در بسیاری از گزارش‌ها اعلام شده که امریکا نخستین کشوری است که هر سال هزینه‌های بسیاری را در این بخش متحمل می‌شود. طبق گزارش‌ها، تقریبا در این کشور در حدود 18.9درصد از تولید ناخالص داخلی به سلامت اختصاص دارد. با این‌حال پیش‌بینی شده که بین سال‌های 2017 تا 2025، هزینه‌های بهداشت و درمان در این کشور در حدود 6.4 درصد افزایش پیدا کند؛ از طرفی ممکن است که بودجه بیمه‌های درمانی در این کشور در سال‌های آینده نیز کاهش یابد.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تعادل ، طبق آخرین گزارش به دست آمده، سرانه هزینه‌های سلامت در امریکا سالانه حدود 9 هزار و 451 دلار برآورد شده است. با این توضیح که امریکا بیشترین سرانه هزینه‌های درمان را در بین کشورها دارد، باز هم همچنان به دلیل پیر شدن جمعیت و تورم، در مقایسه با بسیاری از کشورها، کیفیت ارائه خدمات بهداشتی و درمانی مطلوب نیست. به دلیل جمعیت بالا در این کشور، مردم حدود نیمی از هزینه‌های درمان را خودشان می‌پردازند. از آنجا که بیمه دولتی در امریکا نمی‌تواند تمام انتظارات شهروندان را برطرف کند، درصد زیادی از مردم تحت‌پوشش بیمه‌های خصوصی قرار گرفته‌اند. در سال‌های اخیر طرح بیمه سلامت «اوباماکر»، شهروندان بالای 65 سال و افراد مبتلا به بیماری‌های خاص را تحت پوشش قرار داده و بیش از 90درصد از هزینه‌های درمانی را پرداخت می‌کرد.
با توجه به اینکه در ابتدای سال 2017، مجلس سنای امریکا در اقدامی با 51رای موافق، نخستین گام را به سوی لغو طرح خدمات درمانی «اوباماکر» برداشته، باید دید پس از این و با توجه به لغو قطعی طرح بیمه دولتی، وضعیت ارائه خدمات بهداشت و درمان برای شهروندان چه وضعیتی پیدا خواهد کرد.
طبق گزارش‌های به دست آمده، امریکا و سوییس بیشترین هزینه را برای سلامت شهروندان خود متقبل می‌شوند. تمام افراد ساکن در سوییس، باید در برابر بیماری و تصادفات بیمه شوند. این بیمه پایه، بدون در نظر گرفتن سن، ملیت، تابعیت و وضعیت اقامت برای همه اجباری است. همچنین، بررسی‌ها روی کیفیت بهداشت و درمان در بین 30 کشور اروپایی در سال‌های اخیر، نشان داده که سوییس از رتبه‌های برتر در خدمات بهداشت و درمان برخوردار است. طبق آخرین گزارش‌های به دست آمده، سرانه هزینه‌های سلامت در سوییس، سالانه حدود 6 هزار و 935 دلار اعلام شده است. آلمان و سوئد نیز از دیگر کشورهایی هستند که هزینه‌های بالایی برای خدمات بهداشت و درمان پرداخت می‌کنند. تاریخچه بهداشت و درمان در آلمان به قرون وسطی برمی‌گردد؛ زمانی که دولت تصمیمی ملی برای ریشه‌کن کردن بیماری‌های واگیر اتخاذ کرد. امروزه، اساس نظام بهداشت و درمان در این کشور بر اساس بیمه است و در این شبکه بیماران از خدمات مختلف از قبیل پیشگیری، زایمان، سرپایی، دندانپزشکی، بیمارستانی، توانبخشی و... استفاده می‌کنند. در این کشور سرانه هزینه‌های درمانی در هر سال حدود 5 هزار و 267 دلار است. منبع درآمد نظام درمانی در این کشور عموما از طریق مالیات‌های عمومی، مالیات بیمه‌یی، حق بیمه‌های خصوصی و دولتی است. همچنین 60 درصد از کل هزینه‌های بهداشت و درمان به صندوق‌های بیمه اختصاص می‌یابد که به ترتیب 21 درصد این هزینه‌ها را دولت و 7درصد را بیمه‌های خصوصی متقبل می‌شوند. 12درصد هزینه‌های باقیمانده بر عهده بیماران خارج از سیستم بیمه است.
سرانه هزینه‌های بهداشت و درمان در سوئد نیز، مبلغی حدود 5هزار و 228دلار برآورد شده است. در این کشور دولت بابت خدمات درمانی و بهداشتی، یارانه می‌پردازد. کودکان و نوجوانان زیر 18سال نیز از خدمات درمانی رایگان در درمانگاه‌ها و پزشکان متخصص بهره‌مند خواهند شد. البته پیش‌بینی شده که با افزایش جمعیت سالمندان و با توجه به افزایش هزینه‌های درمان، شرایط اقتصادی را به مرحله‌یی می‌رساند که در آینده‌یی نه چندان دور، پول کافی برای دستیابی به این خدمات در دست افراد نخواهد بود.
در فرانسه، ژاپن و بریتانیا، سرانه هزینه بهداشت و درمان، کمتر از 5 هزار دلار تخمین زده می‌شود. سرانه هزینه درمان در بریتانیا، سالانه در حدود 4 هزار دلار اعلام شده، که باید دید پس از برگزیت، چه افزایش یا کاهشی در انتظار مبلغ تعیین شده است؛ چراکه طبق سایر گزارش‌ها، بهداشت و درمان یکی از حوزه‌هایی است که پس از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، دستخوش تغییرات بسیاری خواهد شد. به گفته مخالفان برگزیت، خروج از اتحادیه اروپا می‌تواند برای حوزه بهداشت و درمان زیان‌بار باشد.
در ادامه این گزارش، سرانه هزینه‌های بهداشت و درمان در هر سال برای اسپانیا، حدود 3 هزار و 153 دلار برآورد شده است. این هزینه برای روسیه نزدیک به یک‌هزار و 369دلار و برای مکزیک، حدود یک هزار و 52 دلار اعلام شده است.
چین و هند از دیگر کشورهایی هستند که نام آنها در فهرست کشورهایی با هزینه‌های بالای خدمات و درمان دیده می‌شود. سرانه هزینه‌یی که در این دو کشور برای ارائه خدمات بهداشتی پرداخت می‌شود سالانه کمتر از یک‌هزار دلار برآورد شده است.
آن‌طور که در این گزارش به چشم می‌خورد، با توجه به هزینه‌های بالای دارو و درمان، معمولا کشورها نمی‌توانند بدون حمایت دولت، هزینه‌های سلامت و درمان خود را بپردازند. در واقع تندرستی مهم‌ترین منبع برای زندگی روزمره است. پس این مهم یک حق اجتماعی تلقی می‌شود که دولت و نظام اجتماعی موظف به تامین آن هستند. حال باید دید تغییرات گسترده‌یی که در نظام اقتصادی جهان در حال رخ‌دادن است، چه تاثیری بر حمایت دولت‌ها از ارائه خدمات بهداشت و درمان می‌گذارد.
