اقتصادآنلاین-فائزه مومنی؛ در این حکم با اشاره به لزوم هماهنگی با وزارت نفت، شهرداران مناطق و سازمان املاک و مستغلات، بر شناسایی حداقل ١٠٠ زمین مناسب به این منظور و جذب سرمایه گذاران از طریق مناقصه تأکید شده است.
همچنین در این حکم، پیگیری و هماهنگی موضوع تبدیل جایگاه های اختصاصی سوخت شرکت واحد اتوبوسرانی به جایگاه های عمومی سوخت نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
فارغ از اینکه راه اندازی ١٠٠ جایگاه کوچک سوخت در پایتخت با مشارکت بخش خصوصی تا چه اندازه اجرایی و امکان پذیر است، موضوعی که در این میان قابل تأمل به نظر می رسد، فعالیت شبانه روزی این ١٠٠ جایگاه در لا به لای محلات شهر و در دلِ محله های متراکم و قدیمی و در عین حال، پرتراکم و پرجمعیت است.
جایگاه های کوچک سوخت، علاوه بر آثار و عوارض سوء بر رویِ جمعیت ساکن در اطراف این مراکز و تأثیر منفی بر بهداشت محیط محلی از طریق دامن زدن به آلودگی های محیط زیستی، از نظر ایمنی نیز به عنوان فعالیتی پرخطر، می تواند آثار و پیآمدهای غیر قابل جبرانی بر انبوه جمعیتی که در مجاورت جایگاه های مذکور و حتی دیوار به دیوار این مراکز قرار گرفته اند، برجای بگذارد.
از این رو، از همین امروز می بایست نسبت به آسیب شناسی پروژه راه اندازی جایگاه های محلی سوخت و تهدیدهای احتمالی آن بر شهر و شهروندان اقدام نموده و برای پیشگیری از خطرات بالقوه این کانون های پرریسک، چاره اندیشی شود.
