۰ نفر

آیا مذاکره با 1+5 راهگشای اقتصاد می شود؟

اقتصاد ملی ، امیدوار از "استانبول" و چشم انتظار "بغداد"

۸ اردیبهشت ۱۳۹۱، ۲۳:۰۹
کد خبر: 955

اثرپذیری آشکار اقتصاد ملی از نشست استانبول ، نشان می دهد که مهم ترین گلوگاه اقتصاد ایران ، سیاست خارجی است که اگر رو به تعامل عزتمند ،حکمت گرا و مصلحت آمیز با جهان برود ، می تواند همچون بارانی بر مزرعه اقتصاد ببارد و آن را به سر سبزی برساند.

از هفته پایانی فروردین تا کنون ، هر چند روند افزایش قیمت ها همچنان ادامه دارد ولی در بازارهای مالی عمده کشور مانند ارز و طلا و بورس آرامشی نسبی حاکم است.

به گزارش پول نیوز، این آرامش در حالی است که اتفاق خاصی در عرصه اقتصاد ملی رخ نداده و در ، همچنان بر همان پاشنه سابق می چرخد.

از این رو ، علت وضع موجود را باید در جایی جدای از مدیریت کلان اقتصادی کشور جست و جو کرد ، جست و جویی که در نهایت به شهر زیبای استانبول می رسد: مذاکرات 1+5 .

سعدی جلیلی و همکارانش در حالی رو در روی کاترین اشتون و دستیارانش نشستند و به مذاکره درباره فعالیت های هسته ای ایران پرداختند که پیش از آن فضای سنگین تحریم و تهدید به جنگ شکل گرفته و تأتیرات روانی منفی خود را بر بازار ایران تحمیل کرده بود.

میل به تبدیل اندوخته های فردی به ارز و طلا و نگرانی از آینده روابط بین المللی کشور که حتی می توانست تا سر حد جنگ هم پیش برود ، فضای روانی بازار را آشفته کرده بود.

هر چند که تحریم های کنونی ، آثار منفی خود را نمایان کرده اند ولی آثار روانی آن ، بسیار بیش از تبعات واقعی اش بوده است.

در چنین فضایی ، ایران و 1+5 مذاکراتی را به انجام رساندند که به اذعان همه کارشناسان سیاسی ، موفقیت آمیز بود ؛ هم ایران از آن ابراز خرسندی کرد و هم رئیس سیاست خارجی اروپا رضایت خود را اعلام نمود و البته تل آویو ، تنها پایتخت ناراحت جهان بود.

هر چند جزئیات مذاکرات رسماً اعلام نشده است اما توافق طرفین بر ادامه گفت و گوها در یک فاصله زمانی کوتاه در بغداد (3 خرداد) ، در عرف بین المللی حاکم بر مذاکرات اینچنینی ، لااقل نشان می دهد که مذاکرات شکست نخورده و به مرحله قابل استمرار برای حصول نتیجه نهایی رسیده است.

بعد از مذاکرات موفق استانبول ، بخش مهمی از بار روانی منفی حاکم بر بازارهای مالی عمده ایران مرتفع و سایه جنگ کوتاه شد ، امیدها نسبت به برداشته شدن تحریم ها افزایش یافت و نهایتاً این احتمال تقویت شد که ای بسا در رهگذر مذاکرات 1+5 بتوان در میان مدت ، روابط ایران و غرب را در راستای منافع ملی بازسازی کرد.

البته هنوز مذاکرات ایران و 1+5 منتج به این نتایج نهایی نشده است اما اثرپذیری آشکار اقتصاد ملی از نشست استانبول ، نشان می دهد که مهم ترین گلوگاه اقتصاد ایران ، سیاست خارجی است که اگر رو به تعامل عزتمند ،حکمت گرا و مصلحت آمیز با جهان برود ، می تواند همچون بارانی بر مزرعه اقتصاد ببارد و آن را به سر سبزی برساند.

اقتصاد ایران ، به همان اندازه که سپاسگزار گروه مذاکره کننده ایرانی در استانبول است ، چشم انتظار توفیقات سیاستمداران شورای عالی امنیت ملی در نشست بغداد است.