خط لوله‌یی که از یک جزیره مصنوعی در کشور میانمار آغاز و به استان «یون‌نان» چین ختم می‌شود. شرکت پتروچاینا در شهر «کون‌مینگ» در این استان یک پالایشگاه نفت با ظرفیت 261هزار بشکه در روز احداث کرده است.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تعادل ، پالایشگاهی که گفته می‌شود در ماه ژوئن به بهره‌برداری کامل می‌رسد و ماه گذشته رییس شرکت پتروچاینا به عنوان بزرگ‌ترین شرکت نفت و گاز چین اعلام کرد که در حال مذاکره با آرامکو برای سرمایه‌گذاری در این طرح است. این خط لوله که پس از تاخیر چندساله آغاز به کار کرده است، به دومین مصرف‌کننده بزرگ نفت جهان اجازه می‌دهد تا نفت عرضه شده از خاورمیانه و آفریقا را با سرعت بیشتری تحویل بگیرد.
خبرگزاری شینهوا گزارش داده که روز دوشنبه یک نفت‌کش مدل «سوئزمکس» که ظرفیت حمل حدود یک‌میلیون بشکه نفت‌خام را داراست در جزیره مصنوعی میانمار پهلو گرفته و بار خود را تخلیه کرده است. کشتی «یونایتد داینامیک» پس از بارگیری نفت از پایانه باکو –تفلیس -جیحان در ترکیه در 5مارس سال جاری، روز دوشنبه 9 آوریل به میانمار رسید.
عملیات ساخت این خط لوله در سال 2014 به اتمام رسیده بود و دولت چین بنا داشت تا در همان سال بهره‌برداری از آن را آغاز کند. اما به نظر می‌رسد اختلافات دول چین و میانمار بر سر بندهای تعرفه‌یی باعث این تاخیر شده است. ماه گذشته «ونگ دانگ‌جین» رییس شرکت پتروچاینا اعلام کرد که دولت میانمار موافقت خود را برای اجازه انتقال نفت از این کشور در ازای دریافت مبلغ پایین‌تر اعلام کرده است.
این خط لوله به چین اجازه می‌دهد که نفت موردنیاز خود از خاورمیانه و آفریقا را بدون نیاز به حمل آن از طریق تنگه مالاکا در مالزی و ورود آن به دریای جنوبی چین وارد کند. این خط لوله بخشی از طرح زیرساختی و برنامه توسعه تجارت موسوم به «یک کمربند، یک‌راه» است که مسیر تجارت پرجمعیت‌ترین کشور جهان را از آسیا تا آفریقا و اروپا تسهیل می‌کند.
«فن هونگ‌وی» استاد روابط بین‌الملل و تحلیلگر مسائل میانمار در دانشگاه شیامن چین در رابطه با این خط لوله اظهار می‌کند: «(بهره‌برداری از این طرح) به کشورهایی که هنوز نسبت به این موضوع که خلاقیت و نوآوری استراتژی اصلی چین است و می‌تواند منافع اقتصادی برای شرکای خود به ارمغان بیاورد تردید دارند، پیام روشنی را ارسال می‌کند.» این خط لوله طولی معادل 771کیلومتر دارد که می‌تواند روزانه 442هزار بشکه (22میلیون تن در سال) نفت را منتقل کند. فعالیت آزمایشی این خط لوله در سال 2015 آغاز شد.
آن‌گونه که شینهوا گزارش کرده است میانمار می‌تواند سالانه 2میلیون تن نفت از این خط لوله دریافت کند. «سورش سیواناندم» تحلیلگر وودمکنزی معتقد است که منافع میانمار از این خط لوله احتمالا حداقل خواهد بود. این کشور ممکن است مقدار اندکی از نفت و مقداری درآمد از ذخیره‌سازی نفت و تعرفه‌های مربوط به خط لوله را دریافت کند. این درحالی است که تجربه چین در احداث زیرساخت‌های انرژی می‌تواند بعدها برای این کشور مزیت محسوب شود. وی می‌گوید: «میانمار به سرعت در حال رشد است و به‌زودی ممکن است نیازمند پالایشگاه‌های نفت بیشتری شود. فرآیند احداث زیرساخت‌های انرژی باید به آنها کمک کند تا در بلندمدت بتوانند پاسخگوی تقاضای داخلی خود باشند.» این تحلیلگر در رابطه با زمان آغاز تحویل نفت به پالایشگاه‌ها از طریق این خط لوله اظهار کرد: «پالایشگاه پتروچاینا در شهر کون‌مینگ حدود 6ماه پیش به بهره‌برداری رسیده و در انتظار تحویل نفت‌خام از طریق این خط لوله است. به گفته سیواناندم برای پر کردن این خط لوله پیش از آغاز تحویل به پالایشگاه‌ها، به 12میلیون بشکه نفت‌خام نیاز است و به محض آغاز به کار این پالایشگاه، اقدام به فروش محصولاتی در جنوب غربی چین خواهد کرد و جایگزین بنزین و گازوییل پالایشگاه‌های مرکز و جنوب این کشور خواهد شد. این مساله منجر به افزایش صادرات خالص فرآورده‌های نفتی چین خواهد شد. صادراتی که در ماه نوامبر سال 2016 به رکورد ماهانه 2میلیون و 850هزار تن رسید.
همچنین براساس گزارش خبرگزاری‌های داخلی چین، روز دوشنبه این کشور و میانمار در جریان دیدار شی جین پینگ و هتین کیاو، روسای جمهور دو کشور 8 سند همکاری دیگر نیز امضا کردند. علاوه بر این خط لوله نفتی، میانمار میزبان یک خط لوله انتقال گاز طبیعی به استان یون‌نان چین نیز هست که برای انتقال 12میلیارد مترمکعب گاز در سال طراحی شده است. شرکت ملی نفت چین که شرکت مادر پتروچاینا به حساب می‌آید از سال 2013 اقدام به واردات گاز طبیعی از میانمار کرده است.
