به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایلنا، مدتهاست که معلمان نسبت به «بیمه تکمیلی ناکارآمد» معترضند؛ ریشه این اعتراض به گفته‌ی رضا مسلمی (فعال صنفی معلمان) به قراردادهای غیرمشارکتی و ناکافیِ منعقد شده توسط وزارت آموزش و پرورش با بیمه‌گذارهای تکمیلی برمی‌گردد.
وی تاکید می‌کند: معلمان هیچ نقشی در عقد قرارداد با بیمه تکمیلی ندارند و وزارتخانه به‌صورت یکجانبه به نیابت از معلمان، بر عقد قراردادهای ناکارآمد اصرار دارد.
این فعال صنفی معلمان در ادامه‌ی گفتگو، عوامل نارضایتی معلمان را فهرست‌وار برمی‌شمارد: فقدانِ قرارداد این شرکت با بسیاری از مراکز درمانی، عدم وجود مراکز درمانی دارای پوشش موجود در قراردادِ این شرکت در بسیاری از شهرها، عدم تناسب پوشش‌های درمانی این شرکت بیمه با شغل معلمی، به طوریکه این شرکت هیچ پوششی در مورد ناراحتی‌های چشم و گوش و آرتروز و آلزایمر و... ندارد و در نهایت، مشکل در نحوه پرداخت هزینه‌های درمانی این شرکت که عمدتا به صورت فاکتوری است.
عضو کانون صنفی معلمان همدان در تشریح بیشتر این عامل نارضایتی می‌گوید: پرداخت هزینه‌ها به روش ارائه فاکتور دارای معایب بسیاری است؛ ممکن است همکاران فرهنگی در موقع درمان، قدرت تامین هزینه درمان را نداشته باشند؛ پرداخت هزینه فاکتورها هیچ تناسبی با استاندارد تعرفه‌های وزارت بهداشت ندارد؛ به طوریکه بسیاری از مبلغ فاکتور به همکاران پرداخت نمی‌شود؛ علاوه بر اینها، زمان پرداخت هزینه فاکتورها بسیار طولانی است و شرکت بیمه، ملاک پرداخت را از زمان دریافت فاکتور پانزده روز اعلام می‌کند؛ در صورتیکه از زمانی که همکار فرهنگی هزینه را پرداخت می‌کند تا فاکتور به دست شرکت بیمه برسد، مراحل طولانی طی می‌شود؛ و درنهایت، عدم پاسخگویی شرکت بیمه و همچنین اداره آموزش و پرورش نسبت به تاخیر پرداخت‌ها و ارجاع مکرر همکاران محترم از بیمه به آموزش و پرورش و برعکس، عامل نارضایتی‌ست.
مسلمی به نارسایی دیگری اشاره می‌کند: بسیاری از خدمات مورد نیاز و پرهزینه برای معلمان در قرارداد با این شرکت بیمه وجود ندارد و یا جبران هزینه آن بسیار کم است که می‌توان به خدمات دندانپزشکی، سمعک، رفع عیوب انکساری چشم، زایمان و . . . اشاره کرد.
اما راهکار چیست؛ به گفته‌ی مسلمی تنها راهکار، ایجاد یک کارگروه تخصصی از شرکت‌های مختلف بیمه است تا به کمک همکاران فرهنگی همه پوشش‌های مورد نیاز همکاران دیده شده و پس از بررسی‌های کافی، جهت عقد قرارداد با شرکت‌های بیمه اعلام مناقصه شود.
او یک سوال اساسی را مطرح می‌کند: چرا حاضر نیستند با شرکت‌های واجد شرایط، مناقصه برگزار کنند؟ چرا معلمان را در انتخاب شرکت‌های بیمه‌گر مشارکت نمی‌دهند؟
