بحران اشتغال و گرانی شغل صنعتی

سهم «صنعت» در اشتغال کشور براساس آمار سال 1391 حدود 16.5درصد است که در این میان بیشترین اشتغال مربوط به صنایع «مواد غذایی و آشامیدنی»، «محصولات کانی غیرفلزی»، «تولید وسایل نقلیه موتوری» و «تولید فلزات اساسی» است که درمجموع 50 درصد اشتغال صنعتی کشور را به خود اختصاص می‌دهند، اما ایجاد هر شغل در این رشته‌ها براساس پروانه‌های بهره‌برداری صنعتی صادره در گزارش 8ماهه وزارت صنعت، معدن و تجارت بیش از 300 میلیون تومان هزینه در بر دارد. البته رقم متوسط سرمایه مورد نیاز برای ایجاد هر شغل در رشته‌های صنعتی زیرمجموعه این وزارتخانه (29رشته) بیش از این رقم و حدود 310 میلیون تومان است.

رقم سرمایه مورد نیاز ایجاد هر شغل در رشته‌های صنعتی، براساس «جواز‌های تاسیس صنعتی» از این هم بیشتر و حدود 370 میلیون تومان است. با توجه به ارقام بسیار بالای فوق که برای فعالان صنعتی و صاحبان بنگاه‌های اقتصادی نیز باورنکردنی می‌آید، ایجاد اشتغال صنعتی باتوجه به کمبود منابع کشور، هر روز دشوار و دشوارتر می‌شود.

چنانکه اگر صنعت کشور بخواهد سهم 16 درصدی خود از اشتغال حدود 800 هزار نفری در سال را ادا کند (حدود 120 هزار شغل با رقم متوسط سرمایه ایجاد هر شغل 310 میلیون تومان)، به حدود 37 هزار میلیارد تومان نیاز است که این رقم، رقمی بسیار بزرگ است. اما تامین این میزان سرمایه باتوجه به توانمندی‌های بی‌نظیر میهن‌مان و نیز جابه‌جایی وسیع سرمایه‌های عظیم در گستره جهانی، هدفی دست نیافتنی نیست؛ مشروط بر آنکه عزم و اراده برای محوریت یافتن «صنعت» در روند توسعه کشور در مجموعه حاکمیت وجود داشته باشد و دیگر آنکه برنامه و راهبردهای لازم برای این مهم با مشارکت تمامی ذی‌نفعان تدوین و اجرایی شود. عزم، اراده و برنامه راهبردی که اگر همین امروز نیز در راه ایجاد آنها گام برداشته شود، بازهم شاید دیر باشد.