به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از مهر، محمد صادق الحسینی با حضور در برنامه «بی قاب بی نقاب» به بررسی اثر ضد تورمی افزایش نرخ بهره بانکی پرداخت و اظهار کرد: نرخ بهره همان قیمت پول است و مانند هر بازاری، بازار پول نیز نقطه تعادل دارد که محل برخورد عرضه و تقاضای پول است.
وی مؤلفه‌های تعیین کننده تقاضای پول را برشمرد و عنوان کرد: این شاخص اقتصادی تابع دو عامل اساسی است، نخستین مورد میل به پس انداز است؛ هرچه میل خانواده‌ها به پس انداز بیشتر باشد نرخ بهره یا قیمت پول کاهش می‌یابد. عامل دوم تورم انتظاری یا همان چشم اندازی است که برای ارزش پول در ماه یا سال آینده مدنظر است.
این تحلیلگر اقتصادی با بیان اینکه نرخ بهره یک نقطه تعادلی است، خاطر نشان کرد: نرخ بهره، یک نرخ سیاستی نیست بلکه نتیجه یک سیاست است به معنای دیگر این شاخص، هدف سیاست نیست. درواقع زمانی که نرخ بهره به صورت دستوری تعیین می‌شود تعادل بازار پول رها می‌شود.
به گفته الحسینی در تمام دنیا نرخ بهره موثرین راهکار کوتاه مدت برای کنترل تورم است، اما در ایران افزایش نرخ بهره نه تنها در کوتاه مدت اثر دارد بلکه در بلندمدت هم تأثیر گذار است.
وی، دهه هشتاد را دوران فاجعه سیاست گذاری اقتصاد ایران توصیف کرد و گفت: اقتصاد ایران در این دهه به بیماری هلندی دچار بود. در این دوران، درآمد ارزی ۷۰۰ میلیارد دلاری حاصل از فروش نفت در دست دولت بود که با بی کفایتی رئیس جمهور، اشتباه بزرگی در حوزه سیاست ارزی رخ داد.
این کارشناس مسائل اقتصادی ادامه داد: نرخ ارز در این سال‌ها سرکوب شد و به دلیل تورم بالا، کالای ایرانی افزایش قیمت پیدا کرد در حالی که اجناس ترکیه‌ای به دلیل ثبات اقتصادی تغییر قیمتی نداشت، به همین دلیل قدرت رقابت از بین رفت و صنعت کشور نابود شد. این تجربه نشان می‌دهد که با سرکوب نرخ ارز نمی‌توان تورم را کنترل کرد.
الحسینی تاکید کرد: با تمرکز بی مورد بر نرخ ارز و بی توجهی به اهمیت نرخ بهره در اقتصاد، سیاستگذار گمراه شده و به سمت سرکوب نرخ ارز می‌رود که نتیجه آن ورشکستی اقتصاد، نابودی اشتغال و از بین رفتن صنعت است.
وی در خاتمه عنوان کرد: مردم عادی به دلیل جبران زیان ناشی از تورم، پول خود را با قیمت پایین در بانک سرمایه گذاری می‌کنند اما بانک‌ها به افراد وام بانکی با نرخ بهره ۱۵ تا ۲۰ درصد در شرایط تورم ۵۰ درصدی اعطا می‌کنند که این به معنای پرداخت یک رانت بالا به آن شخص است که حاصل این فرآیند رشد میلیاردرهای فیک و صوری است.
