شاگر امروز ماموران میانمار این‌گونه مسلمانان را با فرآیند نسل کشی، حذف فیزیکی می کنند، باید دنبال حامیان بود. دولت میانمار نه وزنه ای داشته و نه دارد و حتی امروز که سوچی فریبکار ، همه کاره این کشور شده،دوباره به تنهایی جرات این کشت و کشتار را ندارد.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از قانون، کل جمعیت میانمار نزدیک به 53 میلیون نفر است که از این میان، بیش از یک میلیون مسلمان روهینگیا در استان‌های شرقی بدون کوچک‌ترین سندی درباره هویت شان، زندگی می کنند. آن‌ها از حقوق شهروندی محرومند و نه تابعیت دارند، نه کارت شناسایی و نه گذرنامه. جرم آن‌ها این است که پیرو دین بودا نیستند و کشته شدن‌شان «مجاز» است. اگر این اتفاق برای بودایی‌ها می افتاد، شاید داستان 180 درجه فرق می‌کرد و الان یکی از آن کشورهای حامی حتی مداخله نظامی کرده بود. اما به‌خاطر مسلمان بودن اهالی روهینگیا، خون‌شان حلال است و هر بلایی سرشان بیاید، آب از آب تکان نمی خورد!
دوباره تهدید به وتو
بسیاری کشورها از جمله ایران و چند کشور غربی، چندبار سعی کرده اند که از طریق قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل، روند نسل کشی در میانمار را متوقف کنند اما هر بار کشورهایی که خود را قیم میانمار می‌دانند ، با حق وتو توانسته اند همه چیز را تحت شعاع قرار دهند.
پیشتر نیز کشورهایی که در نزدیکی میانمار قرار دارند و همچنین در شورای امنیت سازمان ملل از حق وتو برخوردارند، با هرگونه اقدامی علیه «نایپیداو» مخالفت کرده بودند و اکنون دوباره هشدار داده اند که اگر قعطنامه ای آماده شود آن را با وتو، بی‌اثر خواهند کرد!
سکوت بی شرمانه سوچی
بحران میانمار و مسلمانان روهینگیا روشن کرد که آن سانگ سوچی، مدافع حقوق بشر نبوده و بیشتر مدافع حقوق خودش بوده است. البته شاید سوچی، مسلمانان را «بشر» نمی داند که برای کشته‌شدن‌شان آن نیز بی هیچ دلیلی، فریاد نمی زند. سکوت بی شرمانه سوچی، اعتبار جایزه صلح نوبل را زیر سوال برد؛ جایزه‌ای که شاید از او پس گرفته نشود اما به‌طورحتم آبرو و اعتبار سوچی را از او پس گرفت و دیگر نزد افکار عمومی ، جایگاهی ندارد.
آتش بس یک طرفه از سوی مسلمانان
دیروز، مسلمانان روهینگیا اعلام کردند با هدف اجازه دادن به فعالیت‌های انسان‌دوستانه در مناطق جنگ‌زده از روز یک‌شنبه (دهم سپتامبر) به طور یک‌طرفه آتش‌بس خواهندکرد. نیروهای دولتی میانمار هنوز تمایل خود را به رعایت این آتش بس اعلام نکرده‌اند.
اعلام آتش بس یک‌طرفه از سوی شورشیان مسلمان در حالی عنوان می‌شود که روز شنبه (نهم سپتامبر - ۱۵ شهریور) یکی از مقام‌های میانمار به شبکه تلویزیونی «بی‌بی‌سی ورلد» گفته که دولت فقط به بعضی از مسلمانان روهینگیا که از کشور گریخته‌اند، اجازه بازگشت می‌دهد و همه آنان مجاز به بازگشت نیستند.
وین میات آی، یکی از وزرای دولت میانمار گفته فقط مسلمانانی می‌توانند بازگردند که ثابت کنند شهروند میانمار بوده و در این کشور زندگی کرده‌اند.
این حرف وزیر میانماری به مثابه یک شوخی بزرگ است؛ چراکه تا حدودی همه مسلمانان روهینگیا از حقوق شهروندی و تابعیت میانماری ، محرومند و با این حساب، آن‌ها نمی توانند به سرزمین مادری شان بازگردند.
مین گذاری دولت میانمار در مرز بنگلادش
حتی اگر حرف های وزیر میانماری را باور کنیم، باز اقدامی عجیب از سوی دولت متبوع او، بار تراژیک ماجرا و بحران را بیشتر می کند. سازمان حقوق بشری عفو بین‌الملل اعلام کرده اسنادی در اختیار دارد که نشان می‌دهد نیروهای امنیتی میانمار در مرز بنگلادش مین‌های ضد نفر کار گذاشته‌اند. عفو بین‌الملل گفته است در هفته گذشته سه غیرنظامی به‌دلیل منفجر شدن این مین‌ها زخمی شده‌اند و یک نفر نیز طبق گزارش‌ها کشته شده است.
این نهایت وقاحت دولتی است که از هر ابزاری برای نابودی و حذف فیزیکی یک اقلیت استفاده می‌کند. کار گذاشتن مین‌های ضد نفر برای پاکسازی قومیتی، پست ترین کار ممکن است که فقط می توان عنوان «غیرانسانی» را برای آن استفاده کرد.
جالب اینجاست که حتی شاهدان عینی به گروه حقوق بشری عفو بین‌الملل گفته‌اند به چشم خود دیده‌اند که نیروهای امنیتی میانمار، این مین‌ها را کار گذاشته‌اند. از سوی دیگر، افرادی که از میانمار فرار می‌کنند، می‌گویند ارتش، روستاهای آنان را آتش می‌زند.مردم روهینگیا که اغلب مسلمانند، بیشتر در استان راخین در غرب میانمار ساکن هستند و بیشتر مواقع با تبعیض های ناجوانمردانه ای رو به رو هستند.
