به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از شهروند، چندی پیش این دختر تاریخ‌ساز بار دیگر تصمیم به حضور در مسابقات سه‌گانه در آمریکا گرفت؛ مسابقه‌ای با نام «مرد آهنین» که سخت‌ترین مسیر را در تمام مسیرهای رشته سه‌گانه دارد اما او بار دیگر توانست با موفقیت خودش را به خط پایان برساند تا ثابت کند که برای رسیدن به هدفش خیلی جدی تلاش و کار می‌کند.
متن گفت‌وگو با شیرین گرامی را در ادامه می‌خوانید:
ابتدا از زمانی بگویید که ورزش سه‌گانه را آغاز کردید؟
زمانی که ٥سالم بود، به انگلیس مهاجرت کردیم. تحصیلاتم را در دانشگاه دنبال می‌کردم که با رشته سه‌گانه آشنا شدم. در تیم دانشگاه خودمان مشغول فعالیت شدم، با این‌که خیلی از قوانین این رشته اطلاع نداشتم، تصمیم گرفتم این رشته را در همان دانشگاه دنبال کنم. چند‌سال اول به صورت تفریحی این رشته را دنبال می‌کردم اما بعد از چند‌سال این رشته جزیی از زندگی‌ام شد. شور و هیجان خوبی در سه‌گانه وجود دارد و طرز زندگی افراد را تغییر می‌دهد و من هم در کنار سایر کارهایم این ورزش را انجام می‌دادم.
چه شد که با نام ایران وارد مسابقات حرفه‌ای شدید؟
سال ٢٠١٣ یکی از مسابقات قهرمانی جهان در لندن برگزار می‌شد و من هم به ذهنم آمد که آیا می‌شود به نمایندگی از ایران در این مسابقه حاضر شوم؟ برای همین تحقیق کردم، در شرایطی که اصلا نمی‌دانستم در ایران چنین رشته‌ای وجود دارد یا نه. به تحقیقاتم ادامه دادم و با فدراسیون ایران تماس گرفتم و درخواست اجازه کردم تا با نام ایران در این مسابقه شرکت کنم. آن موقع به من گفتند که بانوان ایرانی در این رشته به خاطر برخی محدودیت‌ها و حساسیت‌ها فعال نیستند اما با همکاری وزارت ورزش و فدراسیون و همچنین برگزارکنندگان مسابقه آزاد لندن موفق شدم راه حلی پیدا کنم. بعد از آن شرایطی به وجود آمد تا با رعایت قوانین ایران مجوز حضور در مسابقه را بگیرم.
در رشته سه‌گانه بانوی دیگری در سطح جهان وجود دارد که با حجاب اسلامی در مسابقات حاضر شود؟
تا جایی که من می‌دانم، یک شرکت‌کننده از کویت با حجاب اسلامی در مسابقات شرکت می‌کند و از سطح بالایی هم برخوردار است. البته این را بگویم که این خانم کویتی در بخش سرعت فعالیت می‌کند. در ورزش سه‌گانه ٤ مسافت مختلف داریم که اسپید کمترین مسافت را دارد، سپس مسافت المپیکی، سپس نیمه آهنین و در آخر مرد آهنین است. در شرایطی که من اخیرا در مسابقه مرد آهنین هم شرکت کردم. علاوه بر این خانم ممکن است در مسابقات سه‌گانه که به صورت محلی برگزار می‌شود، باز هم نفراتی با حجاب حاضر شده باشند.
از تجربه حضور در مسابقه مرد آهنین بگویید که اخیرا در آمریکا برگزار شد.
اگر از اکثر ورزشکارانی که مسابقه مرد آهنین را انجام می‌دهند، بپرسید، همه آنها می‌گویند که شرکت در این مسابقه فراتر از جسم و ذهن انسان است. شرکت در این مسابقه سخت، برای هر کسی یک سعادت محسوب می‌شود چون هر کسی قادر نیست چنین تجربه‌ای داشته باشد. همین که این افتخار نصیب من شد، برایم کافی است. در کل ورزش سه‌گانه در زندگی من تأثیر مثبتی داشته است و به من انرژی می‌دهد و تجربه‌های زیادی اضافه می‌کند.
شاید شما می‌توانستید بدون دردسر و این‌که بخواهید برای مجوز گرفتن از ایران تلاش کنید، با نام کشور دیگری در مسابقه حاضر شوید؟
شاید این حرف شما درست باشد اما وقتی می‌خواستم در مسابقه آزاد لندن شرکت کنم، پیش خودم گفتم که چرا در این رشته باید به روی بانوان محجبه بسته باشد و این‌که چرا من سعی نمی‌کنم فرصتی که برایم به وجود آمده را با بقیه بانوان ایرانی به اشتراک بگذارم؟ امید من این بود که فدراسیون به من مجوز بدهد و بتوانم نماینده ایران باشم که این اتفاق رخ داد.
