به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از عصر ایران، در حالی که کمیسیون نظارت بر تبلیغات انتخابات، تصمیم گرفته است مناظره ها به صورت زنده از تلویزیون پخش نشود،و همه کاندیداهای اصلی و مشخصا حسن روحانی، به این تصمیم اعتراض کرده و خواهان پخش زنده مناظره ها شده اند، چند سوال مشخص وجود دارد که اعضای این کمیسیون باید به آنها پاسخ دهند:
١- مگر قرار است آنچه توسط کاندیداها در مناظره گفته می شود توسط صدا و سیما سانسور شود که می خواهند مانع از پخش زنده آن شوند؟
اگر پاسخ مثبت است که باید گفت این چه مناظره ای است که قرار است سانسور شود؟ و مگر هدف از مناظره غیر از آشنایی مردم با عمق دیدگاه های کاندیداهاست؟ اگر سانسور کنند که نقض غرض است.
اگر هم بنا به سانسور نیست، لغو پخش زنده برای چیست؟
آقایان دقیقا از چه چیزی نگران هستند؟!
٢ - کسانی که در مناظره ها شرکت می کنند، کاندیداهای ریاست جمهوری ایران هستند که شورای نگهبان "صلاحیت آنها را احراز کرده است".
اگر این افراد آنقدر قابل اعتماد هستند که می شود قدرت اجرایی کشور را به آنها سپرد، چرا باید از حرف زدن آنها ترسید؛ اگر هم صلاحیت حرف زدن مستقیم با مردم را ندارند، چگونه برای اداره کشور صلاحیت دارند؟!
٣- ضبط مناظره ها و پخش غیر مستقیم آنها، حتی اگر بدون سانسور باشد، حرف و حدیث ها و شایعاتی را ایجاد خواهد کرد مبنی بر این که حرف های فلانی را سانسور کردند و نظایر این. چرا باید کاری کرد که فضا مبهم و مستعد شایعات شود؟
٤ - مناظره ها، نقش مهمی در حضور مردم پای صندوق های رأی دارند و هر اقدامی که مناظره ها را تضعیف کند، منتهی به تضعیف حضور مردم در انتخابات می شود؛ کاهش مشارکت هر چند می تواند به نفع یک جریان خاص سیاسی باشد که پیروزی اش را در خانه نشینی مردم می داند ولی در تضاد با مردمسالاری و سیاست نظام مبنی بر مشارکت حداکثری است.
