اقتصاد آنلاین ـ پرستو بهرامی‌راد: نیویورک تایمز نوشت: در حالی که ماشین جنگی روسیه خشم خود را بر دموکراسی سربلند خالی می‌کند، من در طول زندگی‌ام هرگز بحران بین‌المللی را ندیده‌ام که در آن به این شدت خط بین خیر و شر واضح باشد، حمله بی پروا روسیه به نیروگاه هسته‌ای زاپوریژیا اوکراین در واقع به ما خاطر نشان می‌کند که خطرات برای همه چقدر بالا است. بیش از یک میلیون نفر از خشونت گریخته‌اند و به سوی آینده مبهم رفته‌اند.
جو بایدن، رییس جمهوری آمریکا نقش رهبری بزرگی از خود نشان داده، با متحدان مشورت کرده، آنها را فراخونده و دروغی را که بر اساس آن تعهد آمریکا به اروپا به نوعی کاهش یافته، افشا کرده است. اتحادیه اروپا تلاش قابل توجهی را برای همسو شدن با تحریم‌های شدید علیه روسیه انجام داده است. ده‌ها کشور اروپایی در حال ارسال تجهیزات دفاعی به نیروهای مسلح اوکراین هستند. اما آیا ما به اندازه کافی برای اوکراین تلاش کرده‌ایم؟ پاسخ صادقانه، خیر است.
اقدام تجاوزکارانه ولادیمیر پوتین، رییس جمهوری روسیه باید شکست بخورد و شکست خورده تلقی شود. ما نباید به کسی در کرملین اجازه دهیم که با تحریف مقاصد ما برای یافتن توجیهی برای این جنگ انتخابی خلاصی یابد. این درگیری ناتو نیست و به آن نیز تبدیل نخواهد شد. هیچ یک از اعضای ناتو نیروی رزمی به اوکراین اعزام نکرده است. ما هیچ خصومتی با مردم روسیه نداریم و هیچ تمایلی نداریم که یک ملت بزرگ و یک قدرت جهانی را به چالش بکشیم. ما از تصمیم فرستادن روس‌های جوان و بی گناه به جنگی بیهوده متاسفیم.
حقیقت این است که اوکراین هیچ چشم‌انداز جدی برای عضویت در ناتو در آینده نزدیک نداشت و ما آماده بودیم به نگرانی‌های امنیتی اعلام شده روسیه از طریق مذاکره پاسخ دهیم. من و بسیاری دیگر از رهبران غربی با پوتین صحبت کرده ایم تا دیدگاه او را بفهمیم. انگلیس حتی پیش از حمله روسیه به مسکو فرستاده اعزام کرد تا مستقیماً با ژنرال سرگیی شویگو، وزیر دفاع و ژنرال والری گراسیموف، رییس ستاد کل ارتش روسیه که فرماندهی این کارزار هولناک را بر عهده دارند، تعامل کند.
اکنون روشن شده که دیپلماسی هرگز فرصتی نیافته است. اما دقیقاً به علت احترام ما به روسیه است که اقدامات رژیم پوتین را بسیار غیرمعقول می‌دانیم. پوتین در تلاش است تا اساس روابط بین‌الملل و منشور سازمان ملل یعنی حق ملت‌ها را برای تصمیم‌گیری درباره آینده خود، فارغ از تجاوز و ترس از تهاجم نابود کند. حمله او به اوکراین با بهانه ای ساختگی و نقض آشکار قوانین بین المللی آغاز شد. اوکراین بیش از این در کارزار جنایات جنگی و خشونت غیرقابل تصور علیه غیرنظامیان فرو می رود.
گرچه نمی توان این موضوع را با حمله روسیه به اوکراین مقایسه کرد، اما ما در انگلیس از بی رحمی آقای پوتین اطلاع داریم. چهار سال پیش، ما نتیجه استفاده ماموران روسی را از سلاح‌های شیمیایی علیه شماری از اشخاص در سالزبری تحمل کردیم و متحدانمان از ما حمایت کردند. در بررسی دفاعی و سیاست خارجی خود که یک سال پیش منتشر شد، هشدار دادیم که روسیه همچنان حادترین تهدید امنیتی است و بزرگترین افزایش هزینه‌های دفاعی خود را از زمان پایان جنگ سرد اعلام کردیم.
ما همچنین هشدار دادیم که جهان در حال وارد شدن به دوره‌ای از رقابت است که در آن دولت‌های خودکامه، قدرت غرب را در هر حوزه‌ای خواهند آزمود. توافق سال گذشته میان انگلیس، آمریکا و استرالیا با هدف کمک به استقرار زیردریایی‌های هسته‌ای برای نیروی دریایی استرالیا، عزم مشترک ما را برای مقابله با چالش‌هایی که در اقیانوس هند و اقیانوس آرام با آن روبرو هستیم، نشان داد.
ما نتوانستیم از تجاوز روسیه درس بگیریم. برای مدت زمانی طولانی، گونه دیگر بازی را به پیش بردیم. هیچ کس نمی تواند بگوید به ما هشدار داده نشده است: ما آنچه روسیه در سال ۲۰۰۸ در گرجستان، در اوکراین در سال ۲۰۱۴ و حتی در خیابان‌های سالزبری انجام داد، دیدیم. و من از صحبت با همتایان خود در دیدارهای اخیر از لهستان و استونی می‌دانم که آنها چقدر این تهدید را احساس می کنند.
