به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان ، رضا پدیدار، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران می‌گوید: «باتوجه به اینکه ما در حال عبور از عصر اطلاعات و ورود به دنیای پیچیده سایبری هستیم، دیگر نمی‌توان گفت فردی که برای مثال به‌عنوان وزیر اقتصاد انتخاب می‌شود، الزاما باید رشته تحصیلی او اقتصاد باشد یا در دانشگاه علوم اقتصادی تدریس کند.»
نظر شما در رابطه با انتخاب مسعود کرباسیان به‌عنوان وزیر پیشنهادی وزارتخانه امور اقتصادی و دارایی چیست؟
باتوجه به اینکه ما در حال عبور از عصر اطلاعات و ورود به دنیای پیچیده سایبری هستیم، دیگر نمی‌توان گفت فردی که به‌عنوان وزیر اقتصاد انتخاب می‌شود، الزاما باید رشته تحصیلی او اقتصاد باشد یا در دانشگاه علوم اقتصادی تدریس کند یا به فعالیت اقتصادی مشغول باشد. این مساله زمانی صدق می‌کرد که محور‌ها و میدان‌ها بسته بود؛ الان همه چیز نامحدود است، چرا که در حال حاضر اگر به اعضای یک خانواده رجوع کنید، می‌بینید که همه اعضا آن چندبعدی شده‌اند. این چند بعدی بودن باعث شده تا ما به رویکرد‌های جدیدتری جز آنچه در علم آکادمیک است، دست پیدا کنیم. به همین دلیل گاهی می‌بینیم که برای مثال یک فرد دارای مدرک هنر است، اما در زمینه شهرسازی فعالیت می‌کند، چرا که دامنه گردش اطلاعات تا اندازه‌ای گسترده شده است که امروز افراد می‌توانند دانش خود را از طریق کسب تجربه و ارتباط جایگزین دانش آکادمیک کنند. من شناختی که از وزیر پیشنهادی برای وزارتخانه امور اقتصادی و دارایی دارم، به حضور ایشان به‌عنوان یکی از اعضای هیات نمایندگان در جلسات اتاق برمی‌گردد و ما از نقطه‌نظرات ایشان بهره می‌گرفتیم. البته من در عملکرد ایشان به‌عنوان معاون وزیر به‌طور کامل مداقه نکردم تا ببینم تا چه اندازه در حیطه نظری کار کرده‌اند و تا چه در حد در حیطه عملی. تشخیص این موضوع با شخص رئیس‌جمهور و همکاران ایشان است. اما در یک نگاه کلان، قاعدتا کمیسیون‌های تخصصی مجلس باید پیشنهاد رئیس‌جمهور کشور را که اکثریت مردم به او رأی داده و به او اعتماد کرده‌اند، مورد ریزبینی قرار دهند. در نهایت آنچه برآیند کمیسیون‌های تخصصی است به شرط اینکه تصمیمات با رویکرد کارشناسانه اتخاذ شده باشند نه رویکرد جناحی، حزبی یا گروهی، می‌تواند مفید فایده واقع شود. ما باید از رویکرد جناحی یا حزبی پرهیز کنیم. باید اجازه دهیم پارلمان بخش خصوصی و پارلمان رسمی کشور بررسی‌های خود را انجام دهند و نقطه‌نظرات خود را به رئیس‌جمهور ارائه کنند. امروز ما افراد چند بعدی که دارای توانمندی‌های بسیاری هستند، در کشور زیاد داریم. قاعدتا رئیس‌جمهور هم در انتخاب وزیر پیشنهادی خود به این نکته توجه داشته است که وزارت امور اقتصادی و دارایی یک وزارتخانه تک بعدی نیست، بلکه ابعاد مختلفی دارد و مطمئنا فرد پیشنهادی هم باید دارای همین ویژگی‌ها باشد و اگر نباشد خود فرد نباید سمت پیشنهادی را بپذیرد. وقتی سمت پیشنهادی را پذیرفته است، به این معناست که او قبول دارد می‌تواند امور مربوط به آن را نیز انجام دهد.
