اقتصادآنلاین؛ شیما احمدی؛ او می‌گوید که همیشه بیشتر از ساعت‌هایی که بابتش دستمزد می‌گیرد، کار کرده است و عادت داشته کمتر به آن فکر کند. اما در طول همه‌گیری کرونا، بخش او بسته شد و او دوباره مستقر شد و سعی کرد بیماران کووید-۱۹ را از بیمارستان دور نگه دارد. روزهای طولانی به این معنی بود که وقتی فرزندانش مدرسه را ترک می‌کردند، او از فرزندانش دور بود. چند نفر از اعضای تیمش، کار را ترک کردند. هنوز جایگزینی برای اعضای تیمش نیامده و او مطمئن نیست که آیا این به دلیل کمبود پرستار باشد یا صرفه‌جویی در پول. افزایش قبوض انرژی او را نگران امور مالی خود کرده است. او می‌گوید:«هیچ وقت فکر نمی‌کردم که به اعتصاب فکر کنم.»
بریتانیا امسال با زمستان اعتصابات مواجه است. آنها از راه‌آهن شروع کردند: با راه‌اندازی بزرگترین موج اقدامات صنفی در دهه‌های اخیر در تابستان امسال، اتحادیه راه‌آهن اعتصابات بیشتری را در چند روز اول نوامبر ۲۰۲۲ برگزار خواهد کرد. اعتصاب قطارها تشدید می‌شود، اما به اندازه دوره قبل از فراگیرشدن کار از خانه مخل نیست و آنها در مقایسه با هرج و مرجی که ممکن است اگر قسمت بزرگی از بخش دولتی تصمیم به اعتصاب بگیرد، به دنبال داشته باشد، چیزی نیستند.
ماه گذشته، برای اولین بار در تاریخ، کالج سلطنتی پرستاری رای‌گیری از اعضای خود درباره اینکه آیا می‌خواهند اقدامی صنفی انجام دهند یا خیر را آغاز کرد (رای‌گیری در ۲ نوامبر ۲۰۲۲ بسته شد). صندوق رای یونیسون با ۴۰۰ هزار عضو مراقب سلامت در ۲۵ نوامبر بسته می‌شود. کالج سلطنتی یک رای‌گیری را در ۱۱ نوامبر راه‌اندازی کرد. اتحادیه ( GMB) در حال رای گیر از بیش از ۱۵ هزار کارمند آمبولانس است.
معلمان نیز به فکر یکی اقدام صنفی هستند. اتحادیه‌های اصلی معلمان برای اولین بار در رای‌گیری اعضای خود توسط انجمن ملی دبیران دنبال شدند. در آموزش، مانند مراقبت‌های بهداشتی، کارگران معمولا هنگام صحبت از اعتصاب، به جرم اشاره می‌کنند. برخی از معلمان می‌گویند که اگر بدانند روسایشان با هدف آنها موافق هستند، کمتر در مورد آن احساس اضطراب می‌کنند. ماه گذشته، اتحادیه دانشگاه و کالج گفت که حمایت قاطع از اعتصاب به این معنی است که بیش از ۷۰ هزار کارمند در ۱۵۰ موسسه به زودی می‌توانند از کار خارج شوند. در یک مبارزه برای خرده‌فروشان، کارگران پست سلطنتی گفتند در اول نوامبر ۲۰۲۲ (جمعه سیاه) و ۲۸ نوامبر (دوشنبه سایبری) اعتصاب خواهند کرد.
ترس از اختلال گسترده و بدتر از آن، با درخواست اتحادیه‌ها برای اقدام هماهنگ تشدید شد. در کنفرانس سالانه کنگره اتحادیه‌های کارگری (TUC) در ماه اکتبر ۲۰۲۲، چندین اتحادیه پیشنهادی را به تصویب رساندند که خواستار اعتصاب‌های همزمان شده بود که می‌تواند به معنای برگزاری در یک روز باشد. این تاحدی نشان دهنده کاهش قدرت اتحادیه‌ها است. نسبت نیروی کار ارائه شده توسط آنها از حدود ۵۰ درصد در سال ۱۹۷۹ به ۲۳ درصد امروز کاهش یافته است (این میزان در بخش دولتی بیشتر است). جین هولگیت، استاد روابط استخدامی در دانشگاه لیدز می‌گوید: «عضوهای کمتر در صورت همکاری با یکدیگر می‌توانند سروصدای بیشتری ایجاد کنند.»
تقاضای اصلی اتحادیه‌ها، افزایش دستمزد به منظور پوشش تورم است که در سپتامبر به بالاترین میزان در ۴۰ سال گذشته، یعنی ۱۰.۱ درصد رسید. راه‌آهن، افزایش ۸ درصدی دستمزد را طی دوسال پیشنهاد کرده که اتحادیه راه‌آهن، دریانوردی و حمل‌ونقل آن را به عنوان "مبلغ ناچیز" رد کرده است. دولت به طور متوسط ۴.۸ درصد افزایش را برای پرستاران پیشنهاد کرده است که کالج سلطنتی پرستاری آن را "ننگ" می‌نامد. دولت همچنین حدود ۵ درصد افزایش را برای معلمان پیشنهاد داده است.
