به گزارش اقتصادآنلاین، هیات دولت که متشکل از وزرا و معاونین رئیس جمهور است هر هفته دوبار تشکیل می‌شود. این درحالی‌ست که مثلا در آمریکا فقط در دوران اوباما این جلسات هر دوماه یکبار آن‌هم برای هماهنگی و نه تصمیم‌گیری تشکیل میشد.
در این رشته ایراد این ساختار را می‌گویم.
ایراد این‌همه جلسه چیست؟
1️⃣ فرایند تصمیم گیری مختل شده و امتناع تصمیم به‌وجود می‌آید. وقتی ۳۰ نفر که راجع به موضوعی خاص تخصص ندارند می‌خواهند تصمیم بگیرند یا به تصمیم نمی‌رسند یا تصمیم غلط می‌گیرند و می‌شود ارز ۴۲۰۰!
استدلال علمی می‌شود یک حرف در مقابل انبوه حرف‌های مربوط و نامربوط سایرین.
2️⃣ با ساختار تصمیم‌گیری جلسه‌ای هیچ‌کس مسئولیت نمی پذیرد. مسئولیت بنزین و قیمتش با وزیر نفت است. او باید مسئولیت افزایش قیمت و مسئولیت مصرف زیاد و آلودگی در کشور را بپذیرد. ولی چون نتیجه از جلسه بیرون می‌آید (و همه این را دوست دارند) هیچ‌کس مسئول نیست و لوث مسئولیت اتفاق می‌افتد.
3️⃣ در این شرایط چیرگی محافظه‌کاری بر جسارت و سابقه بر علم و سیاسی‌کاری بر کارشناسی پیش می‌آید. وزرای محافظه‌کارتر و باسابقه‌تر براحتی حرفشان را به کرسی می‌نشانند. استدلال‌های سیاسی و امنیتی بدون مطالعه دقیق و برخی اوقات صرفا با یک جمله کلیشه‌ای راه را بر اصلاحات می‌بندند.
چه باید کرد؟
هر وزارتخانه باید بر مبنای وظایفش تصمیم‌گیری کند. این تصمیمات بعد از پخته شدن باید به شوراهای عالی با حضور متخصصان آن حوزه بیاید و چکش‌کاری شود. ملاحظات سیاسی پس از این مرحله باید مطرح شده و به چگونگی پیشبرد طرح درست کمک کند نه این‌که طرح درست را متوقف سازد.