نطق‌های داغ درباره نظم بین المللی مبتنی بر قوانین دیگر کفایت نمی‌کند. ما باید فعالانه از آن در برابر تلاش مستمر برای بازنویسی قوانین با زور و ابزارهای دیگر مانند اجبار اقتصادی دفاع کنیم. ما باید بازدارندگی موثر را در اروپا بازیابی کنیم، جایی که برای مدت طولانی، موفقیت ناتو و تضمین امنیت آمریکا باعث جلب رضایت خاطر شده است. آنچه در اروپا اتفاق می افتد پیامدهای عمیقی در سراسر جهان خواهد داشت.
ما خوشحالیم که کشورهای بیشتری شروع به درک این واقعیت سخت می کنند. در ژانویه، انگلیس در میان معدود کشورهای اروپایی بود که برای اوکراین کمک های دفاعی ارسال کرد. اکنون بیش از ۲۰ کشور بخشی از این تلاش هستند. هزینه‌های دفاعی در حال افزایش است، اگرچه تبدیل آن به توانایی زمان می برد.
این یک پیشرفت خوشایند است، اما به تنهایی برای نجات اوکراین یا زنده نگه داشتن شعله آزادی کافی نیست. روسیه از قدرت بسیار بالایی برخوردار است و ظاهراً هیچ توجهی به مقررات جنگ ندارد. اکنون باید برای روزهای تاریک‌تر پیش رو آماده شویم.
بنابراین ما باید از امروز یک طرح شش ماده ای را برای اوکراین آغاز کنیم.
اولا ما باید یک ایتلاف بین المللی بشردوستانه را بسیج کنیم. روز دوشنبه، من با رهبران کانادا و هلند در لندن ملاقات خواهم کرد تا در مورد ایجاد گسترده ترین ایتلاف ممکن برای افشای خشونت هایی که در اوکراین رخ می دهد، صحبت کنیم. روز سه شنبه میزبان رهبران لهستان، اسلواکی، مجارستان و جمهوری چک خواهم بود که اکنون در خط مقدم بحران پناهجویان قرار دارند. انگلیس یک هزار نظامی برای اجرای عملیات بشردوستانه در حال آماده باش دارد. ما باید همه با هم همکاری کنیم تا آتش بس فوری برقرار شود و به غیرنظامیان اجازه عبور امن، مواد غذایی و تجهیزات پزشکی را بدهیم.
دوم آن که ما باید برای کمک به اوکراین بیش از این تلاش کنیم. کشورهای بیشتری مایل به ارایه تجهیزات دفاعی هستند. ما باید به سرعت برای هماهنگ کردن تلاش های خود برای حمایت از دولت اوکراین اقدام کنیم.
سوم آن که باید فشار اقتصادی بر رژیم پوتین را به حداکثر برسانیم. ما باید تحریم‌های اقتصادی را گسترده تر و همه بانک های روسی را از سوییفت اخراج کنیم و به سازمان‌های مجری قانون در کشورهای خود اختیارات بی‌سابقه‌ای بدهیم تا نمای پول‌های کثیف روسیه در لندن را از بین ببرند. ما باید به دنبال الیگارشی ها( ثروتمندان متصل به حاکمیت در روسیه) برویم. انگلیس تاکنون بیش از ۳۰۰ شخصیت و نهاد روس از جمله خود پوتین را تحریم کرده است. اما این اقدامات ناکافی خواهد بود مگر اینکه اروپا شروع به کنار زدن نفت و گاز روسیه کند که ماشین جنگی آقای پوتین را تامین مالی می کند.
چهارم آن که مهم نیست چقدر طول بکشد، ما باید از عادی سازی خزنده یعنی کاری که روسیه در اوکراین انجام می دهد، جلوگیری کنیم. درس تهاجم روسیه به گرجستان در سال ۲۰۰۸ و تصرف کریمه در سال ۲۰۱۴ این است که پذیرش نتایج تجاوز روسیه صرفاً مشوق تجاوز بیشتر است. ما نمی‌توانیم به کرملین اجازه دهیم تکه‌هایی از یک کشور مستقل را جدا و رنج‌های انسانی عظیمی را تحمیل کند و سپس دوباره به بطن خود برگردد.
پنجم آن که ما باید همیشه درها را به روی دیپلماسی و تنش زدایی باز نگه داریم، مشروط بر اینکه دولت اوکراین در هر گونه حل و فصل احتمالی اختیار کامل داشته باشد.
ششم این که ما باید اکنون برای تقویت امنیت اروپا- اقیانوس آرام اقدام کنیم. این نه تنها شامل تقویت جناح شرقی ناتو بلکه شامل حمایت از کشورهای اروپایی غیر عضو ناتو می شود که به طور بالقوه در معرض خطر تجاوز روسیه مانند مولداوی، گرجستان و کشورهای بالکان غربی هستند و آنهایی که در تجاوز روسیه مشارکت می کنند یا امکان تهاجم روسیه را فراهم می کنند، مانند بلاروس، مشمول تحریم های حداکثری خواهند شد.
اوکراینی ها شجاعانه از کشور خود دفاع کرده اند. این شجاعت آنهاست که جامعه بین المللی را متحد کرده است. ما نمی توانیم آنها را ناامید کنیم.
