۱- مهم‌ترین نقطه ضعف دولت در انجام خصوصی‌سازی در سال‌های گذشته عدم تعامل با اقتصاددانان، صاحب نظران و همچنین اشخاص و رسانه‌های اثرگذار بوده است.
۲- مدیران دولتی علی‌رغم پشتکار و جدیتی که داشتند به خصوصی‌سازی فقط از جنبه تکنوکراسی و بوروکراسی توجه داشتند. به این موضوع توجه نداشتند که خصوصی‌سازی علاوه بر موضوعات سیاسی و اداری دارای جنبه‌های اجتماعی، علمی، فنی، پژوهشی و اقتصادی نیز می‌باشد.
پیشنهادات؛
۱- پیشنهاد من به مدیران خصوصی‌سازی در وزارت‌خانه‌های اقتصاد و رفاه این است که نسبت به حمایت از تیم‌های تخصصی برای تقویت گفت‌وگوی اجتماعی و علمی به صورت جدی اقدام کنند. نمره‌ی دولت‌ها در زمینه تعامل با افراد تأثیرگذار از لحاظ اجتماعی بسیار ضعیف در حد نزدیک به صفر بوده است. در صورتیکه مدیران همچنان قصد داشته باشند با موضع متکبرانه بگویند مرغ یک پا دارد و با بقیه عوامل علمی، دانشگاهی و اجتماعی در تصمیم‌گیری و فعالیت‌های مربوط به خصوصی‌سازی تعامل نداشته باشند؛ تجربه‌های قبلی تکرار خواهد شد.
۲- پیشنهاد می‌کنم کلیدواژه‌ی "شفافیت" سرلوحه‌ی اقدامات خصوصی‌سازی قرار بگیرد. لازم است دولت نسبت به انتشار پرونده‌ی همه‌ی خصوصی‌سازی های انجام شده مخصوصاً شرکت‌های کنترلی (سهام بالای پنجاه درصد دولتی) از جمله شرکت مخابرات و همه شرکت‌هایی که با حساسیت مورد سوال قرار گرفته‌اند از مرحله کار کارشناسی و صورت‌های مالی، مصوبات مربوط به واگذاری، اسناد مزایده‌ها، قراردادهای واگذاری و اسناد اجرای تعهدات اقدام کند.
۳- پیشنهاد می‌کنم قبل از هر اقدامی نسبت به بازسازی آبروی دولت در زمینه خصوصی‌سازی اقدام شود. اعتبار و آبروی دولت‌ها طی بیست سال گذشته در زمینه‌ی خصوصی‌سازی مخدوش شده است. قبل از هر اقدامی باید این اعتبار و آبروی مخدوش شده، بازسازی شود.
*پژوهشگر و تحلیل‌گر اقتصادی
