اقتصادآنلاین-پویا دادجو؛ به گزارش اکونومیست این مسئله در کنار اقتصاد نابسامان و جنگ اوکراین سه مشکل پیش روی چین در سال جاری است. ممکن است اینگونه به نظر برسد که این سه مسئله ارتباطی با یکدیگر ندارد اما واکنش چین به هر یک از این مشکلات، ریشه مشترکی دارد؛ نشان دادن یک چهره نغرور و متکبر در میان عموم، علاقه زیاد به کنترل کردن همه چیز و مشکوک بودن. اقدامات چین به جای اینکه نتیجه یک حکومت داری افسانه ای همانند امپراتور زرد چین (یکی از امراتوری های افسانه‌ای چینی) باشد، منعکس کننده یک سیستم اقتدارگرای تحت رهبری شی جین‌پینگ است که تلاش می‌کند که از اعتراف به اشتباه خودداری کند.
امسال برای رییس جمهور چین سالی است که همه چیز باید طبق برنامه پیش برود. در پاییز انتظار می‌رود که او از کنگره پنج ساله حزب برای راه‌اندازی سومین دوره ریاست جمهوری استفاده کند. این موضوع برخلاف هنجارهایی است که رییس جمهور پس از دو دوره کناره‌گیری می‌کند و مسیری را برای حکومت مادام‌العمر او باز می‌کند. برای اینکه این تاج گذاری به خوبی انجام شود، چین باید با ثبات و موفق باشد.
از جهاتی آقای شی پیروز شده است، طرفداران او می توانند به نرخ مرگ و میر کووید-۱۹ ببالند که کمترین نسبت به هر کشور بزرگی است و اقتصادی که از سال ۲۰۱۸ تا کنون بیش از هر کشور دیگری در گروه جی ۲۰ رشد کرده است. در حالی که اروپا وارد جنگ می شود، چین با زرادخانه هسته ای رو به رشد و قدرت و پول لازم برای فرافکنی قدرت از اقیانوس آرام به دریای کارائیب، جدا و امن می ایستد.
با این حال نگاهی دقیق تر به آخرین سال فعالیت سیاسی آقای شی، نقاط قوت و ضعف چین تحت حکومت او را آشکار می‌کند. با همه گیری شروع کنید. از زمانی که این ویروس در ووهان شناسایی شد، چین استراتژی کووید صفر را دنبال کرده است. مرزهای آن به مدت دو سال بسته شدو شیوع بیماری با قرنطینه، آزمایش اجباری دسته جمعی و قرنطینه های سخت مواجه شده است. در اوایل، حاکمان چین تصمیم گرفتند یک آزمایش غول‌پیکر را انجام دهند، که منجر به زندگی عمدتاً عاری از کووید برای اکثریت شد، به قیمت از دست رفتن آزادی‌های فردی، درد برای کسانی که در قرنطینه و انزوای ملی هستند.
اما کنترل شیوع این بیماری سخت تر می شود. علاوه بر شانگهای، پنج استان قرنطینه نسبی دارندو گوانگژو مدارس خود را تعطیل کرده است. حداقل ۱۵۰ میلیون نفر تحت تاثیر قرار گرفته اند. آقای شی پس از اعطای اختیار کامل به شانگهای برای مدیریت قرنطینه، کنترل را دوباره به دست گرفت و هیچ استراتژی برای خروج از این شرایط وجود ندارد. این حزب مردم را برای زندگی با کووید آماده نکرده و نتوانسته است از واکسن های موثر غربی استفاده کند. اکنون انتخاب بین یک کمپین واکسیناسیون مضاعف در کنار موج خروج از قرنطینه است که طبق برخی مدل ها می تواند ۲ میلیون نفر را بکشد یا انزوای نامحدود و منع رفت و آمد مکرر.
این قرنطینه ها به رشد اقتصادی آسیب می زند و تلاش ناموفق برای بازسازی اقتصاد را تشدید می کند. آقای شی از سرمایه‌داران چینی خواسته است که کمتر غارتگر باشند. اما مقامات در تلاش برای اجرای شعارهای مبهمی مانند "شکوفایی مشترک" کنترل دولتی را مجدداً اعمال کرده و موفق ترین کارآفرینان را مرعوب کرده اند. صنعت فناوری که زمانی پر زرق و برق بود، تحت مراقبت های ویژه قرار دارد و ده شرکت بزرگ ۱.۷ تریلیون دلار از ارزش بازار خود را پس از رگباری از مقررات از دست داده اند. روسای علی‌بابا و تنسنت به نمایش‌هایی از اطاعت خشمگین تبدیل شده‌اند و از گسترش در برخی مناطق جدید منع شده‌اند.
به جای آنها، چین امیدوار است که نسل جدیدی از استارت آپ های وفادار ایجاد کند که اهداف سختگیرانه حزب را دنبال کنند. اسناد ثبت نام نشان می‌دهد که ده‌ها هزار شرکت از این شرکت‌ها در شهرهای داخلی ایجاد شده‌اند که ادعا می‌کنند در رباتیک و هوش مصنوعی هستند. در حال حاضر، سرمایه گذاران وطن پرست آنها را تشویق می کنند، اما بسیاری از آنها کلاهبرداری یا تقلبی هستند که توسط مقاماتی که مشتاق به تحقق اهداف توسعه محلی هستند، تحمل می شوند. یک صنعت فناوری که در آن مشوق‌ها یارانه‌ها و ترس است و از سیستم سرمایه‌گذاری خطرپذیر به طور فزاینده جهانی جدا شده است، احتمالاً از مرز نوآوری عقب خواهد ماند.
آخرین مشکل مربوط به اوکراین و سیاست خارجی است. آقای شی با توجه به اعتقاد خود مبنی بر اینکه غرب در حال افول است، در کنار روسیه قرار گرفته است. با این حال این موضع هزینه هایی دارد. این امر به روابط با آمریکا و اروپا که چین به بازارهای آنها متکی است، آسیب بیشتری خواهد زد. چین امیدوار است که اروپا جدا از آمریکا مورد توجه قرار گیرد، اما این جنگ همکاری ناتو و ترانس آتلانتیک در انرژی را احیا کرده است. درست است که بسیاری از کشورها نمی خواهند بین غرب و چین و روسیه طرفی انتخاب کنند. اما دیپلماسی "گرگ جنگجو" چین نتیجه معکوس دارد، زیرا خارجی ها از توهین ها و تهدیدهای پکن خودداری می کنند. در سراسر کشورهای ثروتمند، تصور عمومی از چین در بدترین حالت خود در دو دهه گذشته است. همین امر در برخی از کشورهای در حال توسعه، مانند هند، که از تهاجم چین می ترسند، صادق است.
دست کم گرفتن چین احمقانه است. حکومت متمرکز آن باعث می شود تا منابع گسترده ای بر روی وظایف استراتژیک متمرکز شوند، از ساخت نیروی دریایی گرفته تا تسلط بر تجارت باتری. می توان افکار عمومی را بسیج کرد. بزرگی بازار داخلی به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا بدون ترک خانه به صرفه‌جویی در مقیاس دست یابند - و استخر بالقوه سود همیشه شرکت‌های جهانی را وسوسه می‌کند که حضور داشته باشند و دولت‌های مرکانتیلیست از آنها حمایت کنند.
