سود‌های تقسیم شده در مجامع به کجا می‌رود؟

مصطفی امید قائمی - مدیرعامل فرابورس ایران - در این رابطه معتقد است: سودهای تقسیمی متعلق به شرکت‌هایی است که خود بورسی هستند و به این ترتیب نقدینگی حاصل از مجامع در خود شرکت‌های مادر سرمایه‌گذاری می‌شود. وی تصریح کرد: اگر سود‌های تقسیمی نسبت به بازده بازارهای دیگر پایین تر باشد سرمایه‌گذاران ثروت خود را از بورس خارج می‌کنند. برای مثال می‌توانند اوراق مشارکت بخرند و پیش‌بینی سود اعلام شده را با رسیک پایین دریافت کنند. امیدقائمی با اشاره به اینکه سیاست تقسیم سود بستگی به سهامداران عمده شرکت‌ها دارد خاطرنشان کرد: ازآنجا که سهامداران حقیقی و بخش خصوصی که ممکن است سود تقسیمی را از بازار سرمایه خارج کنند در مقایسه با سهامداران حقوقی بسیار اندک هستند، نمی‌توان گفت که سود نقدی که در مجامع تقسیم می‌شود با حجم نقدینگی سرگردان را در جامعه افزایش می‌دهد. وی افزود: بنابراین این سودها بار دیگر به چرخه تولید و خدمات بازمی‌گردد از همین رو بازار سرمایه یکی از بهترین راه‌های جلوگیری از افزایش سرمایه است. چراکه علاوه بر این امر می‌تواند نقدینگی‌های سرگردانی را هم که وجود دارد را جذب کند. به گفته مدیرعامل فرابورس ایران بازار سرمایه کشور باید بخش بیشتری از جمعیت کشور را پوشش دهد تا نقدینگی را جذب کرده و وارد چرخه عملیاتی بازار کند. وی با بیان اینکه هر شرکت و صنعتی با توجه به شرایط خاص خود سود نقدی تقسیم و سیاست‌های مالی جداگانه‌ای در پیش می‌گیرد تصریح کرد: نباید حکم کلی درباره سود تقسیمی برای تمام شرکت‌ها صادر کرد. به گفته امیدقائمی برخی شرکت‌ها پروژه‌ای هستند مانند ساختمانی‌ها که اصولا نباید به صورت شرکتی اداره شوند و باید حالت صندوق به خود بگیرند. مگر اینکه تولیدشان در مقیاس انبوه باشد. این شرکت‌های پروژه‌ای و پیمانکاری هرچه پیش می‌روند سرمایه که گردش آنها افزایش پیدا می‌کند از همین رو هنگامی‌که سود خود را تقسیم می‌کنند با مشکلات عمده‌ای مواجه می‌شوند. وی افزود: ازسوی دیگر شرکت‌های سرمایه‌گذاری، سود حاصل از خریدوفروش سهام را تقسیم نمی‌کنند اما از سوی دیگر اسن میزان برای برخی از هلدینگ‌ها به ۹۰ درصد نیز می‌رسد. با این اوصاف بحث تقسیم سود باید توجه به وضعیت شرکت باشد. مدیرعامل فرابورس ایران تصریح کرد: اما به‌هرحال افزایش سرمایه ازطریق سود انباشته بسیار به صرفه‌‌تر، سریع‌تر و کم‌دردسرتر است. اما افزایش سرمایه از محل آورده زمان‌گیر بوده و فرایندی سخت برای شرکت‌ها به شمار می‌رود، به‌طوری‌که ممکن است تامین مالی از این طریق یک سال نیز به‌طول بیانجامد.