بیژن زنگنه مجددا به‌عنوان وزیر پیشنهادی نفت از سوی رئیس‌جمهور به مجلس معرفی شده است. باتوجه به اقدامات ایشان در دولت یازدهم، انتخاب مجدد ایشان را تا چه اندازه درست می‌دانید؟
آقای زنگنه برنامه ریزی بلندمدتی را برای کشور در حوزه نفت، گاز و پتروشیمی انجام داده است. نکته‌ای که در این بین وجود دارد این است که در حوزه نفت، گاز و پتروشیمی نمی‌توان مقطعی عمل کرد، بلکه باید به صورت بلندمدت و برنامه ریزی شده کار کرد. آقای زنگنه به‌لحاظ تجربیاتی که در طول این چهار سال داشته‌اند و نیز از آنجا که من در شورای سیاستگذاری قرارداد‌های نفتی حضور داشتم از این موضوع مطلعم که ایشان برنامه ریزی بلندمدتی را صورت داده‌اند تا ما بتوانیم حداقل 53 قرارداد مهم استخراج نفت را منعقد کنیم. از آنجا که آقای زنگنه در انتخاب و امکان حضور موثر شرکت‌های بین‌المللی در حوزه انرژی ایران فعالیت کرده است، بهترین فردی است که می‌تواند در چارچوب ضوابط و مقررات، این اهداف را دنبال کند. به‌نظر می‌رسد انتخاب آقای زنگنه تداوم جریان رشد و توسعه اقتصادی است. من به ایشان به‌عنوان یک فرایند و نه یک شخص نگاه می‌کنم. ایشان مدیر مسئولی است که پشتوانه ضریب رشد و توسعه تلقی می‌شود و باید این فرد را حفظ کرد تا برنامه‌ها و طرح‌ها تداوم پیدا کند. به‌نظر من، آقای زنگنه در مجلس هم اثبات کرد که هدف حفظ کشور را دنبال می‌کند. درست است که در بودجه آورده می‌شود که ما 36درصد به درآمد نفت وابسته هستیم، اما واقعیت این بوده که از این رقم فراتر است. اقتصاد ما اقتصاد نفتی است و حفظ آقای زنگنه می‌تواند این جریان توسعه را تضمین کند.
نظر شما در رابطه با معرفی محمد شریعتمداری به‌عنوان وزیر پیشنهادی صنعت،معدن و تجارت باتوجه به تجربه قبلی ایشان در وزارت بازرگانی چیست؟
همان فلسفه‌ای که من در مورد وزارت امور اقتصادی و دارایی گفتم، در مورد وزارت صنعت، معدن و تجارت هم صدق می‌کند. آقای شریعتمداری با توجه به اینکه زمانی وزیر بازرگانی بوده‌اند، در آن مقطع اطلاعاتی راجع به فعالیت‌های صنعتی و معدنی نیز کسب کرده‌اند، چرا که صنعت و معدن منجر به فعل بازرگانی می‌شد. بنابراین ایشان با این حوزه بیگانه نیستند، اما درباره اینکه این انتخاب تا چه اندازه در مقابل سایرین اصلح بوده است، به‌نظر می‌رسد ما می‌توانستیم از نسل جوان‌تر و آشناتر به حوزه صنعت و دانش روز استفاده کنیم. من شاید از ویژگی‌هایی که شخص رئیس‌جمهور در آقای شریعتمداری دیده‌اند و به مصلحت کشور دانسته‌اند، مطلع نباشم. به هرحال این وزارتخانه که می‌تواند بخشی از موتور محرک اقتصاد کشور را روغنکاری کند و به گردش بیندازد، باید پشتیبان سایر وزارتخانه‌ها باشد. امیدوارم ایشان برای این مهم برنامه داشته باشند.
