به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان، اگر منفی بودن را جست‌و‌جو می‌کنید.اگر اخبار مختلف یا مطالبی را مطالعه می‌کنید که می‌دانید موجب ناراحتی شما خواهند شد، زمان آن فرا رسیده است که درباره سمزدایی روح خود فکر کنید. افراد منفی نگر می‌توانند با گذشت زمان شما را نیز شبیه به خود کنند، در شرایطی که حتی تا مدت‌ها پس از وقوع این اتفاق نیز متوجه آن نشوید. به این نکته توجه داشته باشید که بین یک فرد منفی نگر و فردی که به اجبار در وضعیتی منفی قرار گرفته است، تفاوت بزرگی وجود دارد و باید این مساله را مد نظر قرار داد.
اگر درباره آنچه می‌گویید فکر نمی‌کنید. آیا هنگام صحبت با دیگران هر آن چه می‌گویید سخنانی طعنه آمیز هستند؟ آیا به طور معمول احساسات دیگران را جریحه‌دار می‌کنید یا بی دلیل آنها را مسخره می‌کنید؟ این شرایط نشان می‌دهد که به پاکسازی و سمزدایی روح خود نیاز دارید. شما درباره آنچه بر زبان می‌آورید فکر نمی‌کنید، زیرا سرشار از نکات منفی هستید.
اگر بی حس شده اید.احساسات و عواطف آن چیزی هستند که ما را انسان می‌سازند. اینکه هیچ احساسی نداشته باشید، شرایطی بد محسوب می‌شود. احساسات حالتی خنثی دارند و اینکه ما چگونه با آنها سر و کار داشته باشید، شرایط را بهتر یا بدتر می‌سازد. اما زمانی که بی حس شده اید و هیچ چیزی، چه خوب و چه بد، تغییری در شما ایجاد نمی‌کند، زمان سمزدایی روح فرا رسیده است.ما درد مزمن را با دارو درمان می‌کنیم. ما بی خوابی را با داروهای خواب آور درمان می‌کنیم. ما از طریق ورزش و رژیم غذایی متعادل وزن خود را مدیریت می‌کنیم. و ممکن است به بی حسی روحی خود برچسب یک بیماری روانی، مانند افسردگی، زده و علائم آن را با مصرف دارو پنهان کنیم که امکان وخیم‌تر شدن شرایط را افزایش می‌دهد.از این رو، ارتباط برقرار کردن با تمامی حواس می‌تواند بار دیگر احساسات شما را در مسیر درست قرار داده و به بهبودی زخم‌هایی که با چشم قابل مشاهده نیستند، کمک کند.
اگر از بدبختی دیگران خوشحال شوید. آیا زمانی که مشکلی برای دیگران رخ داده است، به جای احساس همدردی یا همدلی با آنها از بروز این شرایط خوشحال می‌شوید؟ در نظر بگیرید اگر شما در این شرایط قرار می‌گرفتید، دوست داشتید واکنش دیگران به این وضعیت چگونه باشد. روبه‌رو شدن و مقابله با زشتی یکی از بهترین روش‌ها برای سمزدایی روح است.مشکل این است که افراد بسیاری از اینکه فردی تلخ هستند، آگاه نیستند. از آنجایی که آنها متقاعد شده اند که حق با آنهاست نمی‌توانند اشتباه خود را شاهد و پذیرا باشند. هرچه ریشه این تلخی بیشتر رشد کند از بین بردن آن نیز دشوارتر می‌شود.
اگر خوب نمی‌خوابید. در این شرایط در به خواب رفتن، خواب باقی ماندن یا بیدار شدن از خواب با مشکل مواجه هستید. شاید کابوس‌هایی را تجربه می‌کنید که در میانه شب شما را از خواب بیدار می‌کنند. این می‌تواند نشانه‌ای از تلاش‌های روح شما برای بیان نیاز به سمزدایی فوری باشد. خواب با کیفیت و کافی می‌تواند احساس مثبت بودن را طی روز در شما ایجاد کند.
اگر همواره قربانی هستید. حداقل خود شما این گونه فکر می‌کنید که همواره فردی قربانی هستید یا فردی علیه شما کار اشتباهی انجام داده است. اگر احساس می‌کنید در این موقعیت قرار دارید، شاید زمان آن فرا رسیده تا توجه ویژه‌ای به روح خود داشته و این پرسش را مطرح کنید که آیا به واقع من در اینجا قربانی هستم؟ شاید به این نتیجه برسید که تنها منفی بودن بر شما غلبه کرده است.افکار منفی موجب تولد واژه‌های منفی می‌شوند، که این شرایط موجب شکل گیری افکار منفی بیشتر می‌شود.خود را به گونه‌ای آموزش دهید که هنگام تفکر، صحبت یا حتی رفتار به روشی منفی متوجه شده و بلافاصله این روند را متوقف کنید.
اگر همواره بی حوصله هستید. در این حالت روح شما به یک سمزدایی جدی نیاز دارد.
چگونه گذشت کنیم؟
هنگامی که فردی ما را می‌رنجاند معمولا مدت زیادی آنچه را می‌خواهیم به او بگوییم در ذهن خود مرور می‌کنیم و به‌این‌ترتیب میزان زیادی از انرژی‌مان را صرف این کار می‌کنیم. اما روی کاغذ آوردن این گفت‌وگوهای ذهنی می‌تواند موثرتر باشد زیرا به ما مجال می‌دهد تا احساس فعلی خود را درباره آنچه رخ داده دقیقا بیان کنیم و همه آثار منفی موقعیت پیش آمده و خواسته‌هایمان را روی کاغذ بیاوریم و به نوعی انرژی ذهنی منفی خود را به بیرون منتقل کنیم. به‌این‌ترتیب احساس خشم و ناراحتی کمتری می‌کنیم و بهتر می‌توانیم گذشت کنیم؛ شاید به این نتیجه برسید که تعبیرتان از موضوع درست نبوده یا شاید طرف مقابل بیشتر نیازمند ترحم است تا تنفر. هنگامی که احساسات خود را روی کاغذ می‌آوریم می‌توانیم با خشم واقعی‌مان مواجه شویم. خشم هیجانی است که مقابله با آن برای بسیاری از ما مشکل است زیرا این خشم است که راه گذشت و بخشش را سد می‌کند. پس وقتی بتوانیم بر خشم خود غلبه کنیم بهتر می‌توانیم دیگران را ببخشیم. البته فراموش نکنیم دیگران نمی‌توانند ما را عصبانی کنند، مگر آنکه خودمان این اجازه را به آنها بدهیم. به‌علاوه اینکه ما تا چه حد عصبانی شویم تحت کنترل خود ماست و همچنین اختیار اینکه تا چه مدت احساس عصبانیت کنیم دست خود ماست و این موضوع بسیار مهم است زیرا باقی ماندن در خشم‌های طولانی‌مدت می‌تواند سلامت جسم و روح ما را به خطر بیندازد. البته شاید سرزنش‌کردن دیگران به‌خاطر عصبانی‌کردن ما بسیار آسان‌تر از آن باشد که بخشی از مسئولیت عصبانیت خود را به گردن بگیریم، اما فراموش نکنیم وقتی تصمیم می‌گیریم دیگران را ببخشیم، این کار را ابتدا برای آرامش و سلامت موثر روح و روان خودمان انجام می‌دهیم، ضمن اینکه می‌توانیم ارتباط بهتری نیز با دیگران داشته باشیم. مراقب خود باشید. هر کس شما را می‌آزارد او را ببخشید. نه به دلیل اینکه او مستحق بخشش است، به دلیل اینکه شما سزاوار و مستحق آرامشید.