قطعا شرکت کردن در مسابقات با حجاب بازتاب‌های زیادی برای شما داشته است؟
انعکاسی که حضور من در مسابقات بین‌المللی داشته، خیلی فراتر از آن چیزی است که فکرش را می‌کردم. زنان ایرانی و غیرایرانی از سراسر دنیا با من تماس گرفتند و گفتند آرزو داشتیم که یک نفر با حجاب در مسابقات حاضر شود تا ما همچنین جرأتی پیدا کنیم. همین مسائل باعث شد تا بعد از مسابقه لندن تصمیم بگیرم به راهم ادامه دهم. حتی این موضوع برای شرکت‌کنندگان دیگر، مسئولان برگزاری مسابقات و جامعه بین‌المللی هم جالب بود که من با حجاب در مسابقات حاضر می‌شوم. با شرایط فعلی اگر مسئولان ایران موافق باشند، در برای بقیه بانوان هم باز می‌شود تا با بقیه به اعتقاداتشان احترام بگذارند و با حجاب در مسابقات شرکت کنند.
ممکن است روزی بتوانید با پرچم ایران در مسابقات جهانی سه‌گانه مدال بیاورید؟
من هنوز راه زیادی دارم تا به‌عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای به مراحل بالا برسم. الان ٢٧ساله هستم اما ورزشکاران سه‌گانه که عنوان قهرمانی را به دست می‌آورند، اکثرا ٣٠ تا ٤٠ساله هستند. در نتیجه هنوز هم امکان این هست که پیشرفت کنم و مقام بیاورم.
ورزش ایران را چقدر دنبال می‌کنید؟
عادت ندارم خیلی وقتم را صرف پیگیر اخبار رسانه‌ها کنم اما بالاخره متوجه اتفاقات می‌شوم. این‌که اولین مدال تاریخ بانوان در المپیک به دست آمد، برایم باعث افتخار است. متاسفانه تا به حال نتوانستم با بانوان ورزشکار ایرانی ارتباط خاصی برقرار کنم اما با مردم کم و بیش در ارتباط هستم.
در آینده‌ای نزدیک می‌توانیم شما را در ایران ببینیم؟
اگر این اتفاق بیفتد و بتوانم برای کمک به بانوان ورزشکار ایرانی به‌ویژه در رشته سه‌گانه به ایران بیایم، برایم یک سعادت بزرگ خواهد بود. هر بار که به ایران آمدم، خاطرات شیرینی دارم. متاسفانه مسافت طوری است که رفت و آمد را برای ما سخت کرده اما شاید در آینده این اتفاق رخ دهد.
آرزوی شیرین گرامی با توجه به شرایطی که در آن قرار دارید، چیست؟
آرزوی من این است که بتوانم با همین لباس‌های اسلامی و به نمایندگی از ایران از نظر ورزشی بیشتر و بیشتر پیشرفت کنم. امیدوارم بتوانم به مقام‌های بالا برسم و ثابت کنم که هر انسانی، در هر کجای دنیا و با هر اعتقاد و هر لباسی که دوست داشته باشد، می‌تواند به موفقیت در زمینه ورزش برسد. درواقع آرزویم این است که روزی بانوان دیگر ایران هم بتوانند با کاری که من کردم، در مسابقات شرکت کنند و اگر من هم نبودم، یک نماینده از ایران داشته باشیم.
ظاهرا برای هر مسابقه‌ای که شرکت می‌کنید، برای پوششی که از آن استفاده می‌کنید، باید مجوز بگیرید.
تابه‌حال هر بار که با نام ایران در مسابقات شرکت کردم، تأییدیه‌ای را از فدراسیون و وزارت ورزش ایران گرفته‌ام. برای این‌که می‌خواهم مشکلی به وجود نیاید و محدودیتی نباشد، دایما درحال تحقیق روی لباس‌های جدید هستم. جدا از این‌که از مسئولان ایران مجوز می‌گیرم، از مسئولان برگزاری هر مسابقه هم مجوز لازم را می‌گیرم، اگرچه تا به حال همکاری خوبی با من شده است. در راهی که می‌روم، جامعه بین‌المللی مرا خوب درک می‌کند و خدا را شکر بدون این‌که بخواهند ایرادی از من بگیرند، اجازه حضور در مسابقات را می‌دهند.
تابه‌حال از سوی مسئولان فدراسیون ایران کمکی به شما جهت حضور در مسابقات شده است؟
خیر، این اتفاق نیفتاده اما من هیچ گلایه‌ای ندارم. تا آن‌جایی که من متوجه وضع ورزش ایران به‌ویژه در بخش بانوان شدم، می‌دانم که خیلی نمی‌توان انتظار حمایت مالی داشت. همچنین در ورزش سه‌گانه که این وضع جدی‌تر است و حمایت مالی آنچنانی صورت نمی‌گیرد، پس من هم توقعی ندارم که از داخل ایران حمایت مالی از من شود.
در پایان اگر صحبتی دارید، بفرمایید؟
امیدوارم ورزش ایران و به‌ویژه ورزش بانوان در آینده‌ای نزدیک به جایی برسد که بتوانیم شاهد حضور افرادی به‌عنوان پشتیبان ورزشکاران باشیم. برای رسیدن به موفقیت باید امکانات لازم در اختیار ورزشکاران باشد و شاید خیلی از بانوان ایرانی که علاقه‌مند به رشته‌های مختلف هستند، به دلیل کمبود امکانات نمی‌توانند استعدادهای خود را نمایان کنند.