اکنون که دولت در تلاش است تا وضعیت مالی عمومی خود را اصلاح کند، پیشنهادهای پرداخت بهتر، کمتر محتمل است. اما حتی اگر آنها محقق شوند، صرف یک دور پرداخت، تشدید نارضایتی را توضیح نمی‌دهد. بریتانیایی‌ها به دلیل رشد آهسته و افزایش مبلغ قبوض، در حال تطبیق با این واقعیت هستند که از آنچه که فکر می‌کردند، فقیرتر هستند. اتحادیه راه‌آهن، دریانوردی و حمل‌ونقل برای امنیت شغلی و شرایط کاری مبارزه می‌کند، زیرا کاهش بزرگی در بودجه راه‌آهن بریتانیا وجود دارد. دانشگاه‌ها به حقوق بازنشستگان اعتراض می‌کنند. کارگران انفرادی دلایل خاص خود را برای احساس عصبانیت دارند که ممکن است مستقیما به پرداخت مربوط نباشد. کیت گرین استاک، که یک ماما است، می‌گوید که آماده است به یک «اعتصاب با مدیریت ایمن» بپیوندد تا به خروج ماماهای با تجربه از این حرفه در جستجوی مشاغل کم استرس، اعتراض کند.
بسیاری از کسانی‌که در زمستان امسال به اعتصاب رای می‌دهند، هنوز احساس می‌کنند از همه‌گیری کرونا آسیب دیده‌اند. درحالی‌که تعداد زیادی از افراد با درآمد بالاتر از خانه کار می‌کردند، عمدتا این کارمندان کم درآمد بودند که به کار خود در بیرون از خانه ادامه می‌دادند و اغلب سلامت خود را به خطر می‌انداختند. برای خیلی‌ها اینکه از همه‌گیری و مشکلات آن عبور کرده باشند و اکنون نتوانند قبض‌ها را بپردازند خیلی زیاد به نظر می‌رسد.
تاثیر اعتصابات گسترده، حداقل در سیستم بهداشت ملی می‌تواند در واقع بسیار بد باشد. ارقام منتشرشده توسط سرویس خدمات بهداشتی در تابستان امسال کمبود پرستار را در حدود ۴۶ هزار و ۸۲۸ نشان می‌دهد، به این معنی که نزدیک به ۱۲ درصد از مشاغل پرستاری پر نشده بودند. به ویژه کارکنان بیمارستان در حال عصبی شدن هستند. یک پزشک در گای و سنت توماس در لندن می‌گوید که این بیمارستان در حال لغو عملیات است. او در مورد پرستاران می‌گوید: «اعتصاب... من آنها را سرزنش نمی‌کنم. اما این بسیار نگران‌کننده است.»
زمستانی پر از نارضایتی سوالات سختی را برای هر دو حزب اصلی سیاسی ایجاد خواهد کرد. در کنفرانس کنگره اتحادیه معاملات انگلستان که ماه گذشته برگزار شد، روسای اتحادیه‌ها از سر کر استامر، رهبر حزب کارگر خواستند که حمایت بیشتری از کارگران اعتصابی نشان دهد. او در تابستان با اخراج وزیر حمل و نقل که با کارگران راه‌آهن در صف کارگران اعتصابی حاضر شده بود خشم آنها را برانگیخت. در کنفرانس، سر کر متعهد شد که قانون اتحادیه کارگری سال ۲۰۱۶ را که سازماندهی اقدامات صنفی را سخت‌تر می‌کرد، پاره کند و گفت که از حق اعتصاب «بی‌تردید» حمایت می‌کند. اما او پیشنهاد کرد که موضع خود را در قبال نمایندگان مجلس و صف‌های اعتراضی کارگران تغییر نخواهد داد. همدردی عمومی با اعتصاب‌کنندگان می‌تواند مشروط باشد.
در همین حال، بعید به نظر می‌رسد که دولت چیزی بگوید که پرستاران، معلمان یا دیگران بخواهند بشنوند. گزارش‌ها حاکی از آن است که خزانه‌داری برای کمک به تعادل حساب‌ها، افزایش دستمزد تنها ۲ درصد در بخش دولتی در سال آینده را بررسی می‌کند. در طول کمپین رهبری محافظه‌کاران در تابستان، آقای سوناک گفت که شرکت‌های حمل و نقل را مجبور خواهد کرد تا حداقل سطح خدمات را در طول اعتصاب حفظ کند. پل نواک، دبیر کل آینده توک، می‌گوید که این باعث خشم همه اتحادیه‌ها می‌شود." آنها آن را به عنوان شروعی برای یک شرایط سخت‌تر خواهند دید."
خدمات بهداشتی و درمانی احتمالا بزرگترین دردسر برای دولت خواهد بود. نظرسنجی نشان می‌دهد که اکثر بریتانیایی‌ها در صورت اعتصاب از پرستاران حمایت می‌کنند (آنها از سایر حرفه‌ها، از جمله معلمان و کسانی‌که بیرون از خانه کار می‌کنند، کمتر حمایت می‌کنند). بیست و هشتم اکتبر ریشی سوناک که در حال بازدید از بیمارستان دانشگاه کرویدون بود، کنار یک بیمار مسن نشست به امید اینکه یک گفت‌وگوی دنج با دوربین داشته باشد. وقتی نخست‌وزیر جدید پرسید که آیا کارکنان «واقعا خوب» از او مراقبت کرده‌اند، او پاسخ داد: «همیشه این کار را می‌کنند. حیف که پول بیشتری به آنها نمی‌دهید».
