جمعیت جهان روزبه روز در حال افزایش است و شکاف بین آنچه که تولید می شود و آنچه که باید برای رفع نیاز بشر عرضه شود روزبه روز عمیق تر می شود. از سوی دیگر توسعه پرورش آبزیان به عنوان راه حلی برای مشکلات اجتماعی و اقتصادی به ویژه ایجاد اشتغال، کسب درآمد ارزی و ایجاد امنیت غذایی در کشور های در حال توسعه برگزیده شده است کشور ما نیز از این امر مستثنی نیست و به نظر می رسد در درجه اول باید توسعه آبزی پروری و استفاده از منابع دریایی را به عنوان عامل برطرف کننده نیازهای پروتئینی داخل کشور و سپس به عنوان بخشی از توسعه کلی اقتصاد کشور که منجر به کسب درآمد و اشتغال بیشتر می شود مورد مطالعه و بررسی قرار دهد. مقاله حاضر در جهت دسترسی به اهداف فوق مدل رشد لجستیکی میگوی سفید هندی پرورشی را در برخی از استان های جنوبی ایران مورد بررسی قرار می دهد چرا که رشد بیولوژیکی توده زنده میگو پایه و اساس توابع تولید و عرضه است و ارزیابی دقیق تری از عوامل موثر بر این توابع را به دست خواهد داد و اساسا دستیابی به یک تابع رشد قابل اعتماد، بخش اساسی و تکمیلی از استراتژی بهینه برداشت محصول برای هر نوع عملیات شیلاتی و به خصوص پرورش میگو می باشد. در این مطالعه پنج نوع مدل ریاضی در قالب تابع رشد لجستیکی برآورد شده و عوامل موثر بر در بیولوژیکی میگو مورد بررسی قرار گرفته اند که مهمترین آنها عبارتند از: 1) غذا دهی 2) دمای آب 3) شوری آب 4) تعداد بازماندگی 5) زمان ضرایب با استفاده از داده های سری زمانی که از استخرهای نمونه گرفته شده با روش حداقل مربعات برآورده شده و در پایان نحوه تاثیرگذاری آنها بر وزن توده زنده میگو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. روش تحقیق در این مطالعه مبتنی بر روش تحقیق علی معلولی و همبستگی است و جامعه مورد مطالعه سه استان خوزستان، بوشهر و هرمزگان می باشد.
*این مقاله به قلم دکتر مجید احمدیان به همراه سیدابوالقاسم مرتضوی در سال 1381 در مجله پژوهشی علوم انسانی دانشگاه اصفهان به چاپ رسیده است.
برای دسترسی به متن کامل مقاله به این لینک مراجعه کنید.
