماعی خود و خانواده خود را دارند. ابهری در خصوص شناسایی خشونت علیه زنان می‌گوید: به‌یقین این نیاز وجود دارد که خشونت علیه زنان شناسایی شود، چراکه از این طریق به‌راحتی می‌توان به وضعیت زنانی که مورد خشونت قرار گرفته‌اند رسیدگی و توجه شود. باید به‌خاطر داشت استفاده از خدمات مشاوره‌ها و مددکارها می‌تواند در التیام و یا کاهش خشونت علیه زنان بسیار موثر واقع شود. به‌عنوان مثال اختصاص‌دادن خطوط مستقیم برای قربانیان خشونت می‌تواند خود نقش بسزایی در کاهش آمار خشونت علیه زنان داشته باشد.
نقش و جایگاه اورژانس اجتماعی
وی درباره نقش اورژانس اجتماعی در کاهش آمار خشونت علیه زنان می‌گوید: در حال حاضر یکی از ارکان موجود برای مقابله با خشونت‌ها علیه زنان را می‌توان اورژانس اجتماعی نام برد، این در حالی است که این اورژانس نیز نمی‌تواند با قدرت در خصوص خشونت‌های خانگی علیه زنان وارد عمل شود؛ از این رو انتظار می‌رود با تشکیل پلیس مبارزه با خشونت‌های خانگی شاهد کاهش چشمگیر خشونت علیه زنان و کودکان باشیم. وی در ادامه تصریح کرد: متاسفانه امروزه بسیاری از زنان پس از آزاردیدن و یا مورد خشونت قرارگرفتن در بیشتر موارد توسط ریش‌سفیدان فامیل دعوت به سازش می‌شوند و به خانه و زندگی خود بازمی‌گردند؛ اتفاقی که می‌تواند عاملی برای تداوم خشونت به حساب آید. هرچند باید یادآور شد که برگشتن زنان به خانه خود امری پسندیده است اما نباید باعث اصرار مردان به ادامه خشونت شود.
انگ‌زنی عامل پنهان‌کردن خشونت
این رفتارشناس در خصوص نقش انگ‌زنی در رواج خشونت علیه زنان می‌گوید: متاسفانه در حال حاضر به دلیل وجود برخی پاره‌فرهنگ‌ها و خرده‌فرهنگ‌های موجود در جامعه گاهی شاهد انگ‌زنی‌ها و یا لیبل‌زنی‌های بی‌مورد و خارج از منطق و عرف هستیم که این خود می‌تواند عاملی برای افزایش خشونت علیه زنان شود به‌گونه‌ای که طبق بررسی‌های به عمل آمده متاسفانه به‌علت انگ‌زنی برخی زنان با خشونت‌های شدید از سوی مردان مواجه می‌شوند، از این رو انتظار می‌رود قوانینی برای حمایت هرچه بیشتر از زنان در مجلس شورای اسلامی به تصویب برسد تا به هنگام انگ‌زنی حق را از باطل به راحتی تشخیص داده شود و شاید از این طریق بتوان شاهد کاهش آمار خشونت علیه زنان بود. وی در ارتباط با وضعیت خشونت علیه زنان در کشورهای دیگر اظهار داشت: به‌طور حتم خشونت علیه زنان در کشورهای دیگر نیز به چشم می‌خورد به‌عنوان مثال در برخی از موارد زنان به‌گونه‌ای مورد خشونت قرار می‌گیرند که در بیمارستان به مدت طولانی بستری می‌شوند، این در حالی است که بعد از افشاشدن موضوع قانون با تمام قدرت از این‌گونه زنان حمایت می‌کند. به عبارت بهتر در کشورهای دیگر قوانین بازدارنده بسیاری برای حمایت از زنان قربانی خشونت وجود دارد که این مهم می‌تواند عاملی بازدارنده برای کاهش آمار خشونت در سایر کشورها محسوب شود. مجید ابهری در پاسخ به این سوال که در صورت تصویب‌شدن لایحه حمایت از زنان وضعیت قربانیان خشونت چگونه خواهد شد، گفت: متاسفانه از آنجایی که در برخی از اوقات زنان قربانی خشونت کور می‌شوند و نمی‌توانند حقوق خود را طلب نمایند، از این رو در جامعه شاهد افزایش انزوا و افسردگی زنان قربانی خشونت هستیم به‌گونه‌ای که حتی در برخی موارد از نقش مادری و یا سایر نقش‌های اجتماعی خود نیز بازمی‌مانند که این مهم به‌یقین می‌تواند پیامدهای منفی گسترده‌ای برای آنها به دنبال داشته باشد. از این رو لازم است که برخی از سازمان‌های حمایتی مانند سازمان بهزیستی و وزارت رفاه با استفاده از قوانین بازدارنده و پیشگیری‌کننده که در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده و همچنین ارائه آموزش‌های لازم برای آشنایی هرچه بیشتر زنان با حقوق خود، اجازه ندهند زنان به‌راحتی در مقابل خشونت سکوت اختیار کنند تا شاید از این طریق کمتر شاهد تضییع حقوق آنها در جامعه باشیم.
