۰ نفر

مورد خطرناک بوریس جانسون

۳۰ تیر ۱۳۹۸، ۵:۴۵
کد خبر: 367897
مورد خطرناک بوریس جانسون

بروکسل در نظر دارد به بوریس جانسون، رهبر حزب محافظه‎کار و نخست‎وزیر احتمالی انگلیس پیشنهاد بدهد اگر مایل است تاریخ خروج از اتحادیه اروپا بدون توافق را از ضرب‎الاجل کنونی‎اش، یعنی 31 اکتبر، به تعویق بیندازد اما جانسون اعلام کرده تا تاریخ تعیین شده با توافق یا بدون توافق از این اتحادیه خارج خواهد شد.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، در حالی که سه‌شنبه 23 جولای (اول مرداد) تکلیف رهبر جدید حزب محافظه کار انگلیس و به تبع آن نخست‌وزیر این کشور روشن می‌شود، بروکسل برای حفظ اتحاد و انسجام این حزب انگلیسی می‎خواهد به جانسون پیشنهاد بدهد، تاریخ اجرا شدن برگزیت سخت یا خروج از اتحادیه اروپا بدون توافق، به تعویق بیفتد و فرصت تازه‎ای برای پیگیری مذاکرات و رسیدن به توافق حاصل شود. این فرصت اضافه هم می‎تواند باعث شود مذاکرات به جریان بیفتد و هم می‎تواند به محافظه‎کاران حامی برگزیت فرصتی بدهد تا بیشتر خودشان را مهیای خروج بدون توافق کنند. یک دیپلمات ارشد در اتحادیه اروپا در این باره گفت: «این فرصت اضافه می‎تواند یک تأخیر فنی باشد تا جانسون را از تحقیر سیاسی نجات بدهد اما بعدش ما فرصت کافی خواهیم داشت تا به توافقی برسیم».

پس از آنکه هفته پیش مجلس عوام به طرحی رأی داد که بتواند مانع انحلال مجلس توسط نخست‎وزیر آینده شود، رفته‎رفته اعضای کلیدی دولت اطمینان بیشتری پیدا کردند که خروج بدون توافق کاملاً قابل پیشگیری است. با وجود این، بوریس جانسون گفته تا ضرب‎الاجل تعیین شده، چه بتواند به توافق برسد و چه نتواند، از اتحادیه اروپا خارج خواهد شد. مواضع تندروانه جانسون در داخل حزب خودش نیز با مخالفان متعددی روبه‎رو است. ریشه این اختلاف‎‎ها آنقدر عمیق شده که حتی دیوید گائوک، وزیر دادگستری، فیلیپ هاموند، وزیر دارایی و روی استوارت، وزیر توسعه بین‌الملل، اعلام کرده‎اند اگر جانسون بر کرسی نخست‎وزیری بنشیند، از سمت‎های خود استعفا خواهند کرد. شاید از همین رو است که پاتریک کاکبرن، تحلیلگر سیاسی ایندیپندنت، در یادداشتی در این روزنامه انگلیسی نوشته است: «بوریس جانسون اغلب با دونالد ترامپ مقایسه می‎شود. اما او به مراتب خطرناک‎تر از رئیس‎جمهوری امریکا است. آیا افزایش احتمال نخست‎وزیر شدن جانسون، نتیجه یک کودتای نرم است؟

حامیان جانسون می‎گویند او شاید طی تبلیغات انتخاباتی‎اش شعارهای داغ انتخاباتی زیادی سر بدهد، اما زمانی که وارد دفتر نخست‎وزیری بشود، مواضع نرم‎تری اتخاذ می‌کند. من روی چنین ادعایی حساب باز نمی‌کنم. شاید در واشنگتن نیز همین را درباره ترامپ گفته باشند و شاید واقعاً چنین چیزی اتفاق افتاده باشد. اما نمی‎توان این را به تمام سیاستمداران تعمیم داد. تحلیلگران رهبرانی را که سعی می‎کردند با دشمن‎سازی از خارجی‎ها و اقلیت‎ها قدرت را به دست بیاورند، فراموش کرده‎اند. تنها چند روز پس از حمله ترامپ به چهار زن اقلیت کنگره، جانسون نیز در مراسمی درباره رگولاسیون‎های شدید اتحادیه اروپا سخنرانی کرد. جانسون که در سال‎های 1989 تا 1994 به‌عنوان خبرنگار دیلی تلگراف فعالیت کرده است، از این روش برای جلب توجه و اقناع افکار عمومی استفاده کرد. گفته‌های او برای یک هدف بیان می‎شود: نشان دادن اینکه اتحادیه اروپا یک هیولای بوروکراتیک است که می‎خواهد پول و سرمایه انگلیس را ببلعد.

عوام‎فریبی سمی ترامپ در امریکا شاید بتواند باعث اتحاد کسانی شود که او را باور می‎کنند اما از سوی دیگر باعث می‎شود واکنش‎هایی نسبت به آن ایجاد شود. اما در مقابل، عوام‎فریبی جانسون مورد تمسخر قرار می‎گیرد و این پیام را می‎فرستد که «این مرد را جدی نگیرید». به نظر من روش جانسون خطرناک‌تر از رویکرد ترامپ است.

جانسون و ترامپ هر دو از اینکه جدی گرفته نشوند، راضی هستند. زیرا وقتی جدی گرفته خواهند شد که دیگر بسیار دیر شده است. رهبران پوپولیست ملی‌گرا در دهه‌های 1920 و 1930میلادی هم چنین شرایطی داشتند. همگی آنها یک ویژگی مشترک دارند: رهبری جنبش‎های پوپولیستی عوام‎گرایانه که با مخالفت با جهانی شدن تعذیه می‎شود؛ یک زمان اگر هیتلر یهودی‎ها را مقصر شرایط می‎دانست، امروزه مخالفان اتحادیه اروپا بروکسل را مقصر می‎دانند. جوزف گوبلز، وزیر تبلیغات سیاسی نازی، می‎گفت: «ما می‎خواهیم دیوار بسازیم، یک دیوار محافظ». ترامپ به طور قطع امریکا را دو دسته کرده است اما همیشه امریکا بر سر‌ نژاد و میراث برده‎داری دو دسته بوده است. انفصال‎های جنگ داخلی 160 سال پیش هسته انفصال‎های امریکای امروزی است.

اما در بریتانیا اوضاع کمی خطرناک‌تر است. دو دستگی بر سر برگزیت تازه‎تر است و هر لحظه عمیق‎تر هم می‎شود و آینده این کشور را نامعلوم‎تر می‎کند.»