زنگنه به دنبال چشم‌بادامی‌ها

تهران که در یک دهه گذشته با حجم زیادی از تحریم‌های غرب روبرو بود، برخی از مراودات خود را به سمت کشورهای دیگر سوق داده بود. این مسئله در حوزه نفت نیز به خوبی دیده می‌شد تا جایی که پروژه‌های مهمی در این مدت به چین واگذار شد که البته خلف‌وعده‌هایی را هم به دنبال داشت. بیژن زنگنه که ابتدای کار دولت یازدهم امید به غول‌های نفتی بسته بود، حالا بعد از تفاهم لوزان تصمیم گرفته است یادی از رفیق هشت ساله خود کند. زنگنه در حالی به پکن سفر کرده است که در نظر دارد در نشست‌های دوجانبه نفت و گازی حضور داشته باشد و در عین حال، همکاری‌های پیشین تهران و پکن را پیگیری کند. شاید مهم‌ترین اتفاقی که در حافظه تاریخی نفتی مانده، مسئله اخراج شرکت CNPC چین بود که بعد از ماه‌ها کار روی فاز 11 در نهایت ایران را ترک کرد. با این حال، چین از سالیان قبل تاکنون بخشی از نیاز نفتی خود را از طریق ایران تامین می‌کرد؛ تا جایی که برخی منابع اعلام کرده‌اند که چین به عنوان بزرگترین مشتری نفت ایران، نیمی از نفت این کشور را می‌خرد. آن‌طور که پیش از این ایرنا گزارش داده بود، براساس آمار اداره کل گمرک چین، این کشور به طور میانگین در سال 2013 میلادی روزانه 421 هزار و 520 بشکه نفت از ایران خریداری کرده است. این رقم در ماه نوامبر سال 2013 به 538 هزار و 513 بشکه در روز رسید که در مقایسه با ماه اکتبر دو برابر شد. با وجود تداوم این همکاری و شدت گرفتن حجم نفت خریداری شده از ایران از سوی چین، ایران به دنبال تثبیت همکاری‌های خود با این کشور است، چرا که با کاهش قیمت نفت، این خطر برای نفت ایران احساس می‌شد که پکن به دنبال نفت ارزان‌تر و بهتر از ایران باشد. زنگ هشدار این مسئله زمانی شنیده شد که گزارش ماه فوریه گمرک چین نشان از کاهش ۳.۷ درصدی واردات نفت چین از ایران داشت. به گزارش اقتصادی نیوز، در عین حال یکی از منابع چینی اعلام کرده که ظرفیت مخازن ذخیره‌سازی نفت چین تکمیل شده است. رویترز گزارشی در این رابطه منتشر کرده بود که نشان می‌داد،‌ چین برای پر کردن ذخایر استراتژیک خود، واردات نفتی را افزایش داده است. در حقیقت پکن با خرید نفت، به دنبال پر کردن ذخایر استراتژیک خود بوده است. بسیاری منابع خبری اعلام کرده‌اند که با وجود رشد کند اقتصادی چین، پکن با خرید نفت ارزان تانکرهای خود را پر کرده است. شاید همین مسئله زنگ هشداری برای ایران شد تا با مذاکراتی جدی‌تر به دنبال تثبیت جایگاه خود در حوزه تامین نفت چین باشد. آن طور که برخی کارشناسان توصیه می‌کنند ایران تا زمان نهایی نشدن توافق هسته‌ای، نباید هیچ مشتری نفتی را از دست دهد، چرا که مشتری‌هایی مانند هند و چین در طول یک دهه گذشته، اصلی‌ترین خواهان طلای سیاه ایران بوده‌اند.